Twoje nienarodzone dziecko nie oddycha przez usta i nos, gdy jest w łonie matki. Narodziny to okazja, w której niemowlęta po raz pierwszy oddychają. Aż do jej wyjścia z macicy, twoje dziecko rozwija się w środowisku wypełnionym płynem owodniowym. W przeciwieństwie do płuc, które rozszerzają się i kurczą podczas oddychania, płuca nienarodzonego dziecka są nierozwinięte, nie napompowane i wypełnione płynem owodniowym. Zamiast tego płód rozwijający otrzymuje wszystkie korzyści z oddychania, w tym tlenu, z pomocą matki.
Normalne oddychanie
Twoje płuca i układ krwionośny, który obejmuje krwioobieg, przenosi tlen i substancje odżywcze do organizmu i pomaga usunąć odpady z organizmu. Normalne oddychanie, wdychanie i wydychanie, wykorzystuje płuca do przenoszenia natlenionego powietrza do naczyń krwionośnych w celu transportu do krwioobiegu. Te same systemy usuwają dwutlenek węgla z krwi i dostarczają organizmowi składników odżywczych. Układ krążenia twojego dziecka wciąż się rozwija, gdy jest w macicy, więc pępowina i łożysko, które łączy dziecko i matkę, wykonują pracę normalnie wykonywaną przez płuca.
Oddychający Surogat
Nienarodzone dziecko wymienia tlen i dwutlenek węgla z matką przez łożysko i pępowinę. Krew matki krąży przez łożysko, a także przenosi składniki odżywcze do dziecka. Łożysko jest przyczepione do ściany macicy i do pępowiny, która jest przymocowana do dziecka. Matka w efekcie oddycha dla dziecka. Matka wdycha i oddycha utlenionym powietrzem, które przechodzi przez układ krążenia do dziecka przez łożysko i pępowinę. Dwutlenek węgla powraca od dziecka przez pępowinę i łożysko do matki, która wydycha i usuwa odpady z jej ciała.
Praktyka oddechowa i surfaktant
Chociaż twoje nienarodzone dziecko nie oddycha powietrzem, ćwiczy oddychanie w łonie matki. Po około dziewięciu tygodniach ciąży płód zaczyna angażować się w ruchy przypominające oddychanie. Płód dostaje więcej ćwiczeń oddechowych, gdy od czasu do czasu wdycha i wydycha płyn owodniowy pod koniec ciąży. Praktyka oddychania przygotowuje płód do szybkiego i skutecznego oddychania po porodzie. Ciało matki wytwarza środek powierzchniowo czynny w płynie owodniowym w coraz większych ilościach w miarę kontynuacji ciąży. Nienarodzone dziecko potrzebuje powłoki środka powierzchniowo czynnego wewnątrz płuc, aby otworzyć pęcherzyki płucne i zapobiec zapadnięciu się płuc.
Pierwszy oddech
Twoje dziecko bierze pierwszy oddech, gdy płacze po raz pierwszy po urodzeniu. Niektóre dzieci płaczą same, a inne potrzebują niewielkiej pomocy ze strony lekarza lub pielęgniarek. Noworodek sapie, gdy doświadcza nagłej zmiany środowiska po urodzeniu. Pępowina jest cięta, a noworodek zaczyna używać płuc. Teraz, gdy dziecko oddycha samodzielnie, wdychając i wydychając powietrze, gdy jego płuca napełniają się, a płyn owodniowy odpływa, więcej krwi płynie do płuc i naczyń krwionośnych, gdy tlen przepływa przez ciało, a dwutlenek węgla zostaje wydalony.
