Biografie współczesnych modeli są tak podobne, wszystko jest takie typowe. Szła na ulicę i spojrzał w sklepie, gdzie został zauważony przez agencję modelowania asystenta, on złożył ofertę nie mogła odmówić, i udali się do agencji modelek, a następnie podpisał kontrakt, a potem poleciał do sesji zdjęciowej, a następnie po pokazach marek mody, współpracy ze słynnymi fotografami ... Czy to prawda, że słyszałeś to wiele razy?
Jeśli wziąć modele wywiadzie pisać o nich w pewnym momencie zaczynasz zdawać sobie sprawę - wszystko jedno, nie może być warte podjęcia rozmowy, wyjaśnienia biografii - wystarczy zmienić nazwę i datę urodzenia. Jest to z pewnością żart, ale jest w tym trochę prawdy - biografie współczesnych modeli są bardzo podobne. Ale nie wszystkie takie były modele, których sposób życia był inny.
Mylitta.ru chce przedstawić Ci jeden z tych modeli. Księżniczka Vera Obolensky, Przekonajmy się historię swojego życia, a jednocześnie pamięta historię XX wieku.
Teraz wielu ludzi i całe narody zapominają historię, która jest nieprzyjemne lub nawet przerażające, chcąc żyć w szczęściu, nie ma różnic i problemów w przyszłości.Plan nie jest zły, ale utopia, mądrość i doświadczenie wyraźnie pokazują, że ludzie, którzy zapominają o swojej historii, zamieniają się w stado łatwe do opanowania, inspirujące pożądane pragnienia.
Dziś wspominamy biografię niezwykłego modelu.
Księżniczka, modelka, uczestnik ruchu oporu, poetka, porucznik armii francuskiej, posiadacz Orderu Legii Honorowej i Wojny Ojczyźnianej I stopnia.
Vera Obolenskaya urodziła się 11 czerwca 1911 r. W rodzinie wice-gubernatora Baku Apolla Makarowa, a w wieku dziewięciu lat została zmuszona do emigracji do Francji wraz z rodzicami w związku z październikowym zamachem w Rosji.
Po ukończeniu francuskiej szkoły średniej Vera porozumiała się w kręgach złotej młodzieży z tamtych lat i postanowiła zostać modelką. Należy zauważyć, że Vera Obolenskaya posiadała nie tylko zewnętrzny apel, ale także żywy umysł, fenomenalną pamięć. Wszystko to przydaje się jej w przyszłości, gdy będzie przechowywać w pamięci wiele szyfrów i tajnych wiadomości.
Kiedy Vera miała 26 lat, poślubiła księcia Nikołaja Aleksandrowicza Obolenskiego. Jej mąż, syn byłego burmistrza Petersburga i córka najbardziej błogosławionego księcia Dadiani Mingrelsky, miał dochody z nieruchomości na południu Francji i był jednym z nielicznych rosyjskich emigrantów,który osiadł w nowym miejscu.
Tylko szczęście i spokojne życie nie trwały długo, pojawiła się nowa groźba nad rosyjskimi emigrantami, które stanowiły zagrożenie dla całego świata - rozpoczęła się II wojna światowa. Francja nie miała znaczącego oporu przeciwko hitlerowskim oddziałom i została szybko zajęta przez Niemców.
Wkrótce potem księżna Wera Obolenskaja postanowiła zostać członkiem organizacji podziemnej, w której znana była pod pseudonimem Vicky.
Obowiązki Vera Obolensky był szeroki - spotkanie z kontakcie i przedstawicieli innych grup konspiracyjnych, aby nawiązać kontakty z sowieckich jeńców wojennych, tajemnicy korespondencji, kopiowanie dokumentów niejawnych, sporządzanie raportów i wiele więcej. Vicki została wybrana na sekretarza generalnego OSM i uzyskała stopień porucznika.
Dwa lata później OSM stał się największą organizacją ruchu oporu, miał tysiące uczestników. Pod koniec 1942 r. Jego założyciel, Jacques Arthuis, został aresztowany i zmarł w obozie koncentracyjnym. Organizacją kierował pułkownik Alfred Tuni, a Vicki stała się jego prawą ręką.
Ale faszyści mieli również swoich agentów, wywiad i specjalne służby, działając bardzo stanowczo i okrutnie.W październiku 1943 r. Jeden z głównych przywódców OSM Roland Farjon został aresztowany. W kieszeni znalazł rachunek za telefon, za który zapłacił, z adresem bezpiecznego domu. Podczas wyszukiwania znaleziono tajne adresy e-mail w różnych miastach, nazwy uczestników organizacji i ich tajne nazwy. Zaczęły się aresztowania, jeden po drugim uczestnicy ruchu oporu zostali zabrani do Gestapo.
Vicki została aresztowana 17 grudnia 1943 r. I przewieziona do paryskiej rezydencji, która służyła za więzienie. Tutaj zatrzymani byli przesłuchiwani. Wkrótce książę Nikołaj Obolensky został zabrany do tego samego więzienia.
Vicki osłaniała męża, jak mogła, twierdząc, że nie miał nic wspólnego z organizacją. Z braku dowodów książę został zwolniony. A Vera Obolensky została przeniesiona do innego więzienia, w którym większość kierownictwa OSM została już uwięziona. Gestapo podczas przesłuchań umieszczono zdjęcia Princess wiele niezbitych dowodów jego działalności w szeregach OCM, ale Vera Obolensky wybrany specjalny rodzaj ochrony - to odmawia udzielania jakichkolwiek informacji.
