Te dziwne małe stworzenia, znane jako maluchy - dzieci w wieku od 1 do 3 lat - opuszczają niedojrzały etap niemowlęcia, ale nie są jeszcze gotowe na bardziej przedwczesną fazę przedszkolną. Typowy rozwój malucha obejmuje krok naprzód w rozwoju motorycznym, wzrost umiejętności rozumowania umysłu i początkujący wzrost społeczny i emocjonalny.
Rozwój fizyczny
Znany psycholog dziecięcy Erik Erikson opisał, w jaki sposób rozwój fizyczny dziecka w drugim roku życia służy jako podstawa rozwoju poznawczego, osobowościowego i społecznego. W wyniku umięśnienia nóg dziecko może teraz samodzielnie chodzić i odkrywać. Mając zdolności motoryczne do chodzenia, biegania i wspinania się, a także do umiejętności motorycznych chwytania i manipulowania przedmiotami, maluch doświadcza mniej zależności od rodziców i większe poczucie autonomii.
Rozwój poznawczy
Według szwajcarskiego psychologa dziecięcego Jeana Piageta dzieci w wieku od 1 do 3 lat mogą przedstawiać przedmioty słowami. Dzieci w tym wieku są w stanie myśleć symbolicznie i odwoływać się do obiektów, które nie są od razu obecne, ale nie są w stanie widzieć z punktu widzenia innych. Ten "egocentryzm", jak opisuje Piaget, jest oczywisty, gdy pyta malucha, co widzi ktoś stojący naprzeciwko jego punktu widzenia. Typowy 3-latek może opisać tylko to, co widzi.
Rozwój osobowości
Dr Robert Feldman opisuje "test rouge", w którym na czole dziecka umieszcza się odrobinę czerwonego makijażu. Do drugiego roku wszystkie zdrowe dzieci są w stanie zidentyfikować się w lustrze i wytrzeć różę z twarzy. Psychologowie traktują to jako dowód "własnej koncepcji". Słownictwo dla malucha poszerza się o ulubione słowa, takie jak "moje" i "nie", a także odniesienia do siebie i do "mamusi" i "tatuś". Jest to dowodem, że dziecko "indywidualizuje" i postrzega siebie jako osobę oddzieloną od innych.
Rozwój społeczny
Z autonomią i poczuciem jaźni, dziecko ma problem interakcji społecznych. Jak opisuje Erikson, maluch radzi sobie zarówno ze zdolnością do samozadowolenia, na przykład chodzenia do pożądanej zabawki, jak i manipulacjami społecznymi, takimi jak zdobycie kogoś, kto przyniesie mu zabawkę. Rozwój społeczny dla dziecka w tym wieku koncentruje się na osiąganiu poczucia siebie, jednocześnie zmagając się z poczuciem wstydu za jego indywidualizację. To, jak opisuje Erikson, jest rezultatem rodzica, który beszta dziwnego malucha w jego "strasznych dwójkach".
