Włochy. Florencja - 1921 rok. Guccio Gucci (1841-1953) otworzył swój mały warsztat skórzany i mały sklepik. Syn kupca florenckiego, od dzieciństwa przyzwyczajony do pracy, Gucci pracował więcej i więcej, a wkrótce zaczął o tym mówić. Guccio wykorzystywane do pracy, jak mówią „na sumieniu” w jego portfelu były torby, walizki, rękawiczki, paski, buty. Wszystko to odbywało się w dobrej wierze i dobrej jakości. Stopniowo Guccio zaczął przyciągać najlepszych mistrzów w swojej pracy. Byli klienci z całej Europy, którzy docenili najwyższą jakość towarów Guccio. W 1938 roku powstał pierwszy butik w Rzymie. W 1947 roku produkuje torebkę z bambusowymi uchwytami, która jest również specjalnością Guccio. Jego luksusowe towary miały charakterystyczne symbole: uzdy, ostrogi, strzemiona, paski (zielono-czerwona wstążka).
Gucci Gucci
W latach 50-tych, już znana firma Gucci, produkuje mokasyny z zamszu, które wszyscy lubili i zyskiwali popularność. Po śmierci założyciela firma zyskuje międzynarodową sławę - butiki otwierają się w Londynie, Nowym Jorku, Paryżu. W latach 60. sklepy otworzyły się w Hong Kongu, Tokio.W tym samym czasie firma rozwija swoje słynne na całym świecie logo GG, a także symboliczną firmę - jedwabną apaszkę Flora, która bardzo lubiła aktorkę Grace Kelly, torbę na ramię - dla Jackie Kennedy. W tych latach firma osiągnęła szczyt sukcesu.
Konkurenci byli liczni, ale firmie udało się pozostać popularnym, a jej unikalne produkty zawsze były ucieleśnieniem stylu i elegancji w świecie mody.
Jednak konflikty rodzinne były silniejsze niż konkurencja, co było niekorzystne dla biznesu. Niestety, surowy i emocjonalny charakter członków rodziny utrudnia skuteczniejszy rozwój Domu Gucci. Często spotkania o organizacji i zarządzaniu sklepami, a także o dziedziczeniu kończyły się gwałtownymi sporami i nieporozumieniami wśród członków rodziny. Czasami latały do siebie torby, portfele, popielniczki. Te kłótnie prawie doprowadziły firmę do bankructwa.
W latach 70. bracia Aldo i Rodolfo Gucci posiadał 50% firmy. Firma Aldo opracowała kolekcję akcesoriów Gucci Accessories Collection, aby poprawić sprzedaż linii perfum Gucci Parfums. Ta kolekcja zawierała głównie małe przedmioty: zapalniczki, długopisy, torby kosmetyczne; i był niedrogi.Kilka lat zakres ten sprzedał się bardzo dobrze, ale tanie towary stopniowo bagatelizować nazwę firmy, a jednocześnie sukces zawdzięczał Gucci wielbicieli takich jak Elizabeth Taylor, Audrey Hepburn, Grace Kelly, Jacqueline Onassis.
Po śmierci Rodolfo w 1983 roku jego syn Maurizio zorganizował dział licencjonowania Gucci Licensing w Holandii. Następnie zaprasza Dawn Mello, popularnego wówczas w branży detalicznej jako wiceprezes wykonawczy. Na początku lat 80-tych licencje na prawo do produkcji swoich towarów pod marką Gucci mogły być uzyskiwane przez wielu. Zdarzały się przypadki, gdy logo Gucci było nawet umieszczane na rolkach papieru toaletowego! Dawni wielbiciele dóbr Gucciego zostawili swojego idola. W latach 1987-1993 grupa inwestycyjna Investcorp nabyła udziały w spółce. W 1993 Maurizio sprzedał swój ostatni udział w Investcorp, ponieważ większość menedżerów firmy zdecydowała się na jego niezdolność do kierowania. Zostało to potwierdzone przez fakt, że Gucci był na skraju bankructwa. Odtąd firma nie należy już do rodziny Gucci. Natychmiast zaczął transformacje, które są powiązane z nazwiskami Domenico De Sole, który stał szef firmy, a Tom Ford - dyrektora kreatywnego.
Tom Ford
Tom Ford, który wychował się w Teksasie, od najmłodszych lat interesował się modą, ukończył Szkołę Projektowania w Architekturze. Jego talent był w stanie zobaczyć Down Mello, aw 1990 roku pracował już dla firmy Gucci. Udało mu się podnieść markę Gucci w ciągu trzech lat i doprowadzić ją do wielkości, o której zapomniała w wyniku gorących bitew pomiędzy członkami rodziny. Potem zrobił sensację swoimi butami, torbami, paskami, które wyglądały niesamowicie seksownie i zwiększyły roczny dochód z 250 milionów do miliarda. Wtedy stało się jasne dla wielu, że moda to biznes, w którym sukces osiąga się dzięki kierownictwu czołówki.
W 1998 r. Firma odzyskała utraconą pozycję i ponownie zaczęła produkować dobra luksusowe. W asortymencie brały udział zegarki najwyższej jakości, kosmetyki, perfumy i biżuteria. Plany De Sole i Forda były imponujące - przekształcić firmę w jeden z najlepszych filarów świata mody.
Nie mogli go przeoczyć główni konkurenci - LVMH, który zjednoczył pod jego opieką takie marki jak Givenchy, Dior, Louis Vuitton i inni. To on próbował przejąć kontrolę.
Aby chronić się przed LVMH, zarządzanie Gucci zawarły strategiczny sojusz z Pinault Printemps Redoute (PPR).
Tym razem Bernard Arnault, szef LVMH, poniósł porażkę i nie mógł dołączyć do GUCCI do LVMH. Ta walka trwała do 2004 roku.
Teraz Gucci House należy do francuskiego konglomeratu Pinault-Printemps-Redoute (PPR), który jest drugą co do wielkości firmą produkującą dobra luksusowe po LVMH.
Dom Gucci ponownie przyciąga utalentowanych projektantów, którzy tworzą nowe ekskluzywne przedmioty o najwyższej jakości, które kontynuują drogę rozpoczął w 1921 roku w niewielkim sklepie we Florencji. Niedawno opublikowana książka „Gucci Gucci”, poświęcony 85 - lecie domu handlowego, który jest wspaniały i jest to dzieło sztuki, jak wszystko inne, które produkuje Gucci.
W tej chwili Marka Gucci posiada portfel marek, z których każda odgrywa szczególną rolę w ustalonym mechanizmie biznesowym Gucci. Yves Saint Laurent i Bottega Veneta są kręgosłupem firmy. Boucheron, Bedat & Co i YSL Beaute to biżuteria, zegarki, kosmetyki i perfumy. A marka Alexander McQueen, Balenciaga, Stella McCartney, Sergio Rossi - to awangardowy, nowatorskich trwającą wojnę o umysły i dusze wymagających odbiorców.
Kolekcja odzieży damskiej od Gucci, Milan Fashion Week
(kolekcja wiosna-lato 2013)
