Velvet był symbolem dobrobytu, ciągłości, kultu. Jego nazwa pochodzi od niemieckiego słowa Barchent. Jako pierwsi docenili piękno aksamitnych mieszkańców półwyspu Apeninów, potem francuską szlachtę, a za nimi - Brytyjczyków i Rosjan.
Aksamitna tkanina z miękkiej puszystej twarzy. Podstawą może być jedwab, bawełna, wełna.
Nitkę podczas przędzenia naciąga się za pomocą specjalnych urządzeń, metalowych prętów, tak aby tworzyły się na powierzchni pętli. Następnie są cięte lub pozostawione bez cięcia. W pierwszym przypadku aksamit nazywa się szczeliną, w drugim przypadku jest ciągły lub zapętlony.
Niektórzy historycy przypisują technikę aksamitu Chińczykom, innym zaś tkaczom starożytnych Indii. Tak czy inaczej, aksamit przyszedł do Europy ze Wschodu w XII wieku. Wyeksportowany bizantyjski i arabski aksamit, ale zapotrzebowanie na niego było ogromne, miękkie, delikatne i pięknie drapiące tkaniny szybko docenione. Była gotowa zapłacić dużo pieniędzy, aksamit był ceniony na równi z rzadką biżuterią.
W 1247 roku w Wenecji miejscowi tkacze wykonali niezwykle piękny aksamit na bazie jedwabiu ze złotą nicią. Ten aksamit miał dość pracochłonną produkcję, używano drogich barwników.Wenecki aksamit otrzymał status najbardziej prestiżowej tkaniny. Następnie tkacze z Genui, Florencji, Mediolanu zaczęli produkować luksusowe tkaniny.
W XIV wieku aksamit we Włoszech został wyprodukowany w różnych kolorach. Aksamit był niezwykle popularny, aw późnym okresie gotyku i renesansu pojawił się wzorzysty aksamit. Często rysunki były tworzone przez znanych artystów. W epoce baroku pojawił się wielobarwny aksamit.
Z aksamitu uszyli uroczysty strój osób królewskich i dworskiej szlachty, najwyższych hierarchów kościoła, ich stroje były zdobione złotem i srebrem, perłami i drogocennymi kamieniami. Najbogatsi ludzie mogli sobie pozwolić na aksamitne płaszcze przeciwdeszczowe, pasy, koce dla koni, oznaczone symbolami heraldycznymi. Cała świecka szlachta starała się podkreślać jej godność i wysoką pozycję społeczną, przynajmniej z czapką wyszywaną z aksamitu.
W każdej rodzinie aksamitne szaty były przechowywane i dziedziczone z pokolenia na pokolenie. Często w testamentach wymawiano aksamit po nieruchomości, przed biżuterią i pieniędzmi. Najbogatsi i szlachetni zademonstrowali nie tylko ubrania na własną rękę, ale także meble tapicerowane i udrapowane ściany, a nawet wojskowe namioty i wózki pogrzebowe.
Stopniowo rozszerzać produkcję aksamitu, a we Francji, ale popyt nie maleje, sukienki aksamitne drogie, zarozumiały dandysów zniszczony przez zakup drogich ubrań. Najbogatsze rezerwy aksamitnych tkanin znajdowały się we Włoszech.
Wenecjanie uważany za najbardziej prestiżowy fioletowy dla dygnitarzy, w szacunku dla wybitnych gości, którzy odwiedzili swoje miasto, dali luksusowe suknie z fioletowym aksamitem. "Nigdy i nigdzie nie było tak różnorodnych tkanin jak w Wenecji z XVI wieku." Podczas głównych świąt salach pałaców, kościołów, gondole, fasady domów, a nawet strefy zostały pokryte lub pokryte aksamitem, brokatu, dywany rzadkiej urody.
Karol VIII francuskiego monarchy, Ludwika XII, Franciszka I i Henryka II nie był wystarczająco aksamit tkane w Tours i Lyons, wywozili go z Włoch, gdzie walczył niszczycielską wojnę, która zniszczyła lokalnych producentów i handlowców z szlachetnych tkanin. Charakterystyczny kolor francuskich królów był czarny aksamit.
Kult aksamitu był taki, że nawet wiele zamożnych rodzin we Francji zaczęło zbankrutować. Następnie francuski król Franciszek I w 1543 r. Zabronił szlachcie noszenia aksamitu.Jednak w 1547 nowy król Henryk II zniósł ten dekret pod warunkiem, że szlachta dworu może nosić tylko szlachetne ceremonie. Następnie przestrzegano warunków noszenia aksamitu i dla innych klas, niektórzy z nich mieli na sobie sukienki tylko z indywidualnymi aksamitnymi elementami, jako dekorację. Nosić aksamitne sukienki, kiedy chcą i czego chcą, mogą tylko członkowie rodziny królewskiej.
Po pewnym czasie, w wyniku zmiany królestwa, wszystko znów zostało wznowione - dworska szlachta ze względu na swoją próżność została zrujnowana na aksamitnych strojach.
Pod koniec XV-XVI wieku największa ilość aksamitu - "kudłaty jedwab" w Europie była w rękach Wenecji i Francji. Należy zauważyć, że aksamit w średniowieczu był zbyt gęsty i ciężki, w takich aksamitnych strojach nie było łatwo się poruszać, z wyjątkiem majestatycznie iz godnością.
W połowie XVIII wieku, dzięki nowym technologiom tkackim, pojawił się cienki aksamit i tańszy, dzięki czemu zwykli ludzie mogli szyć z niego kamizelki i spodnie, sukienki, sukienki, czapki i buty. Była tam piękna ozdoba aksamitu - czarna aksamitna wstążka, którą kobiety nosiły na szyi, aby ocieniać jej piękno i biel.
Portrety znanych malarzy przedstawiających królów i wysoką szlachtę, możemy zobaczyć je w najlepsze sukienki aksamitne.
J. Fouquet. Portret Karola VII, 1444.
Tycjan. Portret doży Andrei Gritti.
Cesarz Napoleon Bonaparte chciał zobaczyć siebie w czerwonej aksamitnej sukience na tle draperii aksamitu. Francuski przemysł włókienniczy pod rządami Napoleona stał się podstawą dobrobytu Francji. Napoleon próbował podkreślić wyższość francuskich tkaczy nad Włochami.
Jean Auguste Dominique Ingres "Napoleon na cesarskim tronie", 1806
Rola aksamitu w historii ludzkich pasji była na równi z pasją do kamieni szlachetnych i metali.
XX wieku, z jej wolności i demokracji, Wydaje się, musiał porzucić królewską tkaniny będący urzeczywistnieniem arystokrację. Ale nie, nowa technologia poczyniła aksamit jeszcze bardziej luksusowy i niedrogie, a stosowanie metod pomógł mu akceptować tych, którzy „wolności i demokracji”. Nadal jest ulubionym materiałem couturiera. W 1938 roku, opinia publiczna może być zaskoczony - słynny Mademoiselle zmienił swoje zasady i stworzył kombinezon z aksamitu. Dla Chanel następnie inny projektant znany mody - Schiaparelli, Balmain, Rocha, gruby, Dior, Givenchy, Ungaro, Westwood, Gaultier, Yves Saint Laurent (smoking aksamitną swoich pań) i wiele, wiele innych.
Velvet daje poczucie szczęścia i ciepła, nie opuszcza podium, kontynuując swoją zwycięską procesję, jak setki lat temu.
