W świecie biżuterii istnieje tendencja do ozdabiania złotą i srebrną biżuterią szkliwem. Produkty z emalią, obficie zdobione kamieniami szlachetnymi, w złote i srebrne koronki, od dawna są cenione przez miłośników biżuterii. Są dziś podziwiani.
Biżuteria z emalią lub, jak się je nazywa, biżuteria emaliowana - kolczyki, broszki, wisiorki, bransoletki, pierścionki są piękne i niepowtarzalne. Będą dekorować suknie wieczorowe i kostiumy, sprawią, że będziesz bardziej elegancki i piękny. Jednak większość z nas nie myśli, co to jest szkliwo biżuterii, jak to się robi i czy różni się od siebie? Wszystko to jednak decyduje o pięknie produktu, jego koszcie i trwałości.
Zdobienia emalią - technika wykonania
Emaliowanie polega na zastosowaniu niskotopliwego szkła na powierzchni metalu. Nowoczesne emalie składają się z dwutlenku krzemu, tlenku tytanu, bezwodnika borowego, tlenku glinu, tlenków metali alkalicznych i ziem alkalicznych, ołowiu, cynku, różnych fluorków.
Emalie różnią się nie tylko składem, ale także sposobem nanoszenia metalowej podstawy na powierzchnię. W biżuterii podstawą jest najczęściej srebro i złoto.Biżuteria pokryta jest kolorowymi emalią. Mogą być przezroczyste i nieprzezroczyste. Istnieją różne metody i technologie nakładania szkliwa.
Emalia Cloisonné. To jedna z najbardziej eleganckich technik wykonania. Złote lub srebrne przegrody są lutowane do powierzchni podłoża zgodnie z zamierzonym wzorem, powstają komórki wypełnione szkliwem w proszku. Następnie, w temperaturze 600-800 stopni, proszek szkliwa ulega stopieniu, zamieniając się w szkło.
Zamiast wstążki-partycji czasami używaj filigranowego wątku. Samo szkliwo jest piękne, a następnie są złote lub srebrne sznurówki.
Wytłaczana emalia. Specjalny frez zgodnie z rysunkiem wyjmuje cząsteczki metalu z podstawy, uzyskując rowki, które wypełniają się kompozycją szkliwa. To jedna z najstarszych technologii. Skośna szkliwo może być wykonane na metalowej podstawie, która jest początkowo grawerowana lub wybijana zgodnie z wybranym wzorem. W imitacji biżuterii używane stemplowane półfabrykaty lub blanki wykonane przez odlewanie.
Technika emalii artystycznej lub emalii. Ten obraz ma kolorową emalię. Nie ma partycji ani wycięć.Emalia nakładana jest na produkt warstwami i wypalana aż do zakończenia projektu zaplanowanego przez projektanta. W tej technice pracują mistrzowie fińskiego rzemiosła Rostowa Wielkiego, a także austriacka marka Frey Wille.
Finift to starosoruska nazwa szkliwa, która pochodzi z greckiego finiftis, co oznacza genialny, a słowo emalia pochodzi z języka francuskiego (e-mail). Sztuka dekorowania szkliwem przybyła do Rosji z Bizancjum w X wieku i osiągnęła doskonałość w XVI-XVII wieku. W tamtych czasach wszelkiego rodzaju emalie artystyczne nazywane były "szkliwem", a dopiero w XIX wieku "emalia" została zastąpiona nowym terminem - "emalia".
Elegancki obraz Rostowa na szkliwie doskonale łączy się z delikatnym filigranem. Filigran (filigran) - jest to jeden z najstarszych rodzajów artystycznego przetwarzania nici metalowych lub metalowych. Termin filigran pochodzi od łacińskich słów - "typ" - nić i "granum" - ziarno. Słowo filigran oznacza przekręcić lub skręcić. W ten sposób skręcony drut (filigran) jest uzupełniony małymi kulkami, dzięki czemu produkt z emalii jest bardziej elegancki, z koronką.
Guilloche emaliowany jest interesujący. Gilosz to aplikacja cienkiego, grawerowanego wzoru na powierzchni osnowy, głównie linii geometrycznych.We współczesnej branży jubilerskiej stosowane są specjalne instalacje z obrotowym bębnem i dłutem (giloszowym).
