Nadmierne oddychanie lub oddychanie powietrzem z powodu duszności, po wysiłku może być spowodowane stanem medycznym, takim jak astma wywołana wysiłkiem lub choroba serca. Może to również wskazywać, że jesteś poza postacią lub zbyt intensywnie ćwiczysz ze względu na swój poziom sprawności fizycznej. Jeśli twój lekarz stwierdzi, że nie masz żadnych poważnych problemów zdrowotnych, które uniemożliwiają regularne ćwiczenia, zyskasz najwięcej korzyści zdrowotnych z ćwiczeń w tempie, które nie powoduje ekstremalnych duszności.
Astma wywołana wysiłkiem fizycznym
Jednym z warunków, który może powodować trudności w oddychaniu po wysiłku, jest astma wywołana wysiłkiem fizycznym lub OOŚ. Objawy OOŚ mogą pojawić się podczas lub do kilku godzin po wysiłku i obejmują duszność, świszczący oddech, kaszel i ból gardła. Podczas ataku OOŚ, drogi oddechowe zostają zaognione w odpowiedzi na ćwiczenia fizyczne, co utrudnia oddychanie. Jeśli jesteś podatny na ten stan, atak OOŚ może zostać wywołany długotrwałym ćwiczeniem aerobowym lub ćwiczeniem w zimnie, w brudnym powietrzu lub gdy jest chory. Jeśli lekarz stwierdzi, że EIA jest przyczyną braku tchu po wysiłku, może przepisać leki, takie jak leki rozszerzające oskrzela, leki na alergie, steroidy lub inne, które zapobiegają przyszłym atakom.
Choroby serca
Skrócenie oddechu w odpowiedzi na aktywność fizyczną może również wskazywać na stan serca. Bezdech, szczególnie jeśli towarzyszy mu ból w klatce piersiowej, może po ćwiczeniach być spowodowany chorobą sercowo-naczyniową, stanem, który powoduje, że naczynia krwionośne stają się wąskie lub zatkane, blokując przepływ krwi do serca. W zależności od ciężkości i progresji choroby sercowo-naczyniowej może to spowodować dusznicę bolesną, zawał serca, udar lub niewydolność serca. Inne rodzaje chorób serca, w tym wrodzone wady serca lub kardiomiopatia, mogą powodować brak tchu w odpowiedzi na równomierne ćwiczenia świetlne. Ćwiczenia o intensywnej intensywności mogą być szczególnie niebezpieczne dla osób z czynnikami ryzyka chorób serca, w tym osób starszych, osób siedzących, chorych na cukrzycę i osób z wysokim ciśnieniem krwi.
Natężenie wysiłku i bezdech
Jeśli nie masz ukrytego stanu zdrowia, ciężki, szybki oddech po wysiłku zwykle wskazuje, że ćwiczyłeś z dużą intensywnością w stosunku do twoich umiejętności. Według American Heart Association, jeśli szybko stracisz oddech z ćwiczeń, zwłaszcza jeśli musisz przestać ćwiczyć, aby złapać oddech, prawdopodobnie pracujesz zbyt ciężko. Aby uzyskać najwięcej korzyści zdrowotnych wynikających z ćwiczeń, lepiej jest ćwiczyć z natężeniem, które podnosi tętno i częstość oddechów, ale nie powoduje zmęczenia i zbyt szybkiego przerwania ćwiczeń. Jeśli ćwiczysz w docelowym zakresie tętna, ćwiczymy w odpowiedniej intensywności: od 50% do 85% maksymalnego tętna. Jeśli masz dość oddechu, aby prowadzić rozmowę podczas ćwiczeń, ale nie na tyle, aby śpiewać, prawdopodobnie pracujesz w tym zakresie, zgodnie z AHA.
Kiedy zobaczyć lekarza
Ważne jest, aby szukać pomocy doraźnej, jeśli zadyszkę towarzyszy ból w klatce piersiowej, nieregularne bicie serca lub omdlenia. Powinieneś także zadzwonić pod numer 911, jeśli masz tak mało oddechu, że masz trudności z chodzeniem i mówieniem. Chociaż ćwiczenia fizyczne są dobrym sposobem zapobiegania chorobom serca i innym chorobom przewlekłym, AHA zaleca wizytę u lekarza przed rozpoczęciem programu ćwiczeń, jeśli jesteś w średnim wieku lub starszy i nie pracowałeś przez dłuższy czas, wcześniej byłeś zdiagnozowano chorobę serca, przyjmujesz leki na ciśnienie krwi lub odczuwasz ekstremalną duszność po łagodnym wysiłku fizycznym.
