Adrenalina lub epinefryna są hormonami stresu wydzielanymi z nadnerczy na nerkach. Odgrywa ważną rolę w przygotowywaniu ciała do reakcji na walkę lub ucieczkę w zagrożonych środowiskach. Pęd adrenaliny to nagły wzrost wydzielania adrenaliny z nadnerczy. Dzieje się tak, gdy mózg komunikuje się z gruczołami, że będzie potrzeba reakcji w walce lub ucieczce. Przyczyna przypływu adrenaliny nie musi być faktycznym zagrożeniem fizycznym, ale może być również wyobrażonym zagrożeniem, forsownym wysiłkiem fizycznym, niewydolnością serca, przewlekłym stresem, lękiem lub zaburzeniem mózgu lub nadnerczy.
Przypływ adrenaliny
Kiedy postrzegasz coś jako groźnego lub ekscytującego, podwzgórze w mózgu sygnalizuje nadnerczom, że nadszedł czas na produkcję adrenaliny i innych hormonów stresu. Nadnercza wytwarzają adrenalinę poprzez przekształcenie aminokwasu tyrozyny w dopaminę. Natlenianie dopaminy zapewnia noradrenalinę, która następnie jest przekształcana w adrenalinę. Adrenalina wiąże się z receptorami w sercu, tętnicach, trzustce, wątrobie, mięśniach i tkance tłuszczowej. Wiążąc się z receptorami w sercu i tętnicach, adrenalina zwiększa częstość akcji serca i oddychanie, a poprzez wiązanie z receptorami trzustki, wątroby, mięśni i tkanki tłuszczowej hamuje produkcję insuliny i stymuluje syntezę cukru i tłuszczu, które ciało może wykorzystać jako paliwo w sytuacjach walki lub ucieczki.
Szkodliwe efekty
Pęd adrenaliny może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie. U osób z chorobami serca może powodować osłabienie mięśnia sercowego, niewydolność serca lub zawał serca. Może również wpływać na mózg w negatywny sposób. Ciągły wzrost poziomu hormonów stresu może prowadzić do kurczenia się hipokampa, głównego centrum pamięci mózgu, według zespołu badawczego w wydaniu PNAS z stycznia 2008 roku. Hormon stresu stymuluje produkcję IL-1 beta, cytokiny lub cząsteczki sygnałowej, która wytwarza stan zapalny w hipokampie i zapobiega powstawaniu nowych neuronów. IL-1 beta wiąże również miejsca w podwzgórzu, przysadce mózgowej i hipokampie - stwierdzili naukowcy.
Korzystne efekty
Podczas gdy nadpobudliwość w nadnerczach może mieć szkodliwy wpływ na zdrowie, łagodnie podwyższony poziom hormonów stresu może mieć pozytywny wpływ na zawartość krwi w leptynie, białku wytwarzanym w białej tkance tłuszczowej organizmu i przyspieszającym wzrost komórek rakowych, według zespołu badawczego w numerze Cell z lipca 2010 roku. Podczas gdy zawartość krwi w leptynie zwykle jest wprost proporcjonalna do ilości tkanki tłuszczowej w ciele, hormony stresu mogą odgrywać rolę w regulacji ilości leptyny wytwarzanej przez komórki tłuszczowe. Im mniej produkują, tym wolniejsze komórki nowotworowe będą rosły - twierdzą naukowcy.
Hormony stresu i pamięć
Podczas gdy nadnercza stanowią główne miejsce syntezy adrenaliny, neurony adrenergiczne w pniu mózgu również wytwarzają adrenalinę. Te neurony zawierają enzym PNMT, który jest niezbędny dla gruczołu lub neuronu do konwersji noradrenaliny w adrenalinę. Stresujące sytuacje przyspieszają aktywność neuronów adrenergicznych i noradrenergicznych. To może mieć głęboki, negatywny wpływ na pamięć, według zespołu badawczego z Journal of Neuroscience z października 2008 roku. Kiedy chemikalia stresowe funkcjonują jako neuroprzekaźniki, wpływają na przechowywanie wspomnień poprzez aktywację ciała migdałowatego, centrum mózgu zaangażowanego w przetwarzanie i przechowywanie negatywnych emocji. Zwykle ludzie pamiętają rzeczy lepiej, jeśli są wielokrotnie odtwarzane w umyśle, ale jedno zdarzenie emocjonalnie znaczące może wystarczyć, aby neurony generowały trwałe sieci.
Leczenie
Sporadyczne wylewy adrenaliny występujące z przyczyn naturalnych nie wymagają leczenia. Jeśli przewlekły stres, niepokój lub lęk paniczny wywoła nadmierne wydzielanie adrenaliny, leki przeciwlękowe, takie jak selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, mogą złagodzić objawy poprzez blokowanie spustu. Beta-blokery, które wiążą się z receptorami w sercu, są powszechnie stosowane, aby zapobiec niewydolności serca z nadmiernej sekrecji hormonów stresu. Według raportu opublikowanego w wydaniu Nature Medicine w lutym 2007 roku, inne leczenie pacjentów z sercem, które wciąż jest przedmiotem badań, polega na blokowaniu gruczołu nadnerczy GRK2, enzymu regulującego wydzielanie adrenaliny.
