Fibromialgia nie ma lekarstwa, więc leczenie koncentruje się na zmniejszaniu objawów i poprawie funkcjonowania i jakości życia. Preferowane jest podejście integracyjne, które obejmuje edukację na temat stanu, zapewnienie, że stan istnieje, terapie nielekowe, takie jak terapia behawioralna, ćwiczenia, higiena snu, redukcja stresu i leki w ostateczności. Chociaż leki mogą być pomocne, są tylko częścią rozwiązania.
Leki
Ponieważ głównym problemem fibromyalgii jest centralny układ nerwowy, większość leków stosowanych w fibromialgii będzie kierować się na ten obszar. Leki często pokrywają się z objawami, które leczą, dlatego można je stosować w przypadku więcej niż jednego objawu. Alternatywnie, dwa lub więcej leków może być potrzebnych, aby pomóc symptomom na różne sposoby. Oto różne klasy leków stosowanych w leczeniu fibromialgii:
Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TCA)
Trójcykliczne leki przeciwdepresyjne (TCA) były preferowaną terapią lekową przez wiele lat, zanim pojawiły się nowe leki. Są to starsze leki przeciwdepresyjne stosowane w niskich dawkach w fibromialgii, zespołu jelita drażliwego i bólu nerwów. Nie jest całkowicie pewne, jak działają, ale wiemy, że zwiększają poziom serotoniny, poprawiając w ten sposób nastrój i sen. Pomagają także zmniejszyć ogólny ból. Działania niepożądane mogą obejmować zwiększenie masy ciała, senność i suchość w ustach. Należy ich unikać u osób starszych. Najczęściej stosowanym TCA stosowanym w fibromialgii jest amitryptylina.
Cyklobenzapryna
Cyklobenzapryna działa rozluźniająco na mięśnie w układzie nerwowym, podobnie jak TCA, ale tylko pomaga rozluźnić mięśnie. Dlatego leki te mogą pomóc w uspokojeniu, ale nie mają znaczącego wpływu na nastrój pacjenta.
Pregabalin
Pregabalina jest lekiem zatwierdzonym przez FDA do leczenia fibromialgii w 2007 roku. Jest również stosowany w przypadku drgawek i bólu nerwów. Blokuje uwalnianie kilku neurotransmiterów kontrolujących ból. Neuroprzekaźniki to substancje chemiczne, które przekazują sygnały z jednej komórki nerwowej do drugiej.
Podobny i nieco starszy lek stosowany w fibromialgii to gabapentyna, ale leczenie to nie jest zatwierdzone przez FDA. Leki te pomagają głównie w bólu, ale mogą również pomóc w zasypianiu. Efekty uboczne mogą być senność, zawroty głowy, niewyraźne widzenie, przyrost masy ciała, kłopoty z koncentracją, obrzęk rąk i stóp oraz suchość w ustach.
Inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny serotoniny (SNRI)
Zarówno duloksetyna, jak i milnakapryna należą do grupy SNRI lub inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny serotoniny, które w zasadzie utrzymują w organizmie więcej serotoniny i noradrenaliny. Pamiętaj, że są to dwie substancje chemiczne niezbędne do dobrego samopoczucia i snu, a także do przenoszenia bólu. Oba leki są stosowane do nastroju, snu, bólu i ogólnego samopoczucia.
Duloksetyna została wcześniej zatwierdzona do leczenia depresji, lęku i cukrzycowej neuropatii obwodowej, a następnie do fibromialgii w 2008 roku. Milnacaprin został zatwierdzony do leczenia fibromialgii w 2009 roku. Działania niepożądane duloksetyny i milnakapryny obejmują nudności, suchość w ustach, senność, zaparcia, zmniejszenie apetytu i zwiększone pocenie się. Podobnie jak niektóre inne leki przeciwdepresyjne, oba mogą zwiększać ryzyko myśli i zachowań samobójczych u osób przyjmujących lek na depresję. Oba mogą również powodować wysokie ciśnienie krwi i wysokie tętno, a także powinny być monitorowane przez lekarza.
Niesteroidowe leki przeciwzapalne przeciwzapalne (NLPZ)
Leki, które są czasami używane, ale często nie działają, są niesteroidowymi lekami przeciwzapalnymi (NLPZ), takimi jak ibuprofen, naproksen, acetaminofen i opioidy. Najlepiej działają na ostre zespoły bólowe, a mniej na chroniczne zespoły bólowe. Opioidy są bardzo silnymi środkami przeciwbólowymi, takimi jak kodeina, morfina i oksykodon, które są podobne do opium i heroiny. Opioidy nie działają na chemikalia, które są nieprawidłowe w fibromialgii, więc nie są pomocne i mogą przynieść więcej efektów ubocznych niż korzyści. Opioidy mogą również prowadzić do tolerancji leków, wymagając eskalacji dawek i możliwych problemów z uzależnieniem.
