Bizmut to metal ciężki podobny do ołowiu i arsenu, ale nie aż tak toksyczny. Występuje naturalnie w bardzo małych ilościach w niektórych produktach spożywczych, a jego związki siarczkowe i tlenkowe są ważne do stosowania w kosmetykach i lekach. Bizmut nie jest dostępny jako suplement, ponieważ nie jest niezbędny dla twojego ciała. Bizmut nie zapewnia bezpośrednio żadnych korzyści odżywczych, chociaż może być pomocny w zaburzeniach żołądkowo-jelitowych, dlatego jest stosowany w markowych produktach takich jak Pepto-Bismol i Kaopectate. Spożywanie zbyt dużej ilości bizmutu może prowadzić do działań niepożądanych, dlatego przed użyciem go skonsultuj się z lekarzem.
Krótka historia
Jako metal, bizmut był znany w starożytności, ale często mylony z ołowiem, cyną i antymonem. Bizmut wywodzi się z języka niemieckiego i oznacza "białą masę". Jest to naturalnie występujący i stabilny metal ciężki i około 86 procent gęsty jak ołów, ale znacznie mniej toksyczny, dlatego stopy bizmutu są obecnie używane jako zamienniki produktów. które tradycyjnie wytwarzano z ołowiu, takiego jak śrut. Związki bizmutu stosowano niegdyś do leczenia kiły, ale teraz są lepiej znane jako leki żołądkowo-jelitowe.
Bizmut jako Medycyna
Bizmut jest chłonny i zmniejsza kwasowość, dlatego jest stosowany w lekach na żołądek, zgagę, biegunkę i niektóre choroby żołądkowo-jelitowe, takie jak wrzody trawienne, zgodnie z "Kompendium leków i specjalności." W szczególności, subalicylan bizmutu jest stosowany jako przeciwbiegunkowe i jest głównym składnikiem Pepto-Bismol i Kaopectate. Bibrocathol to kolejny związek bizmutu stosowany w leczeniu zakażeń oka. Devrom zawiera bizmut i służy do zmniejszenia nieprzyjemnego zapachu w jelitach.
Źródła żywieniowe
Bizmut pierwiastkowy występuje w niektórych środkach spożywczych, zwłaszcza w sklasyfikowanych jako korzenie, bulwy i warzywa morskie. Na przykład korzeń macki i wodorosty są źródłem bizmutu, ale zawierają bardzo małe ilości tego pierwiastka. Nutritionally bizmut może przyczyniać się do mniejszej kwasowości żołądka i może pomóc w absorpcji toksyn w jelitach, ale nie przeprowadzono badań w celu zbadania tych potencjalnych korzyści, jak wyjaśnił David Bender, autor "A Dictionary of Food and Nutrition".
Ostrzeżenia
Chociaż okres półtrwania bizmutu jest ogólnie krótki dla większości tkanek, może on akumulować się w nerkach i wątrobie z długotrwałym stosowaniem, powodując objawy toksyczności i zmniejszoną funkcję, zgodnie z "Human Biochemistry and Disease" Geralda Litwacka. Zbyt dużo bizmutu prowadzi do ciemnego języka, czarnych złogów w dziąsłach w jamie ustnej i czarnych stolców, które są podobne do zatrucia ołowiem. Po narażeniu może również wystąpić podrażnienie skóry i dróg oddechowych.
