Pchnięcie kulą to sportowe wydarzenie rzucane co roku we współczesne igrzyska olimpijskie od ich powstania w 1896 roku. Zawodnicy pchają i rzucają ciężką metalową kulę zwaną strzałem tak daleko, jak to możliwe, używając tylko jednej ręki. Zwycięzcą zostaje zawodnik, który oddaje strzał najdalej od przedniego znacznika koła rzutu.
Początki
Wczesne wersje strzału można prześledzić do XIII-wiecznego rzutu Swillem i do tradycyjnych szkockich gier Highland. Oryginalni szwajcarscy i szkoccy sportowcy używali okrągłych kamieni o różnych masach i rozmiarach. W połowie XIX wieku brytyjska armia zaczęła używać kul armatnich zamiast kamieni. Zainspirowani przez Brytyjczyków, współczesne putterski używają mosiężnych lub żelaznych kul o określonej wadze dla każdej klasy sportowej.
Konkurs Shot Put
Pocisk jest wykonywany w obrębie betonowego koła do rzucania o średnicy 7 stóp z czterocalową tablicą do zatrzymywania z przodu koła. Sportowcy mogą korzystać z całego koła, ale nie mogą dotykać ziemi po drugiej stronie planszy stopu żadną stopą, lub ich zakład zostanie uznany za faul. Pałki do strzelania na zmianę na zawodach i zwykle są dozwolone sześć prób na mecz. Ujęcia z pstrykaniem odbywają się na zewnątrz i wewnątrz, a jedyną różnicą jest to, że strzały w pomieszczeniu są tak skonstruowane, aby nie uszkodzić podłogi podczas lądowania.
Styl Glide
Poślizg jest oryginalną techniką stosowaną przy oddawaniu strzałów i jest stylem, w którym młodzi uczniowie uczą się, kiedy rozpoczynają trening. Podczas nauki ujęcia zawodnicy mogą stać z przodu koła rzutu i oddać strzał bez dodatkowego rozpędu z ich nóg. Chociaż technika ta zmniejsza dystans, pozwala sportowcowi na uzyskanie spójności podczas nauki bardziej skomplikowanych technik. Gdy zawodnik rozwinie dobrą technikę rzucania, nauczy się poślizgu, który polega na stania z plecami do deski stopu na dalekim brzegu koła rzucanego, obniżania się do pozycji przysiadu i rzucania się do tyłu po okręgu za pomocą jednego stopa. Zawodnik używa swoich nóg do wygenerowania impetu w górę przed zwolnieniem strzału z wysokości ramion.
Styl wirowania
Spin, wprowadzony przez rosyjskiego puttera Aleksandra Baryshnikova w 1972 roku, jest technicznie trudniejszą techniką i wynika z rzucania dyskusji. Zawodnicy obracają się po okręgu z dużą prędkością, aby wygenerować pęd przed oddaniem strzału. W przypadku obydwu technik stawiania celem jest wyrzucenie strzału w górę i poza kółko pod kątem 40 stopni, optymalna trajektoria dla uzyskania największych odległości. Spin jest najpopularniejszym stylem stawiania w międzynarodowej konkurencji, ponieważ generalnie produkuje najdłuższe zakłady, ale poślizg jest nadal używany przez niektórych starszych zawodników na wysokim poziomie.
Ciężary i zapisy
Strzały mają różną wagę. Starsi mężczyźni używają 16 funtów, a starsze kobiety używają 8,82 funta. Juniorzy używają strzałów od 4,4 do 13,2 funta, w zależności od wieku i płci. Obecne rekordy świata w kadrze to 23,12 metra (75,85 stopy) dla mężczyzn, ustawione przez amerykańskiego Randy'ego Barnesa w 1990 r. I 22,63 metra (74,25 stopy) dla kobiet, ustawione przez Rosjankę Natalya Lisovskaya w 1987 r.