Emalia tej techniki powstała w XVIII wieku we Francji, a wszystko było o wiele trudniejsze do wykonania, jednak jakże cudowne produkty tego czasu zaskakują i zachwycają nas do tej pory. W Rosji emaliowany gilosz zaczął być używany do ozdabiania cennych biżuterii na przełomie XIX i XX wieku, a także wiązał się z nazwą Faberge. Artykuły stołowe były szczególnie luksusowe.
W technice emaliowania na guilloche stosuje się tylko przezroczyste emalie w różnych kolorach. To dzięki temu metalowi tło z nałożonym wzorem świeci pod szkliwem. Emaliowane guilloches w dzisiejszej biżuterii wykonywane są głównie na złocie lub srebrze.
Emalia witrażowa - to rodzaj emalii z cloisonne, ale bez metalowej podstawy. Technikę tę nazwano ze względu na jej podobieństwo do witraży. Półprzezroczysta emalia barwna znajduje się w gniazdach metalowych ścianek działowych i przypomina kolorowe witraże.
Przegrody metalowe wykonane są ze skręconego drutu złotego, srebrnego lub miedzianego.Koronkowe ornamenty sprawiają, że produkt jest bajecznie piękny. W produkcji witrażu szkliwa ma własne trudności - produkt jest wypalany więcej niż raz, a po każdym zastosowaniu kolejnej warstwy szkliwa.
Emalia nasion przeprowadza się przez rozpylanie proszków kolorowych emalii na podłoże wzorcowe, gdzie każda warstwa jest utrwalana za pomocą kleju.
Emalia jest ustalana na różne sposoby, nazywane są one ciepłe i zimne.
Gorące emalie
Gorąca emalia była używana przez długi czas, chociaż jest najbardziej czasochłonna. Nowoczesne gorące emalie są bezwarunkowymi faworytami w biżuterii emaliowanej. Emalia jest trwale zespawana z metalem w specjalnych piecach muflowych, gdzie temperatura osiąga 600-800 stopni. Następnie produkt schładza się, czyści i poleruje. Wygląda na to, że wszystko jest bardzo proste. W rzeczywistości wszystko jest znacznie bardziej skomplikowane.
Proszek szkliwa rozcieńcza się wodą do kremowej masy, a następnie nakłada na odpowiednie części produktu. Następnie, zanim zaczniesz piec w piekarniku, musisz go bezwzględnie osuszyć, aby pękły bąbelki powietrza, w przeciwnym razie zepsują gładkość powłoki szkliwa.
Podczas wypalania proszek szkliwa jest wtopiony w warstwę szklistą i staje się przezroczysty lub nieprzejrzysty (głuchy), w zależności od rodzaju szkliwa. Ale to nie wszystko.Po zestaleniu produkt zmielono i ponownie wypalono w piecu, uzyskując idealnie gładką powierzchnię.
Jeśli emalia dekoracyjna jest wielokolorowa i cloisonne, należy przestrzegać ścisłej kolejności nakładania i wypalania proszku szkliwa. Sekwencja zależy od wytrzymałości cieplnej szkliwa. Pierwszą nakłada się najbardziej żaroodporną emalię i umieszcza na wypalaniu, a następnie nakłada się mniej odporną na ciepło, a następnie produkt przesyła się do pieca, ale w niższej temperaturze. I tak dalej. Najbardziej odporna na ciepło - biała emalia, potem - różowy, niebieski, zielony, czarny, a na końcu czerwony.
Emalia musi być wylana dokładnie tak, aby powierzchnia produktu była bez skazy. W oparciu o charakterystykę kompozycji produkt można wypalać od 5 do 100 razy. I podczas gdy mistrz reguluje temperaturę i czas strzelania, w oparciu o jego doświadczenie i intuicję. I to właśnie tworzy niepowtarzalne kreacje, których mistrz czasem nie może powtórzyć w drugim egzemplarzu. Zgadzam się, że nie jest to łatwe.
Zimne emalie
Zimna emalia jest dwuskładnikowa, utwardzana cieplnie i utwardzana światłem.
Dwuskładnikowa zimna emalia właśnie wylał na produkt.Ciekła emalia jest mieszana w pewnych proporcjach z katalizatorem, tworzy się kremowa pasta, którą nakłada się specjalnym narzędziem na powierzchnię metalu.
