Witamina D jest wytwarzana przez skórę, gdy jest wystawiona na działanie ultrafioletowego światła słonecznego. Używanie ochrony przeciwsłonecznej, zmiany sezonowe i czas spędzony na świeżym powietrzu mogą zmieniać poziom witaminy D. Ciemniejsza skóra zawiera więcej melaniny, co oznacza większą ochronę przed promieniowaniem ultrafioletowym. Z powodu tego efektu ochronnego, ludzie koloru muszą spędzać więcej czasu na słońcu, aby uzyskać witaminę D w porównaniu do tych o jaśniejszych kolorach skóry.
Światło ultrafioletowe i witamina D
Już od 5 do 30 minut bezbronnej ekspozycji skóry na światło słoneczne może wytwarzać odpowiednie ilości witaminy D, zgodnie z Biurem Suplementów Diety. Twoja skóra ma receptory, które pobierają promieniowanie ultrafioletowe ze słońca i tworzą witaminę D. Twoje nerki aktywują witaminę D, aby zwiększyć wchłanianie wapnia z kości.
Pomiar witaminy D
Witamina D, lub kalcidiol, ma okres półtrwania - co oznacza, że pozostaje we krwi przez 15 dni, zanim połowa poziomu zniknie. Jest to silny wskaźnik tego, jak dobrze organizm wytwarza witaminę D w celu rozwoju kości i ogólnego samopoczucia. Kalcidiol jest jednak niewystarczający w odbijaniu w organizmie zapasów witaminy D. Cholekalcyferol, który jest aktywną postacią witaminy D, która zwiększa osadzanie się wapnia w kości, ma okres półtrwania wynoszący 15 godzin, a poziom ten zwykle nie ulega zmianie, dopóki nie wystąpi poważny niedobór.
Kolor skóry
Robert Marcus, ekspert do spraw osteoporozy z Uniwersytetu Stanforda, pisze w "Osteoporosis, Volume 1", że badania nie wykazały różnic w odcieniach ciemnej skóry, tworząc witaminę D w porównaniu do jaśniejszych odcieni skóry. Marcus stwierdza, że ciemniejszy kolor skóry ma działanie ochronne na promieniowanie ultrafioletowe, ale nie hamuje syntezy witaminy D. Osoby o ciemniejszych odcieniach skóry muszą spędzać więcej czasu na słońcu, aby uzyskać taką samą ilość witaminy D, jak te o jaśniejszych odcieniach skóry. Klimaty tropikalne zwiększają stężenie witaminy D we krwi, ale osoby o ciemnej karnacji mogą wytwarzać mniej witaminy D ze względu na zmniejszoną ekspozycję i siłę promieniowania słonecznego. Te z ciemniejszymi odcieniami skóry, żyjącymi w nieproporcjonalnych regionach, mają mniejszą utratę wapnia w porównaniu do jaśniejszej skóry dźwięki. Można to przypisać wyższym poziomom cholekalcyferolu, które zwiększają retencję wapnia i depozycję kości.
Gęstość kości
Brak aktywnej witaminy D zwiększa ryzyko wad wrodzonych kości u dzieci i zmiękczenie kości dorosłych. Ciemnoskórzy ludzie, zwłaszcza potomkowie afrykańskiej diaspory, mają niskie ryzyko rozwoju osteoporozy pomimo niskiego poziomu witaminy D. Według Marcusa, Afroamerykanie mają niższe stężenia witaminy D, ale wyższe wchłanianie wapnia w jelicie i wyższy cholekalcyferol, który jest aktywną witaminą D, która zwiększa złogi wapnia w kości. Samice meksykańsko-amerykańskie mają wyższą gęstość kości, wyższą aktywność przytarczyc i równe poziomy witaminy D jako kobiety rasy kaukaskiej.
Wskaźniki osteoporozy
Gęstości minerałów kości wśród Amerykanów zostały porównane w dużym stopniu. Afroamerykanie tracą gęstość kości o połowę białek, pomimo białych, które wymagają mniejszej ekspozycji na światło słoneczne, aby wytworzyć odpowiednią ilość witaminy D, według Marcusa. Gęstość mineralną kości eskimoskiej badano i stwierdzono, że ma ona niższą gęstość kości, ale niższą częstość złamań stawu biodrowego.
