Wiele zaburzeń tarczycy, gruczołu, który reguluje poziom energetyczny ciała, wymaga leczenia, często na całe życie. Zbyt duża medycyna tarczycy może powodować poważne skutki uboczne, w tym skutki dla płodu u kobiet w ciąży. Dlatego lekarze muszą uważnie monitorować pacjentów, aby upewnić się, że otrzymują właściwą dawkę i że ich poziom hormonów tarczycy utrzymuje się w prawidłowym zakresie.
Uszkodzenie wątroby
W Stanach Zjednoczonych stosuje się dwa leki przeciwtarczycowe, metimazol i propylotiouracyl, aby zapobiec nadmiernemu wydzielaniu tyroksyny - hormonu tarczycy - nadczynności tarczycy. Duże dawki propylotiouracylu i metimazolu mogą poważnie uszkodzić wątrobę, nawet do momentu śmierci, donosi MayoClinic.com. Ponieważ ryzyko jest wyższe w przypadku prophylotiouracylu, lekarze zalecają najpierw próbowanie metimazolu, przestawianie tylko wtedy, gdy okaże się to nie do zniesienia.
Objawy pogorszonego oka
Jod radioaktywny jest czasem stosowany w leczeniu choroby Gravesa-Basedowa, najczęstszego zaburzenia nadczynności tarczycy, ponieważ zmniejsza on tarczycę i zmniejsza poziom hormonów, donosi MayoClinic.com. Problemem jest jednak to, że ludzie mogą rozwinąć nowe lub pogorszone problemy ze wzrokiem, w tym wybrzuszenia, suchość, łzawienie lub zaczerwienienie. Chociaż efekt jest tymczasowy, lekarze unikają stosowania radioaktywnego jodu, jeśli występują objawy oczne.
Utrata kości
Lewotyroksyna jest syntetycznym hormonem stosowanym do zastąpienia hormonu tarczycy z powodu niedoczynności tarczycy, takiego jak choroba Hashimoto, stan, w którym układ odpornościowy atakuje tarczycę, informuje MayoClinic.com. Zbyt dużo lewotyroksyny może powodować lub nasilać osteoporozę.
Problemy sercowe
Zbyt dużo lewotyroksyny może również powodować bicie serca zbyt szybko lub nieregularnie, wyjaśnia MayoClinic.com. U pacjentów z chorobami serca lekarze mogą zacząć od małej dawki, stopniowo zwiększając ją po dokładnym monitorowaniu wpływu na serce.
Niekorzystne działanie na płód
Duże dawki propylotiouracylu lub metimazolu mogą powodować zapalenie tarczycy lub niedoczynność tarczycy u płodu, zgodnie z chorobą tarczycy i ciążą. Częste monitorowanie poziomu hormonów i dostosowanie dawki u ciężarnej matki zmniejsza to ryzyko.
