Ludzkie ciało nie może używać tlenku magnezu, magnezu lub tlenu do dostarczania energii. Podczas gdy potrzebujesz tlenu, aby pomóc spalić składniki odżywcze, takie jak białka, węglowodany i tłuszcze, to same składniki odżywcze dostarczają energii. Poza kontekstem żywieniowym wszystkie chemikalia mają jednak pewną ilość energii. Pod tym względem magnez i tlen mają więcej energii oddzielnie, niż łączą się w tlenek magnezu.
Magnez i tlen
Magnez i tlen są pierwiastkami układu okresowego. Magnez to metal - ma lśniący, srebrzysty kolor; przewodzi prąd; i jest stosunkowo miękki. Jest to dość reaktywny metal i reaguje łatwo z tlenem, między innymi. Tlen występuje najczęściej w naturze jako O2 lub gazowy tlen. Gaz jest bezbarwny i bezwonny i stanowi ważną część atmosfery ziemskiej, której stanowi 21 procent.
Tlenek magnezu
Tlenek magnezu jest białym proszkiem, który powstaje, gdy magnez reaguje z tlenem. Jest to stosunkowo popularna chemia farmaceutyczna stosowana w celu zmniejszenia objawów niestrawności i zaparć na kwas, zauważa PubMed Health. Związek powstaje, gdy metal magnezowy spala się w obecności tlenu - dosłownie można podpalić metal magnezowy; to wytwarza intensywnie jasny biały płomień, ponieważ magnez reaguje z atmosferycznym tlenem. Produkt jest białym proszkiem tlenku magnezu, który wygląda jak popiół.
Energia
Kiedy magnez reaguje z tlenem, reakcja uwalnia dużą ilość energii. Większość tego uwolnienia energii występuje w dwóch postaciach: jako światło i jako ciepło. Ponieważ magnez i tlen uwalniają energię do tworzenia tlenku magnezu, tlenek magnezu ma mniejszą energię chemiczną niż magnez i tlen. Reakcje takie jak ta, które uwalniają energię nazywane są reakcjami egzogenicznymi, zauważa dr Martin Silberberg w swojej książce "Chemia: Molekularna natura materii i zmiany".
Usprawiedliwienie
Powodem, że magnez i tlen mają więcej energii niż tlenek magnezu, jest to, że choć elementarny tlen lub O2 jest względnie stabilny, magnez nie jest. Magnez ma dwa elektrony w swojej najbardziej zewnętrznej powłoce elektronowej; pierwiastki takie jak magnez są najbardziej stabilne z ośmiu elektronów lub nie występują w ich zewnętrznej powłoce. W reakcji z tlenem magnez traci swoje dwa najbardziej zewnętrzne elektrony, czyniąc go znacznie bardziej stabilnym i powodującym powstawanie związku tlenku magnezu.
