Dzieci z nieśmiałymi, zahamowanymi temperamentami mają tendencję do poczucia niepewności, naznaczoną np. Brakiem towarzystwa i wycofaniem. Dzieci z tym temperamentem stają się szczególnie niepewne w nowych sytuacjach. Według American College of Psychiatrists rodzice powinni reagować, zapewniając zrozumienie, spójne i odpowiednio chroniące środowisko.
Przygotuj się na nowe sytuacje
Świadomość, że niepewność twojego dziecka ma tendencję do pogarszania się w nowych sytuacjach, pomaga ci reagować w życzliwy i skuteczny sposób. Przygotuj dziecko do nowych sytuacji, omawiając je z wyprzedzeniem, pozwalając dziecku na dzielenie się swoimi uczuciami. Pomóż mu rozwiązać problem z wyprzedzeniem i, jeśli to konieczne, poproś go o odgrywanie ról, w jaki sposób może odpowiedzieć. Według terapeutki zajęciowej Denise Allen, dzieci i młodzież dobrze reagują na techniki radzenia sobie ze stresem, takie jak progresywne rozluźnienie mięśni.
Ustanów procedury
Procedury pomagają dzieciom czuć się bezpiecznie i zapewniają komfort w chwilach stresu. Naucz swoje dziecko, aby wykonywała zadania w tej samej kolejności przed snem, aby wysłać sygnały do jej ciała, że czas się zrelaksować i iść spać. Codzienne czynności dają niepewnym dzieciom coś, na czym warto się skupić, pomagając jej uniknąć niepokoju i niepewności. Jeśli zauważysz, że twoje dziecko nie czuje się bezpiecznie, przypomnij jej, aby skoncentrowała się na tych wygodnych czynnościach.
Utrzymaj swój chłód
Według strony internetowej Family Education, rodzice niepewnych dzieci mają skłonność do niezdecydowania w reakcji emocjonalnej na dziecko - od empatii i niezdyscyplinowania do nadmiernie surowego i sztywnego. Utrzymuj fasadę spokoju pośród krachu twojego dziecka. Słuchaj z empatią, ale utrzymuj granice. Użyj techniki zepsutego rekordu, powtarzając kilka razy radę kilka razy, aby twoje dziecko mogło naprawdę usłyszeć to, co masz do powiedzenia.
słuchać
Czasami niepewne dziecko potrzebuje tylko zrozumienia ucha. Odpowiednio empatyczny rodzic słucha dziecka i pomaga mu oznaczać uczucia. Jeśli dziecko krzyczy, że na przykład nie chce iść do szkoły, możesz powiedzieć: "Rozumiem, że się boisz, to normalne, bać się nowych doświadczeń". Etykietowanie uczuć dziecka pomoże mu uspokoić i przedyskutować racjonalnie swoje obawy. Pomóż dziecku w rozwiązaniu problemu, rozwiązując jego problemy, zamiast pozwalać mu na unikanie trudnych zadań.
