Każda nagła zmiana w diecie może mieć negatywny wpływ na układ trawienny. Przejście na dietę niskowęglowodanową, szczególnie jeśli w początkowej fazie zajdzie bardzo niski poziom węglowodanów, może prowadzić do mniejszej częstotliwości ruchów jelit. Być może będziesz musiał zwiększyć spożycie włóknistych warzyw lub spojrzeć na ogólny styl życia. Jeśli twoje stolce nadal działają, porozmawiaj ze swoim lekarzem, aby wykluczyć leżący u podłoża problem medyczny.
Rozpoczęcie diety o niskiej zawartości węglowodanów
Pierwsze dwa tygodnie diety o niskiej zawartości węglowodanów zwykle pociągają za sobą radykalne zmniejszenie spożycia węglowodanów. W zależności od wybranego planu, możesz jeść tylko 20 gramów węglowodanów netto dziennie - to jest suma węglowodanów minus włókno, które twoje ciało nie trawi - dopóki nie osiągniesz określonego markera utraty wagi Dieta niskowęglowodanowa ogólnie zaleca, abyś otrzymał większość twoich węglowodanów z nie-skrobiowych warzyw podczas tego pierwszego etapu - pokarmy takie jak szparagi, brokuły, ciemno liściaste warzywa, papryka i cukinia. Te warzywa mają niską zawartość węglowodanów i są bogate w błonnik. Oprócz węglowodanów nieskarmionych, spożywasz całe białko, które chcesz i tłuszcze w sugerowanych porcjach.
Nawyki włókniste i jelitowe
Wszystkie pokarmy roślinne zawierają błonnik, rodzaj węglowodanów, których organizm nie trawi. Kiedy jesz produkty bogate w błonnik, włókno przechodzi przez system, dodając masę do stolca i pomagając utrzymać zdrowe wypróżnienia. Aktualne zalecenia dotyczące spożycia błonnika wynoszą od 20 do 30 gramów dziennie.
Jeśli rutynowo spożywałeś pełnoziarniste zboża, takie jak płatki owsiane lub płatki na bazie otrąb, aby utrzymać regularność, na planie niskowęglowodanowym możesz nie mieć dostępu do tych produktów przez kilka miesięcy. Na przykład w klasycznej diecie Atkinsa nie jesz zboża aż do fazy 3, kiedy codziennie kończysz od 50 do 80 gramów węglowodanów netto. Może to prowadzić do zaparć, jeśli nie zmienisz planu posiłków. Upewnij się, że masz wystarczającą ilość włóknistych warzyw: na przykład filiżanka gotowanych warzyw z kolagenu ma 8 gramów błonnika, podczas gdy ta sama porcja gotowanych brokułów lub brukselki dostarcza 6 gramów.
Inne osoby żyjące w diecie
Nietolerancja pokarmowa może również prowadzić do zaparć. Jeśli twój plan niskowęglowodanowy pozwala na nabiał, zmniejsz spożycie, mówi dr Deborah Gordon na swojej stronie internetowej. Gordon zaleca włączenie niektórych sfermentowanych potraw, takich jak kiszona kapusta, do diety o niskiej zawartości węglowodanów, aby pomóc regulować wypróżnienia.
Jeśli u pacjenta występuje biegunka na diecie niskowęglowodanowej, może nastąpić zwiększenie spożycia alkoholi cukrowych w celu oszczędzania węglowodanów. Podobnie jak błonnik, alkohole cukrowe nie liczą się do dziennych ilości węglowodanów, więc można je spożywać swobodnie. Jednak w ilościach powyżej 10 gramów sorbitol, jeden z alkoholi cukrowych, powoduje rozstrój trawienny, taki jak skurcze i biegunka u więcej niż 50 procent ludzi, donosi Food Disolerance Diagnostics. Ksylitol, inny alkohol cukrowy, może mieć podobne objawy nietolerancji. Producenci żywności używają tych substancji słodzących w wielu produktach bezcukrowych, chociaż trzeba je jeść w znacznych porcjach, aby osiągnąć 10 gramów sorbitolu.
Czynniki związane ze stylem życia
Zmiany w przyzwyczajeniach jelita mogą mieć również przyczyny związane ze stylem życia. Zwróć uwagę, czy zmieniły się również inne nawyki, gdy zaczynasz dietę o niskiej zawartości węglowodanów. Jeśli jesteś zestresowany z powodu utraty wagi lub z powodu uderzenia w plateau, ruchy jelit mogą być trudniejsze. Upewnij się, że pijesz wystarczającą ilość wody, co najmniej sześć szklanek dziennie i co najmniej godzinę ruchu dziennie. Ponadto, jeśli zauważysz, że masz więcej posiłków w biegu, Twój system trawienny może buntować się w szybkim tempie. Zwolnij, dobrze przeżuj jedzenie i postaraj się zrelaksować.
