Trzy główne makroelementy - węglowodany, skrobie i włókna - dostarczają organizmowi nawet 55 procent dziennego zapotrzebowania na energię. Białka i tłuszcze dostarczają resztę. Maltoza i sacharoza to dwie formy cukrów znanych jako disacharydy. Disacharydy powstają, gdy łączą się dwie proste cukry. Maltoza to połączenie słodu i glukozy, natomiast sacharoza to połączenie glukozy i fruktozy.
Disacharydy
Cukry dostarczają organizmowi około czterech kilokalorii energii na gram. Disacharydy, takie jak maltoza i sacharoza, muszą być rozkładane na cukry monosacharydowe przez enzymy trawienne, zanim mogą zostać zaabsorbowane przez jelito cienkie i do krwioobiegu. Istnieje wiele różnych rodzajów cukrów, najchętniej z sacharozą, najmniej powszechną jest maltoza, a glukoza jest preferowanym źródłem energii dla organizmu. Sacharoza jest tradycyjnie stosowana jako słodzik, natomiast maltoza, która ma jedną trzecią słodyczy sacharozy, jest częściej stosowana do destylacji alkoholu.
Maltoza
Maltoza, określana również jako cukier słodowy, jest najmniej powszechnym disacharydem. Składający się z dwóch cząsteczek glukozy połączonych wiązaniem alfa glikozydowym, podstawowa struktura maltozy powstaje z glikogenu i skrobi. Jest on początkowo wytwarzany poprzez hydrolizę, gdy obecne są skrobia i enzym diastazy. Później maltoza jest hydrolizowana przez enzym maltazę, który można znaleźć w jelicie cienkim i drożdżach, wytwarzając glukozę. Chociaż maltoza nie jest tak słodka jak sacharoza, nadal jest stosowana jako słodzik. Najczęściej występuje w kiełkujących ziarnach, słodzie jęczmiennym, syropie z brązowego ryżu i czasami syropie kukurydzianym.
Redukcja disacharydu
Maltoza jest redukującym disacharydem często stosowanym w procesie warzenia piwa. Słodowanie, proces zwiększania zawartości skrobi w ziarnie, pozwalając mu kiełkować korzenie, tworzy idealne środowisko dla diastazy, która może przekształcić skrobię w maltozę. Podczas fermentacji maltoza rozkładana jest na dwutlenek węgla i alkohol. Podczas trawienia, maltaza jest odpowiedzialna za metabolizowanie maltozy i rozbicie jej na dwie cząsteczki alfa glukozy. Te cząsteczki glukozy są następnie pochłaniane przez organizm w celu wykorzystania do energii. Jeśli organizm nie może rozpaść maltozy, może wystąpić biegunka i nadmierny gaz.
Sacharoza
Sacharoza jest prawdopodobnie najszerzej stosowanym disacharydem. Powszechnie spotykany w postaci białego cukru, stanowi połączenie glukozy monosacharydowej i fruktozy. Sacharoza jest słodkim krystalicznym prawoskrętnym disacharydem, który występuje naturalnie we wszystkich zielonych roślinach jako produkt uboczny fotosyntezy. Chociaż wszystkie zielone rośliny zawierają co najmniej niewielką ilość sacharozy, to najczęściej występuje w trzcinie cukrowej, buraku cukrowym, palmach i klonie cukrowym. Po strawieniu, sacharoza jest rozkładana przez kwaśną hydrolizę do glukozy i fruktozy, dzięki czemu może być wchłaniana przez jelito cienkie do krwioobiegu.
Nieredukujące disacharydy
Przemysł spożywczy powszechnie używa sacharozy jako słodzika w produktach komercyjnych, ponieważ jest słodki i funkcjonalny. W przeciwieństwie do większości innych disacharydów, sacharoza jest nieredukującym disacharydem, który nie ma takich samych reaktywnych tendencji, jak inne cukry, takie jak maltoza. Dzięki temu sacharoza jest skutecznym naturalnym konserwantem, dlatego często znajduje się w dżemach, galaretkach i przetworzonej żywności. Jednakże, ponieważ ludzie stają się bardziej świadomi kalorii, wielu producentów żywności przestawia się z rafinowanej sacharozy na rafinowaną fruktozę, która jest o około 70 procent słodsza niż sacharoza.
