Demencja przednia i czołowa, czyli FTD, jest chorobą zwyrodnieniową, która dotyka przednią część mózgu. Demencja przednio-skroniowa zaczyna się wcześniej niż inne rodzaje demencji, a wiek zachorowania zwykle wynosi od 40 do 65 lat, według Narodowego Centrum Opieki. W miarę postępu choroby pacjent odczuje deficyty w zakresie poznania, zachowania i osobowości.
Wczesna faza
University of California, San Francisco Medical Center (UCSF) stwierdza, że we wczesnym stadium otępienia czołowo-czołowego pacjent zaczyna wykazywać oznaki zmiany osobowości. Na przykład pacjent może stać się apatyczny lub mieć depresję. Możliwe są również dziwne zachowania, takie jak powtarzające się zachowania, brak zahamowania oraz niezwykłe zachowania seksualne i fizyczne. Pacjent może mieć przyrost masy ciała z przejadania się. Problemy językowe mogą pojawić się również na wczesnym etapie. Mogą pojawić się problemy z czytaniem i pisaniem.
Etap pośredni
Wraz z postępem demencji przednio-skroniowej pacjent traci więcej umiejętności językowych. Zmiany osobowości i nastroju są jeszcze bardziej wyraźne, takie jak płaski wyraz twarzy i hipochondria. Pacjent może również odczuwać brak empatii i brak inicjatywy. Upośledzenie oceny, zmiana wzorów snu i zmniejszone zdolności motoryczne są innymi objawami występującymi w pośrednim stadium otępienia czołowo-skroniowego. Według Narodowego Centrum Opieki, pacjentka wykazuje utratę wglądu w jej osobiste zachowanie.
Późne stadium
W późnym stadium otępienia czołowo-czołowego pacjent nie może już mówić, zgodnie z Centrum Medycznym UCSF. Narodowe Centrum Opieki mówi, że może występować akinezja, stan, w którym dochodzi do utraty ruchu mięśni. Pacjent może również nie być w stanie odpowiedzieć na polecenia słowne z reakcjami motorycznymi w późnym stadium zaburzenia. Podczas gdy pacjent z otępieniem czołowo-skroniowym ma dłuższą oczekiwaną długość życia niż pacjent z chorobą Alzheimera, śmierć może wystąpić z powodu powikłań związanych z niemożnością poruszania się.
