Śmierć rodzica uważana jest za jedno z najbardziej bolesnych, jeśli nie traumatycznych, przeżyć dla dziecka. Kiedy śmierć pojawia się w okresie dojrzewania, komplikuje naturalny proces definiowania tożsamości przez nastolatka w świecie. Napięcie między szukaniem niezależności a poleganiem na pomocy rodzinie ma tendencję do zwiększania procesu żałoby, zgodnie z "Adolescent Encounters with Death, Bereavement and Coping" Davida E. Balk'a. W większości przypadków nastolatki w żałobie cierpią z powodu niskiej samooceny.
Oś czasu
Jak utrata rodzica wpływa na poczucie własnej wartości nastolatka, nie staje się jasne aż do dwóch lat po śmierci, zgodnie z "Dzieci i smutek J. William Wordena: Kiedy rodzic umiera." Badania pokazują, że różnica w poziomach jaźni -umiejętność pogrążenia się w żałobie w porównaniu z nieubłaganymi dziećmi jest minimalna w rok po śmierci rodzica. W drugą rocznicę śmierci rodzica różnica znacząco wzrasta. Osierocone dzieci zgłaszają znacznie niższy poziom samooceny.
Zachowanie
Niższa samoocena pogrążonych w żałobie nastolatków wiąże się z problemami behawioralnymi, takimi jak wycofanie się z działalności społecznej, akty agresji lub działania, a także pogorszenie wyników w szkole lub w pracy. Osierocone dzieci również cierpią z powodu zwiększonego poziomu niepokoju, depresji i poczucia winy. Niektóre nastolatki mogą stać się bardziej zakorzenione w rodzinie w pewnym momencie życia, kiedy muszą się zindywidualizować. Inni mogą się zbuntować lub przejść do dorosłej roli, która jest przedwczesna i potencjalnie przytłaczająca. Ponadto nastolatkowie mogą doświadczać ubytków, takich jak brak wsparcia finansowego, zakłócenia rutyny rodzinnej i plany na przyszłość.
Mężczyźni a kobiety
Utrata figury rodzicielskiej wpływa na poczucie własnej wartości nastoletnich dziewcząt w większym stopniu niż ich męskie odpowiedniki, zgodnie z "Depresja w dorastających dziewczynach: nauka i zapobieganie" Timothy J. Straumana. Badania wskazują, że nastolatki przyjmują bardziej emocjonalną odpowiedzialność za intymne relacje. W obliczu utraty rodzica, mają tendencję do oceny ich własnej wartości w negatywny sposób. Nastolatki zgłaszały również większy niepokój w związku z porzuceniem niż nastolatki płci męskiej.
Gwałtowna śmierć i odporność
Badanie przeprowadzone na dzieciach, których ojcowie zginęli w wojnie Yom Kippur, ujawniło interesującą odpowiedź pogrążonej w żałobie nastolatkom trzy do czterech lat po śmierci. Podczas gdy niektóre dzieci stały się potrzebujące lub agresywne, inne wykazały emocjonalną kontrolę i godne pochwały zachowanie, zgodnie z "Stres, ryzyko i odporność u dzieci i młodzieży: procesy, mechanizmy i interwencje Roberta J. Haggerty". Ponieważ te pogrążone w żałobie dzieci podjęły nowe zadania i odpowiedzialności z powodu braku rodzica, zwiększyły ich poczucie własnej wartości. Sama konieczność zmusiła te dzieci, aby stały się bardzo funkcjonalne, aby przetrwać.
