Wapń i fosfor są niezbędnymi minerałami znajdującymi się w kości, krwi i tkance miękkiej organizmu i odgrywają rolę w wielu funkcjach organizmu. Poziomy fosforu mogą wpływać na poziom wapnia w organizmie i na odwrót. Parathormon, witamina D i nerki pomagają regulować poziom wapnia i fosforu we krwi.
Rola PTH i witaminy D.
Ciało musi utrzymywać określone poziomy wapnia i fosforu we krwi. Parathormon lub PTH i witamina D działają, aby utrzymać te poziomy w równowadze. Wapń i fosfor są wchłaniane do krwi przez jelito cienkie po zjedzeniu żywności zawierającej te składniki odżywcze. Kości uwolnią również składniki odżywcze, aby pomóc utrzymać wymagany poziom we krwi. Gruczoł przytarczyczny może wyczuwać brak równowagi wapnia lub fosforu. Jeśli poziom wapnia jest niski, gruczoł przytarczyczny uwolni PTH, który powie nerkom wytwarzanie bardziej aktywnej witaminy D. Pomaga to organizmowi wchłonąć więcej wapnia i fosforu w diecie przez jelito, mówi kości, by uwolniły wapń i fosfor do krwi i mówi nerkom, aby wydalały więcej fosforu z moczem.
Wapń, fosfor i nerki
Zdrowe nerki wyeliminują nadmiar fosforu i wapnia we krwi. Jeśli czynność nerek jest osłabiona, organizm nie będzie w stanie pozbyć się dodatkowego fosforu. Wysokie poziomy fosforu stymulują uwalnianie parathormonu, co może powodować powikłania, gdy normalny mechanizm mineralizacji kości nie działa prawidłowo. Wysoki poziom fosforu może również powodować niski poziom wapnia. Wapń wiąże się z fosforanem i osadza się w tkance. Nagromadzenie tych złogów powoduje zwapnienie w tkance, co może zakłócać normalną funkcję narządu. Osoby z przewlekłą chorobą nerek powinny ściśle współpracować z dietetykiem i lekarzem, aby kontrolować poziom fosforu, wapnia i przytarczyc.
Zdrowe kości
Około 85 procent fosforu i 99 procent wapnia znajduje się w kościach. Osoby z zaburzeniami czynności nerek są bardziej narażone na choroby kości, ponieważ są bardziej narażone na wysoki poziom fosforu i PTH, co może prowadzić do postępującej utraty kości. Według Instytutu Linusa Paulinga rośnie niepokój co do wpływu wysokiego spożycia fosforu nawet u osób zdrowych ze względu na jego możliwy wpływ na zdrowie kości. Nadmierne spożycie żywności z dodatkami fosforu i niskie spożycie wapnia wydają się szczególnie szkodliwe.
Wapń i fosfor w żywności
Poziomy wapnia i fosforu są kontrolowane częściowo poprzez spożycie. Rada ds. Żywności i Żywienia ustala zalecaną dietę z fosforem na 700 miligramów dziennie. Źródłem fosforu są produkty mleczne, mięso, orzechy, fasola i żywność zawierająca dodatki fosforu, takie jak żywność wygodna i cola. RDA dla wapnia wynosi 1000 miligramów dla większości dorosłych, chociaż nastolatki i osoby starsze potrzebują więcej wapnia. Źródłem wapnia są produkty mleczne, soja, warzywa, takie jak bok choy, brokuły i jarmuż oraz fasola, takie jak pinto i czerwony.
