Vladimir Ivanovich Gau urodził się 4 lutego 1816 roku w Reval. Artysta akwarel Vladimir Gau pozostawił nam piękną galerię portretów swojej epoki. Jego prace znajdują się w wielu muzeach i są źródłem dumy kolekcjonerów. Artysta gatunku portretowego, Gau napisał wiele portretów rodziny królewskiej - cesarza Mikołaja I, wielkiego księcia Michaiła Pawłowicza i setki portretów rosyjskiej szlachty.
Vladimir Ivanovich Gau urodził się w rodzinie artysty. Johann Gau nie otrzymał wykształcenia artystycznego, stał się artystą samoukiem i zasłynął jako artysta pejzaż i dekorator. Tego nauczał i synów.
Starszy brat Władimira, Edward Gau, znany jest jako artysta perspektywiczny. Jego obrazy przedstawiają liczne wizerunki pałaców Sankt Petersburga i jego przedmieść, Pałacu Wielkiego Kremla i jego sal. W 1854 roku Edward Gau został akademikiem "dla sztuki i wiedzy w pięknej perspektywie sztuki akwarelowej".
I mały Voldemar malowany od dzieciństwa. Ale w przeciwieństwie do ojca i brata, pociągał go wizerunek twarzy osoby. Nie od razu mój ojciec zgodził się z tą skłonnością przyszłego malarza dworskiego.W końcu bycie malarzem portretowym miało na celu wysłuchanie cudzych komentarzy, znalezienie siły do malowania tak, jak wymaga tego kapryśny klient, a także być w stanie go pochlebić.
Dlatego najpierw ojciec oddaje syna na studia do akademika Karla von Kügelchena. Stary artysta mieszkał w pobliżu Revel, w majątku Friedheim. Z cierpliwością i gorliwością pracował młody artysta, a Kügelchen dostrzegł i docenił w nim dar portrecisty, więc udało mu się przekonać Johanna, by nie opierał się życzeniom swojego syna.
Wkrótce, z pomocą Kügelchena, Waldemar Hau, pod koniec lat dwudziestych XIX wieku, zaczął otrzymywać zamówienia na portrety, które okazały się tak liczne, że młody artysta ledwie miał czas na wykonanie.
Bycie malarzem portretowym nie jest łatwe, ale bardzo honorowe. W końcu, w tych odległych czasach, aby zachować swój wizerunek w wieku dojrzewania lub w dorosłości, dla siebie lub dla pamięci blisko, wielu chciał. Dlatego wszyscy z wielkim szacunkiem dla artystów, którzy potrafią pisać portrety.
Wtedy, a teraz, o wielkich artystach mówią, że pisze portret, to jest pisanie, a nie rysowanie. Stąd słowo - malarz. Że taki malarz, który potrafił przekazać obraz i duszę mężczyzny, chciał zostać Waldemarem Hau.
W 1832 r. Rodzina królewska przybyła do morza w Revel. Do tego czasu wiele osób już wiedziało o młodym artyście. Dlatego nic dziwnego, że plotka o nim dotarła do rodziny cesarskiej. Cesarzowa Aleksandra Fiodorowna chciała, by artystka pisała portrety swoich dzieci. Gdy portrety były gotowe, cesarzowa natychmiast uświadomiła sobie, że jest prawdziwą artystką.
Aleksandra Fiodorowna zabrała go pod opiekę, aw 1832 r. Gau został przyjęty jako uczeń ucznia do Cesarskiej Akademii Sztuk i "kosztem wysokiej Patronki". W 1835 roku V. Gau został zaproszony do Carskiego Sioła, gdzie malowali portrety wielkich książąt Aleksandra, Konstantyna, Mikołaja, Michała i Wielkiej Księżnej Marii, Olgi i Aleksandry.
