Diana Baumrind jest wiodącym psychologiem klinicznym i rozwojowym, którego praca nad stylami rodzicielskimi jest przełomowa, nawet dekady po opublikowaniu jej badań z 1966, 1967 i 1971 r. Dotyczących skutków, jakie różne style rodzicielskie mają na wychowywanie dzieci. W swoim badaniu "Praktyki w opiece nad dziećmi poprzedzającymi trzy wzorce zachowań przedszkolnych" ze streszczenia opublikowanego w APA PsychNet, z American Psychological Association, zaobserwowała trzy grupy przedszkolaków. Nieufne i nieszczęśliwe dzieci w wieku przedszkolnym miały kontrolujących i nie opiekujących się rodziców. Samotne i szczęśliwe dzieci w wieku przedszkolnym miały wymagających, ale wychowujących i komunikatywnych rodziców. Niedojrzałe i zależne przedszkolaki miały ciepłych rodziców, którzy nie ustanawiali limitów. Na tej podstawie Baumrind opracował autorytarne, autorytatywne i permisywne style wychowania.
Autorytatywny
Opierając się na obserwacjach Baumrinda, autorytarni rodzice są sztywni i kontrolujący, i wiele wymagają od swoich dzieci, nie oferując ciepła ani nie reagując na potrzeby dziecka. Dziecko musi robić, co mu każą. Jeśli dziecko pyta dlaczego, rodzic odpowiada: "Ponieważ tak mówię". Rodzice autorytarni polegają na surowej dyscyplinie, a dziecko ma niewielką kontrolę nad swoim życiem. Efektem tego są dzieci, które nie są pewne siebie i mają trudności z wykonywaniem zadań. Te dzieci mogą być trudne, mogą wycofać się społecznie i łatwo nie mogą tworzyć zaufanych związków. W książce "Koncepcje i zastosowania psychologii" Jeffrey'a S. Nevida, Baumrind zauważa, że nastoletni chłopcy autorytarnych rodziców prawdopodobnie słabo radzą sobie w szkole, nie mają inicjatywy i mogą być nieprzyjaźni w stosunku do rówieśników.
Autorytatywny
Podobnie jak autorytatywny rodzic, autorytatywny rodzic stawia wysokie oczekiwania. W przeciwieństwie do autorytarnego rodzica, autorytatywny rodzic reaguje na potrzeby swojego dziecka. Ci rodzice są elastyczni. Słuchają i udzielają porad. Nevid zauważa, że Baumrind stwierdził, że dzieci autorytatywnego rodzicielstwa są najbardziej prawdopodobne z trzech stylów, które mają pozytywne wyniki. Te dzieci są samowystarczalne, mają wysokie poczucie własnej wartości i są popularne wśród rówieśników. Autorytatywni rodzice zachęcają swoje dzieci do bycia niezależnymi i asertywnymi, a jednocześnie szanują innych. Rodzice ci polegają na rozsądku, a nie na sile. Wyjaśniają zasady i słuchają swoich dzieci, i ustalają rozsądne oczekiwania. To, co autorytatywny styl ma wspólnego z autorytarnym rodzicielstwem, polega na tym, że obaj mają wysokie granice i oczekiwania w stosunku do dojrzałego zachowania. Tam, gdzie te dwie rzeczy różnią się, to styl, komunikacja i ciepło. Rodzice autorytarni są zdecydowani, ale autorytatywni rodzice są rozsądni. Autorytatywni rodzice komunikują ciepło; autorytarni rodzice tego nie robią.
Dozwalający
Permissive rodzice oferują dużo ciepła, ale nie ustalają limitów. Pozwalają dziecku robić, co mu się podoba, a te dzieci mogą dorastać bez zrozumienia, że społeczeństwo nałoży ograniczenia na ich zachowanie. W związku z tym dzieci rodziców tolerujących emocje często stają się sfrustrowane próbami funkcjonowania w oczekiwaniach społeczeństwa. Efekt permisywnego rodzicielstwa, zauważa Baumrind, polega na tym, że dzieci te mogą być impulsywne, mogą brakować samokontroli i mogą nie mieć doświadczenia w kształtowaniu swoich życzeń wobec oczekiwań innych, co utrudnia tym dzieciom adaptację do dorosłego życia, do książki Nevida.
Rozważania
Baumrind był w stanie obserwować przedszkolaki w ich naturalnym otoczeniu - w przedszkolu - a dzieci były w wieku, które sprawiały, że nie zmieniły ich prawdziwych, instynktownych reakcji. Trzy style rodzicielstwa firmy Baumrind nadal stanowią praktyczne ramy dla rodziców, aby zrozumieć, które style rodzicielskie działają najlepiej - i dlaczego. Baumrind ostrzega przed próbami zastosowania tych ram dla dzieci wychowywanych przez rodziców wychowanych w innych kulturach, gdzie autorytarne wychowanie może być normą. W swoim oryginalnym badaniu zauważyła, że w Stanach Zjednoczonych najbardziej autorytarne rodzicielstwo dotyczyło dzieci, których rodzice znajdowali się w niższych warstwach społeczno-ekonomicznych. Częściowo może to wynikać z próby ochrony rodziców przed stresorami powszechnie występującymi w biedniejszych gospodarczo dzielnicach, takich jak wzrost przestępczości i przemocy.
