Lęk to stan wewnętrznego niepokoju lub niepokoju często określany jako "nerwowość". Obawy, drżenie, nadmierne pocenie się, przyspieszone bicie serca, szybki oddech i inne uczucia i objawy często towarzyszą lękowi. Długotrwałe i wciąż popularne rozróżnienie lęku "stan" i "cecha" pozwala myśleć o lęku na dwa sposoby: jako tymczasowy stan emocjonalny, którego doświadcza prawie każdy człowiek i jako spójny atrybut osobowości.
Niepokój stanowy
Niepokój stanowy opisuje doświadczenie nieprzyjemnych odczuć w konfrontacji z konkretnymi sytuacjami, wymaganiami lub konkretnym obiektem lub zdarzeniem. Niepokój stanowy powstaje, gdy osoba dokonuje mentalnej oceny pewnego rodzaju zagrożenia. Kiedy obiekt lub sytuacja postrzegana jako groźna zniknie, osoba już nie odczuwa niepokoju. Stąd lęk stanowy odnosi się do tymczasowego stanu w odpowiedzi na pewne postrzegane zagrożenie.
Cecha lęku
Podobnie jak lęk stanowy, lęk cech powstaje w odpowiedzi na postrzegane zagrożenie, ale różni się intensywnością, czasem trwania i zakresem sytuacji, w których występuje. Niepokój o cechy odnosi się do różnic między ludźmi pod względem ich tendencji do odczuwania lęku przed stanem w odpowiedzi na przewidywanie zagrożenia. Osoby z wysokim poziomem lęku-cechy doświadczają bardziej intensywnych stopni lęku przed sytuacją niż większość ludzi i odczuwają niepokój w szerszym zakresie sytuacji lub obiektów niż większość ludzi. Tak więc lęk cecha opisuje raczej charakter osobowości niż tymczasowe uczucie.
Przykłady
Wiele osób odczuwa niepokój przed publicznym wystąpieniem. Dla większości ludzi te uczucia niepokoju zaczynają się zanim zaczną mówić, będą kontynuowane w trakcie mowy, ale ustępują natychmiast po zakończeniu wypowiedzi. Jest to przykład niepokoju państwowego. Różnice w tym, jak silne jest uczucie lęku u różnych ludzi, gdy spotykają się z publicznym wystąpieniem, stanowią jedną z miar lęku przed cechą. Na przykład jedna osoba może odczuwać jedynie lekkie podrażnienie, podczas gdy inna może czuć się słabo i mdłości. Ponadto, niektóre osoby z wysokim poziomem lęku-cechy doświadczają lękowych uczuć w wielu różnych sytuacjach, które nie budzą niepokoju u większości ludzi. Codzienne przykłady to zobaczenie psa na ogrodzonym podwórku lub skrzyżowanie skrzyżowania z ruchem ulicznym.
Zaburzenia psychiczne
Niepokój stanowy i cechowy to pojęcia, które odnoszą się również do lęku, który występuje w zaburzeniach psychicznych, zwłaszcza zaburzeniach lękowych. Fobia reprezentuje intensywne uczucie lęku lub strachu, które jest związane z konkretnym wydarzeniem lub obiektem, takim jak wąż, pająk lub wysokie miejsce. Fobie reprezentują rodzaje stanów lękowych. Gdy zdarzenie lub przedmiot, którego się obawiają, nie jest obecne lub zapomniane, osoba nie doświadcza już niepokoju. Uogólnione zaburzenie lękowe, czyli GAD, jest zaburzeniem, w którym osoba doświadcza niepokoju w wielu różnych sytuacjach przez co najmniej 2 lata. Tacy ludzie uważani są za chroniczne worriery, które obawiają się zarówno spraw błahych, jak i ważnych. GAD stanowi kliniczną manifestację lęku jako cechy.