W 1836 roku Gau namalował portret Aleksandry Fiodorowna, która staje się jednym z najbardziej znanych i najlepszych portretów cesarzowej. Alexandra Feodorovna jest przedstawiona w salonie "Chaty" w Aleksandrii. Cicha, lekko zmęczona twarz, cesarzowa - zdawała się myśleć, patrząc przed siebie. Dumne bezpośrednie łożysko, szlachetny wygląd ...
W 1836 Vladimir Gau ukończył Akademię Sztuk Pięknych z dużym srebrnym medalem.Wkrótce wyjechał za granicę, aby dalej doskonalić swoje umiejętności. W Rosji byli już wtedy słynni artyści, którzy podziwiali rosyjską szlachtę, ale aby uczyć się w Europie, co było.
Gau odwiedził Włochy, w Niemczech. Tutaj zapoznał się z pracami włoskich i niemieckich malarzy. Gatunek akwareli portretowych w Europie był bardziej powszechny i niewielki. Takie były potrzeby społeczeństwa. W każdym europejskim sądzie pracowali artyści, akwarele. Pisemne portrety były często replikowane litograficznie.
Po powrocie do Rosji Władimir Gau został malarzem dworskim. W 1849 r. Otrzymał honorowy tytuł akademika malarstwa akwarelowego. Zdobądź portret pędzla Władimira Gau, marzyłeś o wielu świeckich pięknościach. Wśród jego modeli byli prawie wszyscy członkowie Domu Imperialnego.
Pisał portrety rodziny królewskiej i rosyjskiej szlachty, wypełnione we wnętrzu lub w krajobraz, portret aktorki Cesarskiej teatru „piosenkarka i istoy Beauty” AM Stepanova, dramatyczna aktorka VN. Asenkova, tancerka V.P. Volkova, aktorka M.I. Shiryaeva. Niestety, nie wszystkie portrety możemy dziś zobaczyć, niektóre z nich mogą mieć jedynie reprezentacje na temat przetrwania litografii.
Większość portretów V.Hau to rosyjska arystokracja z XIX wieku, dlatego w każdym z przedstawionych elementów znajdują się elementy arystokracji w jej zewnętrznym przejawie. Ta czysta, spokojna twarz, prosta postawa, obrót głowy, ubranie - wszystko to zmienia się z portretu na portret.
Szczególnie piękne są portrety kobiet, poetyckie, przenikliwe i wyraziste. Czują mistrzowskie opanowanie technologii, umiejętność uchwycenia charakterystycznych cech modelu. Portrety petersburskich piękności zapewniły artystce sukces w świetle.
Spójrz na dowolny portret W. Gau - delikatne, ładne twarze kobiet, otoczone magicznym blaskiem akwarel, szlachetności i godności, zamyślonym lub sennym spojrzeniem, leniwym wyrazem twarzy ...
Obrazy hrabiny Emilia Musina-Puszkina, księżniczka AA. Golitsyna, N.N. Pushkina, M.V. Stołypin, jedna z "modnych kobiet z lat czterdziestych", portret O.N. Skobeleva, matka wybitnego rosyjskiego dowódcy, generała MD. Skobelev, portret Anny Alekseevna Olenina, któremu A.S. Puszkin poświęcił w poezji swoje wyjaśnienia. "Kochałem cię ..." lub
Moje oczy to dziczyzna!
Cóż za geniusz w nich zadumany,
A ile dziecięcej prostoty,
I ile leniwych wyrażeń,
A ile błogości i marzeń! ... "
W 1842 r. Gau poślubił Louise-Matilde-Theodore Zahnthleben, córkę krawca w Petersburgu. Rodzina artysty miała trzech synów i sześć córek. W zbiorach Muzeum Rosyjskiego małe szkice ołówkiem i akwarele przekazane przez jego wnuka Magnusa Wiktorowicza Ginze mówią nam o wydarzeniach z życia rodzinnego.
Niektóre portrety rodzinne Gau są w Rosji, a niektóre za granicą. W zbiorach Muzeum Sztuki Jarosławskiej znajdują się portrety jego najstarszego syna Haralda w dzieciństwie oraz trzy córki - Marię, Olgę i Eugenię.
