Obsesyjno-kompulsywna choroba, często określana jako OCD, jest rodzajem zaburzenia lękowego. Ludzie z OCD mają powtarzające się, niechciane obsesyjne myśli; niekontrolowane zachowania kompulsywne lub, w 90 procentach, obsesyjne myśli i zachowania kompulsywne. Te obsesje i kompulsje są niepożądane i zakłócają codzienne życie. OCD może być związane z zaburzeniami odżywiania, zaburzeniami lękowymi lub depresją - informuje National Institute of Mental Health. OCD ma złożone powiązania z zachowaniami żywieniowymi i utratą wagi i może być związany z przyrostem masy ciała, trudnościami z utratą wagi lub niezdrową utratą wagi.
Obsesje i kompulsje
Obsesyjne myśli, takie jak strach przed zarazkami, często łączą się z kompulsywnymi zachowaniami, takimi jak nadmierne mycie rąk lub czyszczenie. Rytualistyczne zachowanie jest czasami bardziej losowo powiązane z obsesyjnymi myślami. Na przykład, osoba może kompulsywnie wyłączyć światło i 10 razy przed opuszczeniem pokoju, ponieważ obawiają się, że stanie się coś złego, jeśli nie ukończą rytuału. Ludzie z OCD mają irracjonalne przekonanie, że ich kompulsywne rytuały mogą pomóc im uniknąć często wyimaginowanych awersyjnych wyników. Doświadczają intensywnego niepokoju, jeśli nie wykonują obsesyjnego rytuału. Ludzie z ZO mogą rozwinąć silne obawy lub awersje w kierunku żywności lub mogą mieć obsesję na punkcie utrzymania niskiej wagi.
Częstość występowania i przyczyna
Według Narodowego Instytutu Zdrowia Psychicznego, OCD dotyka ponad 2 miliony dorosłych Amerykanów. Jest bardziej powszechny niż zaburzenie dwubiegunowe, zaburzenie paniczne i schizofrenia, ale często jest pomijany przez dostawców zdrowia psychicznego i grupy rzeczników, być może dlatego, że współwystępuje z innymi bardziej widocznymi zaburzeniami. OCD prawdopodobnie wynika z braku równowagi chemicznej w mózgu z udziałem neuroprzekaźnika serotoniny. Może to obejmować problemy metaboliczne w poszczególnych obszarach mózgu, w tym zwoje podstawy i płaty czołowe, co przyczynia się do sztywnego myślenia, powtarzalnych ruchów i braku spontaniczności, zgodnie z National Alliance on Mental Illness.
Anoreksja
Szacuje się, że 11 do 13 procent osób z OCD ma zaburzenia odżywiania, takie jak bulimia lub jadłowstręt, zgodnie z doktorem Stevenem Tsao, licencjonowanym psychologiem klinicznym, specjalizującym się w leczeniu zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych i zaburzeń odżywiania. Osoba dotknięta chorobą obawia się, że staje się gruba lub jest postrzegana jako tłuszcz, i surowo ogranicza spożywanie kalorii. Zwykle ludzie z anoreksją mają zniekształcenia lub złudzenia na temat swoich ciał. Mimo że są wyjątkowo cienkie, postrzegają siebie jako nadwagę.
Bulemia
Osoby z bulimią mają również zaburzony obraz ciała. Mają obsesję na punkcie swojej wagi i są bardzo krytyczni wobec swojego wyglądu. Często ograniczają jedzenie, ale potem, w okresach stresu lub gdy ich głód przezwycięża, objadają się nadmiernym spożyciem w krótkim czasie. Po przejadaniu się stają się zaniepokojeni i zmartwieni, martwiąc się o wagę, jaką zyskają po upojeniu. Następnie oczyszczają pokarm, wywołując wymioty, przyjmując środki przeczyszczające lub angażując się w niezdrowe ilości ćwiczeń.
Trudności z utratą wagi
Z drugiej strony, wielu, którzy biorą leki w leczeniu OCD, zmaga się z przyrostem masy ciała i ma trudności z utratą wagi. Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, takie jak klomipramina, jeden z leków powszechnie stosowanych w leczeniu OCD, mają działania niepożądane, które mogą obejmować zwiększenie apetytu, zmęczenie i zwiększenie masy ciała. Badanie z 2004 r. Opublikowane w "Journal of Clinical Psychiatry" wykazało, że klomipramina powodowała większy przyrost masy ciała niż sertralina i fluoksetyna. Różnice w efektach ubocznych między lekami mogą wpływać na stosowanie leków, szczególnie w przypadku osób, które są zainteresowane odchudzaniem.
