Jeśli obawiasz się, że twoja nastolatka może mieć zaburzenie koncentracji uwagi lub ADD, prawdopodobnie zauważyłeś, że ma trudności z uporządkowaniem i pozostaniem na stanowisku. Jego stopnie mogą spadać, lub może narzekać, że ma trudności z koncentracją. Zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD) jest preferowanym określeniem tego, co kiedyś nazywano ADD, ale starszy termin jest często używany nieformalnie w celu opisania podtypu zaburzenia, w którym nieuwaga jest głównym problemem. Ten wariant zaburzenia może być problemem dla twojego nastolatka, szczególnie jeśli po raz pierwszy w wieku nastoletnim otrzymuje diagnozę.
Nieuważność i nadpobudliwość Objawy
Pracownicy służby zdrowia stosują kryteria opisane w "Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych" lub DSM, aby zdiagnozować ADHD. W zależności od objawów u nastolatka można rozpoznać podtyp "głównie nieuważny", podtyp "głównie nadaktywny impulsywny" lub "kombinowana prezentacja", która charakteryzuje cechy obu tych kategorii. Objawy nieuwagi obejmują trudności z dbałością o szczegóły, trudności z długotrwałym wysiłkiem umysłowym, problemy z organizacją, łatwość rozproszenia i zapominanie. Hiperaktywność i objawy impulsywności obejmują drżenie, uczucie niespokoju, kłopoty z czekaniem, przerywanie i nadmierną rozmowę.
Diagnozowanie nastolatków
W przypadku nastolatków do 16. roku życia co najmniej 6 objawów z list DSM musi być obecne przez co najmniej 6 miesięcy, aby mogła otrzymać diagnozę ADHD. Dla nastolatków w wieku 17 lat i starszych musi być tylko 5 symptomów. Dla nastolatków, którzy po raz pierwszy otrzymali diagnozę, szczególnie ważna jest przeszłość. Aby uzyskać etykietę ADHD, objawy muszą występować przed ukończeniem 12 lat. Chociaż nastolatek może mieć cechy charakterystyczne z obu list, objawy nadpobudliwości mogą być mniej oczywiste u starszego dziecka. Nastolatki, które nie otrzymały diagnozy w młodszym wieku, częściej wykazują nieuważne objawy, niż oczywistą nadaktywność. Innymi słowy, nadpobudliwe dzieci są zazwyczaj diagnozowane wcześniej w życiu.
Vs dzieci. Wiek dojrzewania
Niezależnie od tego, czy po raz pierwszy zdiagnozowano diagnozę, czy też zdiagnozowano ADHD u dzieci, które nadal są leczone, objawy wymienione przez nastolatki są często subtelnie odmienne od tych obserwowanych u młodszych dzieci. Na przykład rodzice i nauczyciele mogą opisywać nadmierne bieganie i wspinanie się u małych dzieci. Tymczasem nastolatki mogą nie reagować na nadpobudliwość, ale mogą opisywać uczucie niepokoju podczas siedzenia w klasie lub odrabiania zadań domowych. Nieuwaga może stać się bardziej oczywista, niż było we wczesnym dzieciństwie, gdy mniej uwagi poświęcano skupianiu uwagi i koncentracji. Na przykład nastolatki mogą wspomnieć, że mają problemy z utrzymaniem porządku lub realizacją projektów w szkole. Niektóre z nich mogą mieć trudności z regulacją temperamentu.
Rozmowa z nastolatkami
Według American Academy of Pediatrics nastolatki mogą zaniżać swoje objawy i ich skutki. Twój pracownik służby zdrowia prawdopodobnie będzie chciał porozmawiać z tobą, twoim nastolatkiem i jego nauczycielami, aby zapewnić właściwą diagnozę. Niektóre nastolatki z ADHD mogą reagować na ich trudności związane z nadużywaniem substancji, które mogą zgłaszać lub nie. Uważaj na oznaki uzależnienia od alkoholu lub narkotyków, które pracownicy służby zdrowia będą leczyć w pierwszej kolejności, zanim bezpośrednio zajmą się ADHD.
