W każdym kraju jest coś wyjątkowego, z którym ten kraj jest związany i który jest związany wyłącznie z nim. A te symboliczne insygnia są źródłem inspiracji dla wielu projektantów.
Shinoiseri? (Francuski chinois - chiński) - oznacza to wykorzystanie motywów i ornamentów, a także technik stylowych średniowiecznej sztuki chińskiej w malarstwie europejskim, kostiumach, sztuce i rzemiośle oraz projektowaniu krajobrazu.
Kiedy pojawiła się chinoizeryna?
Chinoiserie to gałąź stylu rokoko. Możemy założyć, że wszystko zaczęło się od chińskiej porcelany.
Pod koniec XVII wieku Europa była zakochana w chińskiej porcelanie. Używana europejska arystokracja posiadała zwykle złote i srebrne przybory. Nadal uważano ją za znak luksusu, ale jednocześnie zaczęła z nią konkurować lekka i delikatna porcelana. Ponadto naczynia porcelanowe były łatwiejsze do czyszczenia i utrzymywania w czystości. Potem pojawiły się chińskie wazy, które zajęły honorowe miejsce w pałacach królewskich, a następnie arystokracja.
Porcelana jest tak kochana, że sekret jej tworzenia stał się marzeniem wielu mistrzów. Rok 1708 można uznać za rok narodzin saksońskiej porcelany.W Saksonii wynaleziono europejską porcelanę. A pan jest najpierw kopiowane stylu chińskim - porcelana, wazony, tabakiery, szkatułki, figurki ozdobione chińskimi motywami. Ale nie poprzestali na tym. Stopniowo interesowało się chińskimi sztukami. Jednak przekazanie dokładnie chińskich tradycji i całego głębokiego znaczenia sztuki bez penetrowania chińskiej filozofii nie było łatwe. Zajęło to lata i lata.
"Chiński styl", inaczej - chinoiser, stał się gałęzią stylu rokoko. Artyści tworzyć wspaniałe obrazy, gdzie w „chińskim” przedmiotów uczestniczyli cesarzy, wojowników i ich konkubin, tancerzy i innych znaków. Artyści nie zagłębiać się w rozumieniu filozofii chińskiej, tak, że obrazy scen i postaci w swoich obrazach były bardziej podobne do Wersalu Ludwika XV. Wielbicielem chinoisera w malarstwie był markiz de Pompadour, ulubieniec Ludwika XV. Z jej polecenia artysta Francois Boucher stworzył całą serię obrazów na temat "chińskiego tematu".
Mniej więcej w tym samym czasie we Francji istnieje kultura picia herbaty. A w pałacowych i parkowych zespołach zaczęły pojawiać się chińskie pawilony, czyli "herbaciarnie".Następnie wszyscy europejscy monarchowie dołączyli się do tej fascynacji i zaczęli budować kolejne chińskie domy i pagody. W 1762 roku brytyjski architekt William Chambers wybudował 50-metrową pagodę w Królewskim Ogrodzie Botanicznym pod Londynem.
"Herbaciarnia" w Sanssouci, a właściwie jeden z luksusowych pawilonów Fryderyka Wielkiego, została nawet ozdobiona postaciami złoconych Chińczyków, witającymi gości przy wejściu, jakby oferując im herbatę. Liczby te zostały wykonane w pełnym rozkwicie, ubrane w orientalne stroje. Wewnątrz pawilonu znajdowały się dekoracje ze scen wschodniego życia, malownicze płótna zdobiące ściany i sufit.
Ta fascynacja nie ominęła Rosji. Tu, w Chinach, powstał chiński Pałac w Oranienbaum.
W stylu chinoiserów powstały kraty i ekrany. Chińskie ozdoby znalazły zastosowanie w produkcji tapet. Akcesoria, takie jak wachlarz, parasol, torebka były bardzo pożądane w arystokratycznym społeczeństwie XVIII wieku. Było modne na "chińskie lampiony".
"Chiński motyw" był pożądany zarówno w literaturze, jak iw dramacie. W teatrze dworskim są eleganckie balety "chińska pasterka", "Galant China" i sztuki, często przedstawiające fikcyjny świat, który nie ma nic wspólnego z chińską rzeczywistością.Był to hołd złożony entuzjazmowi Wschodu.
Chiński styl chinoiserie w kolorze
Shinuazri jest jednym z najstarszych tematów etnicznych. W Europie pojawił się na tkaninach w XVIII wieku.
W garniturze w stylu rokoko, zwłaszcza kobiecych, przejawiały się również zainteresowanie stylem chińskim. Moda jest zawsze odzwierciedleniem życia i trendów w sztuce. Shinoiseri przede wszystkim wyrażała się w ornamentach tkanin, zwłaszcza w jedwabiu pochodzącym z Chin.
Chiny - miejsce narodzin jedwabiu i sztuki zdobnictwa jedwabiu. Ten luksusowy, delikatny materiał przyciągnął uwagę bogatych i sławnych ludzi z całego świata. I nie tylko ze względu na jego piękno. W starożytnych Chinach wierzono, że dotyk jedwabiu na skórze człowieka leczy wiele chorób. Oprócz haftowania, nawet wtedy były różne sposoby nakładania wzorów kolorystycznych na jedwab.
