Około 15 do 20 procent dorosłej populacji mężczyzn jest leworęcznych, ale ponad 40 procent przypadków pojawienia się na planszy w dużej lidze baseballowej bierze leworęczny farsz. Główną przyczyną tej rozbieżności jest korzyść, jaką mają lewacy, gdy stoją przed praworęcznymi dzbanami. Ta przewaga może być nawet jednym z powodów, dla których tak wielu najlepszych piłkarzy bejsbolistów było lewicowych, w tym Ty Cobb, Babe Ruth, Lou Gehrig, Ted Williams, Stan Musial, Rod Carew, Tony Gwynn i Ken Griffey Jr.
Southpaws Have the Edge
Lefties zaczynają o jeden krok bliżej pierwszej bazy, dzięki czemu łatwiej im wyrzucać pojedynki w pojedynkach. Ponadto gracze mają tendencję do ciągnięcia piłki, więc lewy często uderzają piłkę pomiędzy pierwszą a drugą podstawą. To daje im dużą lukę do strzelania, gdy pierwszy bazowy trzyma biegacza. Na koniec, batele mają tendencję do lepszej pracy przeciw miotaczom z przeciwnymi rękami i jest więcej praworęcznych dzbanów niż lewicowców. Na przykład od 2007 do 2012 r. Główne lewarki uderzyły 2628 przeciwko praworęcznym miotaczom, podczas gdy praworęczne smoki uderzyły .251 przeciwko praworęcznym miotaczom.
Grając na łuku
Głównym powodem, dla którego leworęczni hicie wolą trafić przeciwko praworęcznym miotaczom, jest to, że złamanie boiska skręci w kierunku pałkarza, co ułatwia ich trafienie. Kiedy leworęczny ciasto trafi w lefty, wygięte piłki wyginają się. Hijak prawdopodobnie wykona słabszy obrót, gdy rzuci się po piłkę. Dodatkowo, krzywa piłki lewoskrętnej może wędrować prosto w kierunku lewoskrzydłego, zanim piłka zacznie się łamać. Pałkarz - szczególnie na poziomach młodości - może instynktownie wycofać się z talerza, aby uniknąć uderzenia, nie pozostawiając mu szansy na połączenie, jeśli zakręci się nad płytą w celu uderzenia.
Strategie pitchingowe
Praworęczny miotacz może negować lewą rękę pałkarza rzucając kulkę, która łamie się w przeciwnym kierunku, niż łuk. Jednak niewielu miotaczy rzuca kulkami, ponieważ boisko jest trudne do opanowania i obciąża ramię. Na wyższych poziomach gry, wielu praworęcznych miotaczy może położyć trochę tailing na swoich fastballach, powodując ich lekkie pochylenie się od lewicowych hitters. Prawdziwi mogą również spróbować trafić na zewnątrz za pomocą krzywych piłek, mając nadzieję, że leworęczny hitter odda się na boisku, ponieważ wierzy, że znajdzie się poza strefą strajku.
Wyrównanie defensywne
Pałkarz leworęczny kontra praworęczny zwykle prowadzi do defensywnej regulacji. Infielderzy będą zacieniać się o jeden krok w kierunku otworu między pierwszą a drugą bazą, a przeciwnicy przesuwają się o kilka kroków w kierunku prawej linii faulu. To jest strategia dźwiękowa, jeśli nie znasz hittera. Może wymagać pewnych zmian w zależności od cech pałkarza. Jeśli na przykład twój miot rzuca mocniej niż przeciętnie, napastnik ma mniejszą szansę na wyrzucenie piłki, nawet jeśli jest lewakiem. Dodatkowo, niektórzy hakerzy lubią używać przeciwnego pola.
