Metabolizm jest procesem, w którym twoje ciało zamienia jedzenie, które jesz, na energię potrzebną do wykonywania wszystkich funkcji organizmu. Metabolizm jest kontrolowany przez różne hormony, gruczoły i enzymy. Zaburzenie metaboliczne jest stanem charakteryzującym się nieprawidłowościami w dowolnej strukturze kontrolującej metabolizm. Niektóre zaburzenia metaboliczne mogą spowolnić metabolizm i zapobiegać utracie wagi.
Niedoczynność tarczycy
Jednym z najczęstszych zaburzeń metabolicznych jest niedoczynność tarczycy lub niedoczynność tarczycy. Tarczyca to niewielki gruczoł znajdujący się z przodu szyi, który produkuje i uwalnia różne hormony, które bezpośrednio kontrolują metabolizm. Jeśli masz niedoczynność tarczycy, tarczycy nie działa prawidłowo. W rezultacie wytwarzane są niewystarczające ilości hormonów tarczycy, spowalniając metabolizm. Kiedy metabolizm jest spowolniony, utrata masy ciała staje się trudna. Osoby z niedoczynnością tarczycy zwykle przybierają na wadze. Inne objawy niedoczynności tarczycy obejmują depresję, zmęczenie, ból stawów, ból mięśni, osłabienie, osłabienie smaku i łamliwe włosy i paznokcie, zgodnie z Medline Plus.
Zespół Cushinga
Kortyzol jest ważnym hormonem wytwarzanym przez nadnercza. Kortyzol pomaga metabolizować tłuszcz, białko i węglowodany w energię. Zespół Cushinga to zaburzenie metaboliczne charakteryzujące się nadprodukcją kortyzolu lub nieprawidłową regulacją kortyzolu. Kiedy w organizmie jest zbyt dużo kortyzolu, może to prowadzić do nadmiernego przyrostu masy ciała, szczególnie w okolicy środkowej, twarzy, górnej części pleców i między ramionami, zgodnie z MayoClinic.com. Oprócz zwiększenia masy ciała, zespół Cushinga może również powodować rozstępy, łatwe siniaczenie, opóźnione gojenie się ran, zmęczenie, osłabienie mięśni, ból głowy, utratę kości i trądzik.
Insulinooporność
Kiedy jesz węglowodany, twoje ciało rozbija je na prostą glukozę cukrową. Glukoza przemieszcza się z układu trawiennego do krwioobiegu, gdzie stymuluje uwalnianie insuliny z trzustki. Zwykle insulina wiąże się z glukozą i pomaga komórkom i tkankom używać glukozy na energię. Po usunięciu glukozy z krwioobiegu, twoja trzustka przestaje wydzielać insulinę. Jeśli cierpisz na insulinooporność, masz komórki, które nie reagują dobrze na działanie hormonu. W rezultacie komórki te nie otrzymują prawidłowo glukozy, a poziomy glukozy we krwi pozostają wysokie. Stały wysoki poziom glukozy powoduje ciągłe uwalnianie insuliny z trzustki. Powoduje to wysoki poziom insuliny i glukozy we krwi oraz komórki pozbawione energii. Ta kombinacja prowadzi do zwiększonego głodu, który może utrudniać utratę wagi. W przypadku niewłaściwego postępowania insulinooporność może przekształcić się w cukrzycę typu 2.