Główne cechy chińskiego stroju charakteryzują się symboliką formy, ornamentyki i palety kolorystycznej. Wszystko to wynikało z całości społeczno-ekonomicznego rozwoju ludzi i jego filozoficznego nauczania.
Jak i skąd pochodzą podstawowe motywy chińskiego ornamentu? W świetle starożytnej chińskiej filozofii początkiem życia jest jedność dwóch przeciwieństw - Nieba i Ziemi, a wyrazem ich połączenia jest Deszcz.To był główny motyw ozdoby - fale, wstążki, spirale, które określały grzmoty i błyskawice. A do wszystkich słynnych chińskich smoków? Smok w chmurach lub na falach, otoczony płomieniami, był władcą deszczu.
Ptaki, motyle, kwiaty śliwki, piwonia, lotos - wszystko to było pełne głębokiej symboliki. Kolor symbolizm: zielony - kolor wiosny, czerwony - lato i ogień, żółty - kolor ziemi, biały - kolor jesieni, czarny - kolor zimie, czarno-czerwony - kolor, który symbolizuje narodziny światła w ciemności, etc. A w barwach średniowieczu wziąć więcej i hierarchiczną sens - żółty - kolor cesarskiego odzieży, czerwony - kolor najwyższych dostojników, a następnie zielonych, niebieskich i białych kolorach.
Na początku XX wieku ponownie pojawiło się zainteresowanie Wschodem - chińskie latarnie, ekrany i jasne tkaniny. Wschód został poważnie potraktowany. Stało się tak od momentu, gdy trasa rosyjskiego baletu odbyła się w Paryżu z ogłuszającym sukcesem. Występy Siergieja Diagilowa odkryły magię Wschodu. W historii mody więcej niż raz zaapelował do wschodniej tematu, ale jednak, Eastern splendor w sposób doprowadzono do perfekcji tylko po „Seasons” rosyjskich przygotowanych dla tej ziemi.Dzięki fantastycznym krajobrazom i jasnym orientalnym kostiumom Leona Baksta na występy "Rosyjskich sezonów", projektanci zwrócili się do tego tematu.
Shinoiseri - styl inspirowany sztuką Chin i innych krajów azjatyckich, znalazł odzwierciedlenie w pracach wielu projektantów. Miłość Paula Poireta na Wschód przejawiała się w wielu jego pracach: kimono, spodniach, tunikach, welonach, turbanach. Otoczył kobiety luksusem Wschodu - jasne hafty, koronki, tkaniny ze złotymi i srebrnymi nitkami. Frędzle, perły, drogie pióra - wszystko to jest ciągłą egzotyką, w której specjalne miejsce zajął legendarny "cień" tunik - sukienkę Robe Sorbet ("Sherbet").
Sukienka ma oryginalną sylwetkę, którą uzyskuje się za pomocą górnej spódnicy, wykonanej na drucianej ramie w formie cienia i obszytej futrem z czarnego lisa. Górna spódnica o obniżonej talii wykonana w stylu empire. Paul Poiret oferował nie tylko swobodę ruchów, w przeciwieństwie do sylwetki w kształcie litery "S", ale także swobodę w doborze kolorów. Tunika łączy w sobie kolory różowy, kremowy, zielony i czarny. Stanik przypomina kimono, w którym tkaniny w różnych kolorach przecinają się w środkowej części i są podnoszone szerokim pasem, jak obi pas. Sukienka jest pełna orientalnego uroku.
Podróżniczka i namiętna kolekcjonerka projektantki mody Zhanna Lanven również zapoznała się z historią kostiumu Wschodu. Swojej wiedzy wykorzystała przy projektowaniu odzieży. Na przykład w sukience Robe de style (stylowa sukienka), która odzwierciedlała oryginalną technologię haftu i beadingu. Ta sukienka jest szczególnie godna uwagi, ponieważ łączy w sobie różne epoki i kultury.
Stanik sukni jest prosty z niskim stanem, podobnie jak w latach dwudziestych XX wieku, w połączeniu z bujną jedwabną spódnicą z kości słoniowej i sylwetką XVIII wieku. To właśnie w tych epokach styl chinoiserie osiągnął swój szczyt. Wodospad z koralików i cekinów, srebrne hafty zapadają się od pasa do rąbka. Szyja ozdobiona jest koronkową koronką, opadającą na ramiona w postaci małych skrzydeł. Chiński motyw haftu jest kluczowym elementem sukienki.
"Genialny impresario" Rosyjski Balet "Siergiej Diagilew pokazał luksusowe stroje i wspaniałe krajobrazy, które pozostawiły ślad na artystycznym smaku ponad dekady.
Projektanci ponownie zwracają się do chińskiego tematu. Obecnie, na fali entuzjazmu wschodnimi naukami filozoficznymi, sztukami walki i tradycjami, ponownie pojawia się zainteresowanie chinoiserie.
