Dzienny limit dla węglowodanów na diecie niskowęglowodanowej może wynosić od 20 do 90 gramów, w zależności od diety i fazy diety, którą osoba podąża. Ilości te są niższe niż minimum 135 gramów dziennie zalecane przez National Institutes of Health i znacznie niższe niż typowe amerykańskie dzienne spożycie węglowodanów. Podczas gdy spożycie węglowodanów o niskiej zawartości węglowodanów ogranicza żywność, którą można jeść, większość rodzajów sera jest dozwolona na dietach o niskiej zawartości węglowodanów. Jednak te, które mają mniej tłuszczu i sodu są najzdrowsze.
Sery o najniższej zawartości węglowodanów
Podczas gdy wszystkie rodzaje sera mają stosunkowo niską zawartość węglowodanów, niektóre zawierają mniej niż inne. Na przykład uncja koziego sera, brie, camembert, gruyere lub edam dostarcza 0,5 grama węglowodanów lub mniej. Inne sery z mniej niż 1 grama węglowodanów na porcję 1 uncji obejmują Tilsit, Roquefort, Gouda, niebieski, kminek, mozzarella, parmezan i szwajcarski.
Sery wysokogatunkowe, których należy unikać
Ser Gjetost, który ma 12 gramów węglowodanów na uncję, jest trudniejszy do zmieszczenia w diecie niskowęglowodanowej, podobnie jak ser półtłusty z serem ricotta, ponieważ każda porcja 1/2 szklanki zawiera więcej niż 6 gramów węglowodanów. Twarogowy jest również stosunkowo bogaty w węglowodany, z ponad 5 gramami na 1/2 szklanki porcji odmiany o zmniejszonej zawartości tłuszczu wytwarzanej z 2% mleka.
Najzdrowsze serów do diety niskowęglowodanowej
Wiele serów zawiera dużo sodu lub tłuszczu. W rzeczywistości, ser jest jednym z 10 najlepszych składników sodu w diecie amerykańskiej, więc jeśli zjesz za dużo, trudno będzie utrzymać zalecany limit dla zdrowych osób dorosłych wynoszący 2300 miligramów dziennie. Dla dobrego zdrowia i utraty wagi najlepiej ograniczyć spożycie tłuszczów nasyconych do nie więcej niż 10 procent kalorii, a całkowite spożycie tłuszczu do nie więcej niż 35 procent dziennej wartości kalorii.
Wybieraj sery o naturalnie niższej zawartości tłuszczu lub sodu, jeśli nie lubisz sera o obniżonej zawartości tłuszczu lub o niskiej zawartości sodu. Miękki ser kozi jest jednym z serów o najniższej zawartości tłuszczu i sodu, a uncja zapewnia zaledwie 5 gramów tłuszczu i 130 miligramów sodu. Camembert, pełnotłuste mozzarella, parmezan i Tilsit mają około 7 gramów tłuszczu na uncję, co czyni je jednym z niskotłuszczowych serów o niskiej zawartości węglowodanów. Niższe opcje sodu obejmują brie, z 178 miligramami sodu na uncję i serem kminkowym, z 196 miligramami na uncję.
Potencjalne korzyści z utraty masy sera
Ponieważ wiele osób stosujących dietę niskowęglowodanową robi to z nadzieją na zmniejszenie masy ciała, dobrze jest rozważyć potencjalny wpływ sera na utratę wagi. Wyniki badań są mieszane na ten temat. Produkty mleczne są czasami reklamowane jako korzystne dla utraty wagi. Na przykład badanie opublikowane w Obesity Research w lipcu 2005 r. Wykazało, że zwiększenie spożycia mleka może przyczynić się do zwiększenia utraty tłuszczu i masy ciała.
Chociaż wiele z tych badań koncentruje się na mleku lub jogurcie, jest para, która bada wpływ sera na masę ciała. Badanie opublikowane w The American Journal of Clinical Nutrition w kwietniu 2007 r. Wykazało, że wyższe spożycie sera było związane z wyższym indeksem masy ciała. Jednak inne badania, opublikowane w The New England Journal of Medicine w czerwcu 2011 r., Wykazały, że ser nie był związany z przyrostem masy ciała. Istnieją sprzeczne wyniki, a wpływ sera na przyrost masy ciała nadal nie jest jasny.
Rozważania dotyczące rozmiaru porcji
Jedzenie zbyt dużej ilości sera może oznaczać zbyt dużo tłuszczu i zbyt wiele kalorii w diecie, co ogranicza potencjalne korzyści związane z utratą wagi. Zalecane nabycie mleka przez Departament Rolnictwa Stanów Zjednoczonych odpowiada 3 szklankom nabiał dziennie. Dwie uncje przetworzonego sera, 1/3 szklanki posiekanego sera, 1/2 szklanki sera ricotta, 2 kubki twarożku lub 1,5 uncji twardego sera, takiego jak parmezan, szwajcarski, mozzarella lub cheddar, równa 1 filiżance porcji nabiału .
