Opryszczki i pęcherze na gorączkę to nazwy na opryszczkę jamy ustnej, wirusowe zakażenie wywołane wirusem opryszczki pospolitej. W wydaniu "Archives of Internal Medicine" z 9 czerwca 2008 r. Dermatolog Christina Cernik wyjaśnia, że termin "pęcherze gorączkowe" dokładnie opisuje pierwszy etap zakażenia, który charakteryzuje się opadającymi pęcherzami wypełnionymi płynem o żółtym zabarwieniu i czasem , niska gorączka. Po trzech lub czterech dniach, mówi Cernik, pęcherze pękają spontanicznie, pozostawiając surowe, płaczące otwarte rany. Gorączka zwykle ustępuje w tym czasie, prawdopodobnie wyjaśniając, dlaczego są one nazywane "zimnymi ranami". Miód przyciąga uwagę jako możliwy środek zaradczy na oba etapy zakażenia.
Historia
Miód to gęsty, słodki, bursztynowy płyn wytwarzany przez pszczoły z nektaru kwiatów. Według University of Pittsburgh Medical Center, grecki lekarz Hippocrates potwierdził stosowanie miejscowego miodu w infekcjach skóry nóg i ran w jamie ustnej, bez wątpienia obejmujących opryszczkę i pęcherze na gorączkę. Rzymscy lekarze zalecali miód doustny na dolegliwości żołądkowo-jelitowe i oddechowe.
cechy
Miód zawiera wysokie stężenia cukru w postaci fruktozy i glukozy. Tak wysokie stężenie cukru utrudnia przetrwanie bakterii i grzybów. Dla osób z opryszczką i pęcherzami na gorączkę może to oznaczać szybsze leczenie, ponieważ układ odpornościowy nie musi również bronić się przed tymi drobnoustrojami, pozostawiając swobodę skupiania się na wirusie. Miód dostarcza również bogaty poziom flawonoidów i kwasu fenolowego, związków, które walczą z wirusem opryszczki pospolitej w probówkach.
Rodzaje
Niektóre miody są nazywane kwiatem lub rośliną, z której pochodzą. Na przykład miód lawendowy pochodzi od pszczół, które żywią się głównie kwiatami lawendy. Miód z wildflower pochodzi od pszczół, które żywią się głównie dzikimi kwiatami. Jednym z rodzajów miodu, który zwrócił uwagę na jego domniemane właściwości lecznicze, jest miód z Manuka. Miód manuka zbierany jest od pszczół, które żywią się krzewem Manuka, znanym również jako scoparium Leptospermum. Zawiera związek o nazwie methylglyoxal, który nie występuje w innych rodzajach miodu.
Bezpieczeństwo
University of Pittsburgh Medical Center ostrzega przed użyciem miodu u osób uczulonych na pyłki, ponieważ może to wywołać reakcję alergiczną, chociaż w praktyce jest to rzadkie. Miodu nie należy stosować na pęcherze gorączkowe i opryszczki u niemowląt, ponieważ miód czasami zawiera zarodniki botulizmu, które mogą przetrwać i spowodować chorobę w ich niedojrzałych przewodach pokarmowych, jeśli zostanie polizana lub połknięta. Miód nie zastępuje konwencjonalnego leczenia na opryszczkę i pęcherze na gorączkę lub inne schorzenia. Ludzie, którzy często, ciężko lub długotrwale przebywają - dłużej niż dwa tygodnie - opryszczka powinna spotkać się z lekarzem.
Skuteczność
W sierpniowym badaniu opublikowanym w "Medical Science Monitor" przez lekarza Noori S. Al-Waili, lekarza prywatnego w Zjednoczonych Emiratach Arabskich, porównano stosowanie nieokreślonego rodzaju miejscowego miodu z acyklowirem na receptę u ośmiu osób z opryszczka i gorączkowe pęcherze. W przypadku pacjentów, którzy stosowali miód cztery razy dziennie, ognisko wyleczyło się w ciągu trzech dni, w porównaniu z sześcioma dniami w przypadku acyklowiru. Ból ustąpił w ciągu jednego dnia, w porównaniu z trzema dniami w przypadku acyklowiru. Dodatkowo, zastosowanie miodu podczas fazy prodromu - mrowienie i bolesność przed pojawieniem się objawów skórnych - faktycznie zapobiegło wybuchowi epidemii u dwóch pacjentów.
