Autyzm na ogół występuje u dzieci przed ukończeniem trzeciego roku życia, co w dużym stopniu wpływa na ich zdolność komunikowania się i interakcji ze światem wokół nich, zgodnie z Kid's Health. Objawy zaburzeń ze spektrum autyzmu i autyzmu mogą mieć cechy wspólne z objawami i zachowaniami, które zwykle występują u dzieci z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej (ADHD). W rezultacie leki stosowane w ADHD są czasami przepisywane dzieciom z autyzmem.
Ritalin
Ritalin jest jednym z najlepiej znanych lekarstw dla dzieci z ADHD, co czyni go głównym kandydatem do stosowania w kontrolowaniu nadaktywności u dzieci z autyzmem. W badaniu 72 dzieci z objawami autystycznymi opublikowanymi w Journal of American Medical Association Archives of General Psychiatry, dzieci przyjmujące Ritalin wykazywały mniej objawów nadaktywności niż te przyjmujące placebo. Naukowcy zauważyli, że to pokazuje przydatność Ritalinu u dzieci autystycznych, ale powiedzieli, że spadek poziomu nadpobudliwości nie był tak silny, jak w tradycyjnych przypadkach leczenia tylko ADHD. Wales Online zauważa, że Ritalin jest lekiem ADHD stosowanym na całym świecie w leczeniu dzieci z autyzmem.
Strattera
Kolejnym lekiem często przepisywanym zarówno dzieciom autystycznym, jak i dzieciom z ADHD jest Strattera. Wales Online zauważa, że Strattera jest lekiem niestymulującym tradycyjnie podawanym dzieciom z ADHD w celu kontrolowania ich zachowania i jest jednym z dwóch leków w swojej klasie. Dzieci autystyczne poniżej szesnastego roku życia najprawdopodobniej otrzymają Strattera, aby pomóc kontrolować ich nadpobudliwość i poprawić funkcjonowanie w środowiskach publicznych, takich jak sale lekcyjne.
Risperidon
American Journal of Psychology informuje, że Risperidone to lek, który można przepisać dzieciom z autyzmem. Risperidon jest lekiem przeciwpsychotycznym, który można stosować do kontrolowania agresywnego działania, które jest związane z ADHD i niektórymi rodzajami autyzmu. Skuteczność leku u dzieci z autyzmem została przetestowana w badaniu kontrolowanym placebo i stwierdzono, że skutki uboczne były ograniczone i nastąpiła poprawa interakcji społecznych.