Po nałożeniu szkliwo zamarza w temperaturze pokojowej przez około 48 godzin, w temperaturze 70 stopni - przez 20 godzin. Produkty są podobne do powłok ceramicznych. W tej technice mistrz może mieszać różne emalie i uzyskuje różne kolory i odcienie.
Utwardzana na zimno zimna emalia w pewien sposób podobny do gorącego, ale topi się pod kątem 160 stopni. W porównaniu z gorącym, szkliwo to nie jest polerowane, w przeciwnym razie będzie miało ślady matowe i ma znacznie mniejszą wytrzymałość. Lekkim przyciśnięciem paznokcia na szkliwie, jest zgnieciony.
Światłoutwardzalna zimna emalia. Technika wykonywania tej emalii jest podobna do instalacji wypełnień stomatologicznych. Skład szkliwa nałożonego na powierzchnię produktu napromieniowuje się lampą ultrafioletową, dzięki czemu następuje jego zestalenie. Dzięki tej technice jubilerzy mogą uszczelniać żetony na biżuterii szkliwa. Światłoutwardzalna zimna emalia w twardości znajduje się między gorącymi i zimnymi emaliami termoutwardzalnymi.
W przypadku emaliowania na zimno istnieje technika, w której emalia po nałożeniu rozkłada się w wzorach kolorów, takich jak benzyna na wodzie lub wulkaniczna lawa. Wydaje się, że nie przestrzegają one dokładności, ale okazuje się to pięknie.
Należy dodać, że gorąca emalia jest droższa od zimnej.
Jak odróżnić droższą gorącą emalię od zimna. Zimna emalia jest bardziej miękka niż gorąca. Na produktach z zimną szkliwą widoczne są nieregularności, ponieważ nie można ich polerować. Dlatego gorąca emalia zawsze wygląda lśniąco, z równomiernie wypolerowaną powierzchnią.
Jednak zimne emalie nie są pozbawione zalet. Są plastikowe i bezpretensjonalne w działaniu, proste w wykonaniu, praktycznie nie wymagają specjalnego wyposażenia, a powierzchnia produktów nie wymaga specjalnego przygotowania. Zimne emalie układane są na dowolnym stopie.
Biżuteria z emalią - jak dbać, nosić i chronić
Emalia, w rzeczywistości - to szkło. Stąd jego właściwości. Emalia może być polerowana, oczyszczona, ale przy aktywnym, a nawet niedokładnym zużyciu, odpryski są nieuniknione. Emalia jest wrażliwa na wpływy mechaniczne. Pierścienie są najbardziej zagrożone. Jak już wspomniano, jubiler może uszczelnić chip.Lepiej jednak nie upuszczać biżuterii, szczególnie na twardych powierzchniach, w celu monitorowania przydatności elementów złącznych.
Jak zachować oryginalną jasność farb emalii?
Dekoracje emalią należy chronić przed bezpośrednim działaniem promieni słonecznych, a także zmianami temperatury. Nie nosić ich na plaży, w saunie ani w saunie. Powłoka emaliowa może blaknąć i pękać.
Nie dopuszczaj do kontaktu szkliwa z jakimikolwiek detergentami, proszkami, kwasami, alkaliami i chlorem. Uszkodzenie szkliwa może wystąpić w wyniku interakcji z kosmetykami i wodą morską.
Produkty z emalią należy myć w zimnej wodzie z dodatkiem niewielkiej ilości amoniaku. Wyczyść emalię miękką szczoteczką i proszkiem do zębów, a następnie spłucz czystą wodą i wytrzyj miękką szmatką. Jednak nie zapominaj, że najlepsze czyszczenie biżuterii z emalią można czyścić w sklepie jubilerskim.
I ostatni. Dekoracje szkliwa zaleca się przechowywać oddzielnie od innych produktów, nawet szlachetnych, aby ich powierzchnia nie stykała się z innymi produktami. Być może w twoich pudełkach znajdują się kolczyki lub broszki babci z jasnoniebieskimi kwiatami na białym tle, ozdobione filigranami, wykonane przez mistrzów Rostowa Wielkiego. Uwierzcie mi, oni nie mają cen, są arcydziełami.
