Dopamina jest substancją sygnalizującą - neuroprzekaźnikiem - używaną przez różne komórki organizmu do komunikowania się ze sobą. Główne miejsca w ciele, w których stosuje się dopaminę, znajdują się w ośrodkowym układzie nerwowym, obwodowym układzie nerwowym oraz w naczyniach krwionośnych. Leki te są stosowane w leczeniu stanów wynikających z nadmiernej produkcji dopaminy. Główne zastosowania blokerów dopaminy to: leki przeciwpsychotyczne, leki przeciwwymiotne (leki stosowane w leczeniu nudności i wymiotów) oraz leki przeciwdepresyjne.
Leki przeciwpsychotyczne
Podstawą blokerów dopaminy jest leczenie schizofrenii. Leki przeciwpsychotyczne są największą grupą blokerów dopaminy dostępnych obecnie na rynku. Klozapina (sprzedawana jako Klozaril, Leponex) jest powszechnie przepisywanym lekiem przeciwpsychotycznym w leczeniu tego schorzenia. Schizofrenia jest schorzeniem psychiatrycznym wynikającym ze względnej nadprodukcji dopaminy w niektórych częściach mózgu. Chociaż istnieją działania niepożądane w leczeniu tymi lekami, wielu pacjentów powróciło do normalnego życia dzięki tej klasie leków. (patrz odniesienie 1)
Leki przeciwwymiotne
Przeciwwymiotne właściwości niektórych blokerów dopaminy są wykorzystywane w leczeniu skrajnych nudności, które towarzyszą chemioterapii w leczeniu niektórych nowotworów. Silne leki w chemioterapii krążą po całym ciele i drażnią niektóre części mózgu, które są wrażliwe na obce substancje chemiczne we krwi. Zwykle nudności są odruchem ochronnym, który powoduje, że ciało wyrzuca wszystko trujące, które mogło zostać skonsumowane. W przypadku chemioterapii leki są jednak podawane dożylnie, a nudności to niefortunne działanie niepożądane. Leczenie niektórymi blokerami dopaminy, takimi jak metoklopromid (Reglan) może przynieść ulgę w takich przypadkach. Inne leki przeciwwymiotne, które są antagonistami dopaminy, obejmują domperidon, haloperidol, chloropromazynę i alizapryd. (patrz odniesienie 2)
Leki przeciwdepresyjne
Najbardziej znanym antydepresantem blokującym dopaminę jest Wellbutrin. Jest to powszechnie stosowany lek przeciwdepresyjny w nowoczesnych protokołach leczenia psychiatrycznego. Najczęściej Wellbutrin stosuje się w leczeniu ciężkich zaburzeń depresyjnych i sezonowego zaburzenia afektywnego. (Patrz odniesienie 3)
