Jeśli jesteś biegaczem, zespół przedziału wewnętrznego, znany również jako zespół przewlekłego przedziału, może naprawdę zmniejszyć twój styl. Jest to rzadkie, związane z wysiłkiem zaburzenie nerwowo-mięśniowe, ale czasami jest mylone z szynami goleniowymi, osobnym warunkiem, którego często doświadczają biegacze.
Zespół przedziału zewnętrznego
Kiedy biegniesz, mięśnie nóg puchną z powodu wlewu krwi. Mięśnie w dolnej części nóg są podzielone na grupy zwane "przedziałami", które są pokryte powięź, twardą tkanką łączną, która utrzymuje mięśnie i narządy we właściwych pozycjach. U osób z zespołem przedziału wysiłkowego występują problemy, ponieważ powięź nie jest zbyt elastyczna; nie ma wystarczająco dużo miejsca w przedziale, aby mięsień mógł się rozwinąć. Pęcznienie mięśni wywiera nacisk na powięź - i na wszystkie struktury w niej zawarte, w tym na naczynia krwionośne, mięśnie i nerwy. Ponieważ powięź nie rozciąga się, nacisk ten jest kontynuowany aż do momentu zatrzymania aktywności powodującej jej zatrzymanie. Ciśnienie, które powstaje podczas zespołu przedziału wysiłkowego, może zakłócać przepływ krwi do mięśni i komórek nerwowych, co może prowadzić do uszkodzenia komórek z powodu braku tlenu i niedoboru składników odżywczych.
Objawy
Każdy może rozwinąć chroniczny zespół przedziału wysiłkowego, ale najczęściej występuje u osób uprawiających sport, które wymagają powtarzających się ruchów, takich jak bieganie. Objawy obejmują ból i skurcze, które występują podczas ćwiczeń. Stan ten może również powodować drętwienie, trudności w poruszaniu stopą i wyraźnie wypukłe mięśnie.
Diagnoza
Aby zdiagnozować zespół przedziału wewnętrznego, lekarz musi najpierw wykluczyć inne stany z podobnymi objawami, takimi jak zapalenie ścięgna, uwięźnięcie nerwu, chromanie naczyniowe lub szyna goleniowa. Po ich wykluczeniu, lekarz może następnie użyć cewnika do pomiaru ciśnienia w przedziale mięśni przed i po treningu. Aby zdiagnozować zespół przedziału wewnętrznego, ciśnienie śródkompartmentowe musi wynosić co najmniej 15 mm Hg przed ćwiczeniem, 30 mm Hg minutę po ćwiczeniu lub 20 mm Hg pięć minut po treningu, zgodnie z "Biuletynem szpitala NYU dla stawów Choroby. "
Leczenie
Jedyną pewną metodą eliminacji zespołu komory wewnętrznej bez operacji jest zatrzymanie aktywności, która ją powoduje. Dla dedykowanego biegacza nie jest to satysfakcjonująca opcja. Operacja nazywana fasciotomią traktuje zespół kompartmentu wysiłkowego poprzez nacięcie powięzi i umożliwienie ekspansji zawartości przedziału podczas biegania. Przed zdecydowaniem się na operację, większość biegaczy wypróbowuje mniej radykalne terapie, takie jak używanie ortotycznych wkładek do butów, fizykoterapia, masaż lub leki przeciwzapalne. Jeśli poruszasz się na twardych powierzchniach, przejście na ścieżkę brudu lub inną miękką powierzchnię może pomóc złagodzić objawy, zauważa American Academy of Orthopedic Surgeons.
