Kość ramienna to długa kość położona między stawem łokciowym a stawami barkowymi w ramieniu. Kość ramienna składa się z trzech różnych części anatomicznych: proksymalnej kości ramiennej, trzonu i kości ramiennej dalszej. Proksymalna kość ramieniowa jest częścią stawu barkowego, a kość ramieniowa jest częścią stawu łokciowego. Wał kości ramiennej może pęknąć w wyniku urazu, w tym upadków, wypadków samochodowych, ran postrzałowych i urazów porodowych. Niektóre kości ramiennej złamania trzonu występują w wyniku obecności guza w kości; nazywane są one złamaniami patologicznymi.
Wał kości ramiennej może być złamany w pobliżu łopatki, w pobliżu łokcia lub między łopatką a łokciem. Większość złamań kości ramiennej to zamknięte obrażenia, w których nie ma pęknięcia skóry pokrywającej miejsce złamania. Kiedy skóra jest złamana podczas złamania, jest znana jako otwarte złamanie. Zabiegi na złamania kości ramiennej są zazwyczaj niesprawne; jednak niektóre wymagają operacji w celu poprawy wyników klinicznych.
Wskazania do szynowania
Większość złamań trzonu kości ramiennej traktuje się początkową adaptacją, szyną, a następnie funkcjonalną klamrą lub odlewającym ramieniem. Wskazania do chirurgicznej naprawy złamań trzonu kości ramiennej obejmują uraz naczyń krwionośnych, ciężkie uszkodzenie tkanek miękkich, otwarte złamanie, w którym kość przenika przez skórę, patologiczne pęknięcie i poważne przemieszczenie fragmentów złamania. Złamania bliższej lub dalszej kości ramiennej nie są leczone za pomocą szyny koaptacyjnej. W przypadku leczenia wszystkich złamań kości ramiennej należy skonsultować się z ortopedą lub wykwalifikowanym pracownikiem służby zdrowia.
Szyna Coaptation
Szyna Coaptation to szyna "w kształcie litery U", która jest umieszczona pod pachą lub pod pachami, owinięta wokół łokcia i kończąca się w pobliżu górnej części barku. Cała długość kości ramiennej jest zawarta w szynie. Szyna jest mocno wyściełana. Szyna adaptacyjna jest zwykle stosowana przez 7 do 10 dni, aż do bardziej ostatecznego leczenia, takiego jak funkcjonalny aparat ortodontyczny, odlew lub chirurgia. Pacjenci będą nosić temblak, aby pomóc w wygodzie po nałożeniu szyny koaptacyjnej.
Orzeźwiający
Stężenie funkcjonalne jest zwykle stosowane od 7 do 10 dni po pęknięciu trzonu kości ramiennej, ale może również stanowić wstępną opcję leczenia. Stężenia funkcjonalne i odlewane są decydującymi opcjami nieoperacyjnymi do leczenia złamań trzonu kości ramiennej. Napięcie na klamrze złamania można wyregulować, aby poprawić wyrównanie fragmentów złamania. Funkcjonalna klamra rozciąga się od tuż poniżej ramienia, tuż nad łokciem, aby pokryć kość ramieniową. Pozwala to na pewien ruch w miejscu złamania podczas gojenia. Orteza funkcjonalna pozwala na ruchy łopatki i łokcia, co pomaga utrzymać zakres ruchu tych stawów podczas procesu gojenia złamania.
Ramy czasowe
Dr Augusto Sarmiento, chirurg ortopeda z University of Miami, napisał artykuł w "Journal of Bone and Joint Surgery" w 2000 r. Na temat skuteczności funkcjonalnego usztywnienia złamań trzonu kości ramiennej. Łącznie 922 pacjentów z złamaniami kości ramiennej uczestniczyło w badaniu przeprowadzonym przez Sarmiento, który odkrył, że średni czas do wyleczenia złamania kości ramiennej wynosił 11,5 tygodnia, a okres gojenia wynosił od 5 do 22 tygodni. Badanie dowiodło, że usztywnienie funkcjonalne było definitywnym sposobem leczenia złamań kości ramieniowych.
Skutki uboczne
Skutki uboczne złamań kości ramiennej leczonych metodami nieoperacyjnymi obejmują brak zrostu, malunion, nierozdzielanie się porażenia nerwu promieniowego i infekcję. Obrażenia naczyniowe zauważone w początkowym okresie operacji są leczone chirurgicznie. Nonunion odnosi się do żadnych oznak gojenia miejsca złamania. Malunion odnosi się do słabego i niepełnego gojenia złamania. Pewne zniekształcenie kości ramiennej jest akceptowalnym wynikiem klinicznym. Nerw promieniowy może ulec uszkodzeniu w czasie urazu lub podczas postępowania po złamaniu. Około 90 procent pacjentów z porażeniem nerwu promienistego powraca do normy w ciągu 4 do 6 miesięcy, zgodnie z "Handbook of Fractures".
