Aleksandryt był znany ludziom na długo przed odkryciem na Uralu. W starożytnych wyrobiskach na terytorium Zaporoża w pogrzebie chana znaleziono masywny złoty pierścień z dużym aleksandrytem. Według badań naukowców pierścień ten należał do jakiegoś chorwackiego khana.
Naturalne aleksandryty nie są tak łatwe do znalezienia, szczególnie duże. Niezwykle rzadkie są nieskazitelne kryształy. Przez długi czas uważany za kopalnia aleksandrytowych „... Ural kopalnia szmaragd, 85 mil na wschód od Jekaterynburgu, na rzece Tokovaya ...”. A największe kryształy aleksandrytu znaleziono w 1839 r. W kopalni Krasnobolotsky.
Przez długi czas Ural był uważany za jedynego dostawcę aleksandrytu, więc czasami nazywano go "rosyjskim kamieniem" lub "uralskim chryzoberylem". Obecnie aleksandryt jest tutaj bardzo rzadki, ponieważ można powiedzieć, że depozyty te zostały wyczerpane.
Pod koniec lat 80. odkryto nowe złoża w Brazylii, Zambii, Zimbabwe, Indiach i Sri Lance. Wszystkie te aleksandryty różnią się intensywnością i tonacją koloru. Ale większość ekspertów i miłośników klejnotów twierdzi,że współczesnych aleksandrytów nie da się porównać z nasyceniem i bogactwem koloru Uralu.
Właściwości aleksandrytów
Aleksandryt jest rodzajem chrysoberylu - minerału, który jest określony wzorem - Be Al2O4. Jednak z innych aleksandrytów chrysoberyl wyróżnia się pleochroizmem. Pleochroizm to zdolność kryształów do zmiany ich koloru pod wpływem światła, które przechodzi przez nie pod różnymi kątami.
Jeśli podniesiesz kamień i obrócisz go, wydaje się zielony lub czerwono-fioletowy, a nawet żółto-pomarańczowy. Nawiasem mówiąc, topaz, cyrkon, turmalin i niektóre inne minerały posiadają tę właściwość. Aleksandryt ma możliwość zmiany koloru nie tylko podczas obrotu, ale także w różnych warunkach oświetlenia.
„... aleksandrytowych Kolor ciemnozielone, dość podobny do koloru ciemnego szmaragdu. Kiedy sztuczny kamień światło traci swoją zieloną barwę i staje się purpurowy lub szkarłatny kolor ...”.
Gdy nie wiedzieli o tym zjawisku, Aleksandryt był uważany za szmaragd, który przez pewien czas może zamienić się w ametyst.
Posiadacze aleksandrytów powinni wiedzieć, że w przyrodzie ten kamień jest zjawiskiem rzadkim, a przez to bardzo drogim.A większość ozdób z rzekomo naturalnymi aleksandrytami jest sztucznie wyhodowanych z roztworu - mieszanin tlenków berylu i aluminium. Ta technologia pozyskiwania aleksandrytu zaczęła być stosowana już w XIX wieku.
Podobnie jak naturalne, zmieniają swój kolor, a tylko specjalista może je odróżnić od naturalnego. Zazwyczaj w kamieniu naturalnym występują często wtrącenia gazowe, chociaż są one tak małe, że można je zobaczyć pod mikroskopem. Sztuczne aleksandryty są produkowane w Ameryce, Rosji, Japonii.
Magiczne właściwości aleksandrytu
Jak już wspomniano w historii imienia Aleksandryty, kamień był uważany w czasach starożytnych za przepowiednię przyszłości. Aleksandryt był również znany starożytnym Hindusom, którzy nazywali go kamieniem długowieczności, dalekowzroczności, duchowej odnowy. W Rosji od dawna uważany za kamień Aleksandryt smutek i samotność, lub „kamień wdowy”, a jednocześnie - „proroczy rosyjski kamień”.
Literyści uważają, że aleksandryt może pomóc w leczeniu trzustki i śledziony.
Naturalny aleksandryt jest drogim kamieniem, w cenie jest drugi po diamentach, rubinach, szmaragdach i szafirach.Syntetyczne aleksandryty też nie są zbyt tanie. Kupując aleksandryt, powinieneś wiedzieć, że syntetyczne korundy również mogą zmienić kolor.
Jeśli chcesz kupić kamień naturalny, powinieneś poprosić o certyfikat, który wskazuje właściwości kamienia i jego cechy, i oczywiście, jak to się mówi - naturalny lub syntetyczny. Każda firma produkująca biżuterię ma takie certyfikaty.
Nie należy jednak zakładać, że syntetyczny aleksandryt będzie wyglądał gorzej niż naturalny, szczególnie jeśli nie interesują go właściwości magiczne. Jeśli traktujesz kamienie inaczej, niż martwy minerał, to w twojej kolekcji musi być kamień naturalny o nazwie Aleksandryt.
