Tradycyjnie zaburzenia lękowe są postrzegane jako problemy emocjonalne wymagające leczenia psychologicznego. W ciągu ostatnich dwóch dekad osiągnięto znaczny postęp w opracowywaniu skutecznych leków przeciwlękowych. Jednakże, podczas gdy leki mogą skutecznie łagodzić objawy lęku, niekoniecznie zmieniają one myśl i zachowanie osoby, ani nie odnoszą się do wyzwań teraźniejszości lub przeszłości, co mogło spowodować początek lęku. Dlatego też psychoterapia i terapia poznawczo-behawioralna pozostają ważnymi filarami w leczeniu zaburzeń lękowych.
Ponieważ istnieje kilka różnych klas leków powszechnie stosowanych w leczeniu zaburzeń lękowych, ważne jest, aby omówić z lekarzem korzyści, działania niepożądane i potencjalne ryzyko każdego z nich.
Leki przeciwdepresyjne
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) to klasa leków przeciwlękowych, które są najlepszym wyborem w przypadku leczenia farmakologicznego zaburzeń lękowych u większości lekarzy. Ta klasa leków obejmuje sertralinę (Zoloft), citalopram (Celexa) i fluoksetynę (Prozac). SSRI blokują reabsorpcję neuroprzekaźnika serotoniny, zwiększając poziom serotoniny w mózgu, prowadząc do poprawy nastroju pacjenta i dobrego samopoczucia.
Druga klasa leków przeciwdepresyjnych, inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny serotoniny (SNRI), jest również często stosowana w przypadkach, w których SSRI nie były skuteczne. Przykładami SNRI są deswenlafaksyna (Pristiq) i duloksetyna (Cymbalta). Podobnie do SSRI, leki te hamują wychwyt zwrotny serotoniny neuroprzekaźnika w mózgu, ale także hamują wychwyt zwrotny norepinefryny neuroprzekaźnika.
Najczęstsze działania niepożądane tych leków przeciwdepresyjnych to: nudności, suchość w ustach, nerwowość, zawroty głowy i zmniejszenie popędu płciowego. Większość skutków ubocznych zanika w pierwszym miesiącu leczenia. W przypadku obu rodzajów leków przeciwdepresyjnych może upłynąć kilka tygodni, zanim osiągną pełną skuteczność.
Leki benzodiazepinowe
Benzodiazepiny zwiększają działanie kwasu gamma-aminomasłowego neurotransmiterów (GABA) w mózgu i obwodowym układzie nerwowym. GABA hamuje przekazywanie sygnałów między neuronami, a zatem działa uspokajająco na układ nerwowy. Podczas gdy benzodiazepiny były pierwszorzędnymi terapiami zaburzeń lękowych, ze względu na ich skutki uboczne i potencjał uzależniający, są one obecnie głównie stosowane w leczeniu ostrych form lęku. Leczenie benzodiazepinami, takimi jak alprazolam (Niravam, Xanax), diazepam (Valium) i lorazepam (Ativan), nie jest zalecane dla osób, które miały do czynienia z nadużywaniem narkotyków lub alkoholu.
Leki przeciwzadrożeniowe
Często lekarze przepisują leki przeciwzapalne jako alternatywy dla benzodiazepin. Leki takie jak gabapentyna (Neurontin) i pregabalina (Lyrica) działają szybko i skutecznie bez tylu efektów ubocznych jak benzodiazepiny. Niektóre problemy związane z lekami przeciwpadaczkowymi to objawy odstawienia i ciężka senność.
W przypadku wszystkich leków przeciwlękowych ścisły nadzór lekarza jest ważny ze względu na możliwość wystąpienia poważnych działań niepożądanych.
Psychoterapia
Istnieje również wiele opcji leczenia niepokojów związanych z lękiem, zwanych terapiami psychologicznymi.
Psychoterapia, znana również jako "terapia rozmów", pomaga pacjentom odkryć i rozwiązać potencjalne przyczyny ich lęku, takie jak traumy w dzieciństwie, poważna choroba, śmierć bliskiej osoby, utrata pracy lub rozwód. Podczas terapii pacjent mówi o doświadczeniach obecnych i przeszłych, mając na celu lepsze zrozumienie i poradzenie sobie z lękiem oraz odzyskanie poczucia kontroli. Ta forma terapii może zająć miesiące, zanim zacznie działać i może trwać kilka lat.
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT)
Terapia poznawczo-behawioralna (CBT) uważana jest za pierwszą linię leczenia uogólnionego zaburzenia lękowego. Zwykle tylko kilka miesięcy wymaga znacznych ulepszeń. Celem CBT jest nauczenie pacjenta konkretnych umiejętności w zakresie zmiany wzorców myślowych i zachowań wyzwalających lęk. W odróżnieniu od psychoterapii, CBT nie rozwiązuje problemów z przeszłości, ale skupia się całkowicie na bieżących problemach, ucząc praktycznych strategii budowania zaufania, aby stopniowo powracać do działań, których pacjent unika z powodu niepokoju.
Istnieje wiele skutecznych metod leczenia niepokoju. Chociaż leki przeciwlękowe przyjmowane prawidłowo mogą pomóc złagodzić objawy lękowe, powszechnie przyjmuje się, że w celu uzyskania długotrwałych wyników pacjenci powinni również przejść terapie nielekowe, takie jak psychoterapia i terapia poznawczo-behawioralna.
