Przegląd
Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest zaburzeniem neurorozwojowym charakteryzującym się nadpobudliwością, impulsywnością i trudnościami z koncentracją lub uwagą. Chociaż wiele osób może mieć takie cechy w pewnym stopniu, aby zdiagnozować ADHD, dziecko (lub dorosły) powinno mieć objawy na tyle poważne, aby wywołać skutki w dwóch oddzielnych obszarach życia. Dla dzieci jest to zazwyczaj dom i szkoła; dla dorosłych to dom i praca.
Istnieje podtyp ADHD nazywany podtypem nieuważnym (czasami określany jako ADD), który nie jest związany z nadaktywnością i impulsywnością, w której dziecko ma duże trudności z koncentracją i zwracaniem uwagi, ale bez wspólnych objawów behawioralnych nadpobudliwych dzieci.
Wzrost powszechności ADHD
Od stosunkowo rzadkiego zespołu dotykającego mniej niż 3 procent populacji w 1970 roku, rozpowszechnienie ADHD znacznie wzrosło od tego czasu, szczególnie w ciągu ostatnich 25 lat. CDC poinformowało w 2011 roku, że około 11 procent dzieci w USA zdiagnozowano ADHD, co stanowi około 6,4 miliona dzieci. Około 6,1 procent amerykańskich dzieci zażywa leki psychostymulujące, takie jak Ritalin. To sprawia, że jest to jedna z najczęstszych chorób przewlekłych w dzieciństwie, jeszcze bardziej powszechna niż astma. Niedawno nastąpił również gwałtowny wzrost rozpoznawania ADHD u dorosłych.
Istnieje wielki kontrowersje dotyczące tego, czy ten uderzający wzrost diagnozy stanowi rzeczywisty wzrost liczby dzieci, które mają ten syndrom lub jeśli po prostu używamy go jako wygodnej etykiety dla dzieci, które nie zachowują się tak, jak oczekujemy, lub które mają ciężki czas radzenia sobie z ogromnymi wymaganiami stawianymi im. Niektórzy nawet budzą wątpliwości co do samego istnienia ADHD. Po postawieniu tej diagnozy większość dzieci będzie leczona długotrwale lekami psychostymulującymi, zgodnie z zaleceniami Amerykańskiej Akademii Pediatrii i innych organów doradczych.
Przyjrzymy się bliżej, jak rozpoznaje się ADHD w poniższej sekcji, ale każdemu, kto opiekuje się tymi dziećmi, nie ma wątpliwości, że ADHD faktycznie istnieje i że może to być stan osłabiający. Dzieci z ciężką ADHD mogą nie być w stanie skoncentrować się na tyle, by uczyć się i być w szkole, być tak nadpobudliwym i impulsywnym, aby mieć ciągłe kłopoty w domu i szkole i nie mogą utrzymywać przyjaźni. Może to prowadzić do niepowodzenia w wielu aspektach życia i istotnych problemów z poczuciem własnej wartości. U tych dzieci problem musi zostać zdiagnozowany i potraktowany starannie i skutecznie.
Czy ADHD jest zbyt zdiagnozowana?
Z drugiej strony, ADHD może być poważnie zdiagnozowana. W jednym z badań stwierdzono, że dzieci urodzone w sierpniu były dwukrotnie częściej rozpoznawane z ADHD i leczone psychostymulantami niż te urodzone we wrześniu. Dlaczego miałoby to być? Ponieważ w dniu zakończenia 1 września szkolne osoby urodzone w sierpniu będą najmłodsze w swojej klasie, w porównaniu do tych urodzonych we wrześniu, którzy będą najstarszymi. Ponieważ nie ma racjonalnego powodu, dla którego syndrom powinien być bardziej rozpowszechniony u osób urodzonych w sierpniu, w oczywisty sposób błędnie diagnozujemy i leczymy wiele dzieci, które są po stronie młodych ze względu na ich stopień, dlatego dziecko jest po prostu niedojrzałe w stosunku do swoich kolegów z klasy.
Ważne jest również, aby pamiętać, że ADHD to zespół, który musi być postrzegany w "kontekście". Jeden nauczyciel może postrzegać zachowanie dziecka jako poważny problem, podczas gdy inny nauczyciel może widzieć takie samo zachowanie jak łagodny problem. Jest to szczególnie powszechne w mniej dotkliwych przypadkach, które w większości przypadków są obecnie diagnozowane. Aby uzyskać dokładną diagnozę, objawy muszą powodować upośledzenia w więcej niż jednym ustawieniu (na przykład w wielu salach lekcyjnych lub zarówno w klasie, jak i w domu), a także wśród wielu nadzorujących osób dorosłych.
Pozostałe sekcje będą próbowały przebić się przez kontrowersje i mity na temat ADHD i ich leczenia, które istnieją nie tylko w społeczeństwie i Internecie, ale nawet wśród wielu profesjonalistów i jasno określić to, co wiemy i nie wiemy o tym często - zespół odczuwalny.