Vladimir Gau jest artystą lat 40. i 60. Jego portrety odzwierciedlają atmosferę tamtych lat. Od ponad dekady pędzel artysty Vladimira Gaua opowiada nam o życiu ludzi, którzy żyli wiele lat temu, Dzięki niemu możemy nawiązać kontakt z przeszłością nie tylko sławnych ludzi, ale także historii kraju. Żywym przykładem mogą być portrety wielkiej księżnej Eleny Pavlovnej.
Wielka księżna Elena Pavlovna, obdarzona subtelnym artystycznym gustem, pozowała artystce i doceniła jego talent. Elena Pavlovna, znana z aktywnej pracy na rzecz Rosji, uderzyła wszystkich swoim intelektem i silnym charakterem.
Poeta VF Odoevsky pisał o niej: "Wszystko, co ją interesowało, znała wszystkich, wszystko rozumiała, sympatyzowała ze wszystkim, zawsze się czegoś uczyła." Elena Pavlovna, będąc żoną wielkiego księcia Michaiła Pawłowicza, była użyteczna w sprawach publicznych i samym cesarzu.
Kiedy zmarła Empress Dowager Maria Feodorovna, zgodnie ze swoim testamentem dla Eleny Pavlovna, przeniesiono administrację Maryjskiego i Instytucji Mieszkań. Maria Fiodorowna wiedziała, że przekazywała je do pewnych rąk. I rzeczywiście, od tego czasu wszystkie problemy medycyny były zawsze w polu widzenia Eleny Pavlovnej.
Ta kobieta wydawała się mieć wszystko, co było potrzebne do szczęścia. Ale wydawało się tylko. Wielki książę Michaił Pawłowicz był zupełnie inną osobą, a piękno i wdzięk jego żony, podziwiany przez poetów, nie przeszkadzały mu. Pochowała córki - niektóre w dzieciństwie, a dwie inne - Maria i Elizabeth zmarły w młodym wieku.
Następnie Elena Pavlovna całkowicie poświęciła się pracy społecznej i charytatywnej. To ona stworzyła pierwszą rosyjską wspólnotę wojskową sióstr miłosierdzia podczas wojny krymskiej. Wielka księżna nazywała się Princesse la Liberte - Princess Freedom za swoją działalność i zasługi na rzecz wyzwolenia chłopów z poddaństwa w społeczeństwie.a cesarz Aleksander II przyznał Elenie Pawłownej złoty medal "Reformatorowi".
Wśród setek portretów namalowanych przez V.Gau, jak każdy artysta, są wspaniałe dzieła, a te mniej udane. W wielu swoich portretach nie ma takiego ciepła, serdeczności i zaufania, które często jest odczuwane między artystą a jego modelem.
W jego portretach jest pewna powściągliwość, a gdzieś chłód, ale jest to zrozumiałe. Krąg jego modeli, a raczej portretowany, to rodzina cesarska, dworzanie, rosyjska szlachta.
Chyba że z wszystkimi mógł wyczuć twórczy nastrój, cichą komunikację i zrozumienie, które może być między artystą a modelem, tak niezbędne dla spełnienia trudnego zadania twórczego. Ponadto artysta powinien być gotowy do bezwarunkowego spełnienia życzeń klienta, tak jak ostrzegał go jego ojciec.
W portretach przedstawiających ludzi bliskich artyście zainteresowanie osobą, jej wewnętrznym światem jest zupełnie inne. W latach 1860-1890 prace VIGau stały się singlem. W tym czasie portret akwareli został zastąpiony rozwijającą się fotografią.
Vladimir Gau - malarz dworu cesarskiego zmarł 11 marca 1895 r., Został pochowany na cmentarzu luterańskim w Smoleńsku w Petersburgu. Jego żona Louise Hau również odpoczywa.
