Wapń jest najobficiej występującym minerałem w kościach. Tylko niewielki procent całkowitego wapnia w organizmie występuje we krwi. Wapń wapnia odgrywa ważną rolę w regulacji częstości akcji serca i rytmu, ponieważ bierze udział w generowaniu i przekazywaniu prądu z rozruszników serca do mięśnia sercowego. Niski poziom wapnia we krwi zwiększa ryzyko częstoskurczu komorowego lub zbyt szybkiego skurczu niższych komór serca.
Homeostaza wapniowa
Poziom wapnia we krwi reguluje tarczyca i przytarczyce. Kalcytonina - hormon wytwarzany przez gruczoł tarczycy - jest uwalniany, gdy zwiększa się poziom wapnia we krwi. Gdy poziom wapnia we krwi jest niski, gruczoły przytarczyczne uwalniają parathormon, czyli PTH, który stymuluje rozkład kości, aby uwolnić wapń do krwi. PTH działa także w nerkach, zmniejszając w ten sposób wydzielanie wapnia. Poziom wapnia we krwi jest również utrzymywany przez witaminę D, która ułatwia wchłanianie wapnia jelitowego.
Źródła wapnia i zmniejszone spożycie wapnia
Główne źródła wapnia w diecie obejmują produkty mleczne, takie jak mleko, ser i jogurt oraz jajka. Niektóre rodzaje ryb, takie jak sardynki i sardynki, mogą zawierać znaczne ilości wapnia. Inne źródła wapnia to skorupiaki, migdały, orzeszki ziemne, ciecierzyca i fasola. Zmniejszenie spożycia wapnia w diecie może spowodować niedobór wapnia. Według Szpitala Dziecięcego i Centrum Medycznego w Omaha w stanie Nebraska, brak wapnia powoduje przedłużenie odstępu QT, co odzwierciedla czas potrzebny do skurczu i rozluźnienia mięśnia sercowego. Oprócz częstoskurczu komorowego, wydłużony odstęp QT jest również związany ze zwiększonym ryzykiem komorowych zaburzeń rytmu lub nieregularnego rytmu serca.
Wapń i rozruszniki serca
Większość komórek ma stabilne spoczynkowe potencjały błonowe lub zdolność do napędzania prądu elektrycznego, gdy jest wzbudzony. Potencjał spoczynkowej błony jest utrzymywany przez rozkład dodatnio i ujemnie naładowanych jonów po obu stronach błony komórkowej. W spoczynku stężenie wapnia w rozrusznikach serca - komórkach w sercu, które określają częstość akcji serca - jest niskie w porównaniu z zewnętrzem. Gdy rozruszniki stymulują prąd, kanały wapniowe w błonach otwierają się, umożliwiając w ten sposób przepływ wapnia do komórek. Stymulatory serca mają niestabilne spoczynkowe potencjały błony, które są wynikiem nieszczelnych kanałów w błonie komórkowej, które umożliwiają jonom dodatnim wejście do komórki; ta "nieszczelność" błony komórkowej oznacza, że stymulator serca może sam się podniecić w regularnych odstępach czasu.
Przyczyny niskiego wapnia
Niedobór wapnia we krwi wynika z przerwania mechanizmów związanych z wchłanianiem wapnia i jego regulacją. Niedobór witaminy D powoduje zmniejszenie wchłaniania wapnia, a słabe wchłanianie wapnia jest związane z niskim poziomem wapnia we krwi, niezależnie od odpowiedniego spożycia wapnia w diecie. Choroby, które wpływają na chłonną powierzchnię jelita cienkiego, powodując w ten sposób złe wchłanianie składników odżywczych, w tym wapnia, mogą powodować niski poziom wapnia we krwi. Spożycie żywności zawierającej szczawian - związek wiążący się z wapniem jelitowym, a tym samym zapobiegający jego wchłanianiu - może powodować niski poziom wapnia we krwi. Szczawian znajduje się w szpinaku, rabarbaru, fasolce szparagowej i burakach. Niektóre owoce, takie jak pomarańcze, żurawiny, winogrona, śliwki, jabłka i gruszki zawierają również szczawian.