Z tego powodu badacze Gestapo nazwał go „Princessin - Ich weiss nicht” ( „Księżniczka - nie wiem”).Na próby wpływu psychologicznego na księżniczkę jako przedstawiciela emigracji antybolszewickiej, Vicki odpowiedziała, że Hitler nie tylko przeciw ZSRR, ale także chce ostatecznie wyeliminować Rosję i Słowian. "Jako chrześcijanin," powiedziała księżniczka, "nie podzielam w żaden sposób idei wyższości rasy aryjskiej".
Niemcy ponownie aresztowali Nikołaja Obolensky'ego i wysłali go do obozu koncentracyjnego w Buchenwaldzie, gdzie przebywał do kwietnia 1945 r., Kiedy zwolniono więźniów.
A Vera Obolensky czekała na inny los. 4 sierpnia 1944 r. Vicki została nagle zabrana do osobnego budynku z kamiennymi ścianami z wysokimi sklepieniami okien. Tam wzdłuż ściany, jak w sklepie mięsnym, wisiały haki, na których powieszono jednocześnie osiem osób. Pośrodku znajdowała się gilotyna, obok której znajdował się kosz, w którym formowały się obcięte głowy.
Vicki położyła głowę na gilotynie ...
Imię kata jest Willy Rötger, z zawodu rzeźnik. Za każdą głowę był winien nagrodę finansową i poręczne osiem papierosów. Jeden z nich był także świadkiem egzekucji Wery Obolenskiej.
Po wojnie, w specjalnym porządku z 6 maja 1946 r., Feldmarszałek B.Montgomery napisała: „To zamówienie Chcę uchwycić mój podziw dla zasług Vera Obolensky, który jako wolontariusz ONZ dał jej życie, tak aby Europa mogła znowu być wolnym”.
Na pomniku ofiar wojny w Normandii zainstalowano pamiątkową tablicę z jej imieniem. Zasługa Vicki i oceniana w ZSRR. Jej nazwa znajduje się na liście „grupy rodaków, którzy żyli w czasie Wielkiej Wojny Ojczyźnianej za granicą i aktywnie zwalczał hitlerowskich Niemiec.” Dekret Prezydium Rady Najwyższej ZSRR Vera Obolensky pośmiertnie odznaczony Orderem Wojny Ojczyźnianej I poziomie.
Rząd francuski uhonorował najwyższe nagrody Vera Obolensky kraju - Wojskowy Krzyż, medal opór i Order Kawalera Legii Honorowej z gałęzi palmowych.
Księżniczka Vera Obolensky - nieprzejednanie należał do komunistycznego reżimu, który wziął z dala od swojej ojczyzny, ale świeciły rosyjskiej duszy i prawdziwej miłości do ojczyzny, więc jest zawsze pamiętał Rosja. Księżniczka była człowiekiem dwóch kultur - francuskiej i rosyjskiej, kochała Rosję i Francję. Z honorem i szlachtą księżniczka Obolenskaya broniła kraju, który niegdyś wyciągnął jej rękę zbawienia.
Vera Obolenskaya nie ma grobu, ponieważ jej ciało zostało zniszczone, ale jej imię zapisane jest na tablicach pamiątkowych i na grobie jej męża.
Nikołaj Obolensky po wojnie objął stopień kapłański i służył jako rektor katedry św. Aleksandra Newskiego w Paryżu. Zmarł w 1979 r. I został pochowany na cmentarzu Sainte-Geneviève-des-Bois, w miejscu Legii Cudzoziemskiej, w grobie u generała Zinowa Peshkova, syna Maksyma Gorkiego. Przed śmiercią Nicholas zapisał, że imię jego ukochanej żony zostanie ostemplowane na jego nagrobku. To pragnienie zostało spełnione, a pierwsze linie na wspólnej płycie N.Obolensky, Z.Peshkov i B.Egiazarov-de-Nork zostały wyryte w pamięci Vera Obolenskaya.
Zinovy Sverdlov, starszy brat przyszłego prezesa Centralnego Komitetu Wykonawczego, Jakow Swierdłow, został Zinowem Pieszkowem w 1902 r., Kiedy to został adoptowany przez Maksyma Gorkiego. Ale Zinovy szybko odsunął się od rewolucyjnego środowiska Gorkiego. Po wybuchu I wojny światowej wstąpił do Legii Cudzoziemskiej, a 9 maja 1915 r. Został ciężko ranny. Opiekunowie, znajdując go beznadziejnie, nie chcieli go ewakuować z pola bitwy, ale nieznany wówczas porucznik Charles de Gaulle nalegał na ewakuację.Zinovy przeżył, tracąc prawą rękę, a wraz z de Gaulle stali się przyjaciółmi.
Podczas wojny secesyjnej w Rosji Peshkov był częścią francuskiej misji dyplomatycznej. Na początku 1919 roku Zinowiew wysłał telegram do swego brata Jakuba: „Yasha, gdy weźmiemy Moskwa, pierwszy powiesić Lenina, a drugi - ci, co masz zrobić z Rosji”
Podczas drugiej wojny światowej Peshkov odmówił uznania kapitulacji Francji. Za to został schwytany i skazany przez trybunał wojskowy na śmierć. Czekając na egzekucję, udało mu się wynegocjować z wartownikiem i wymienić złoty zegarek, który Gorky dał mu na granat. Biorąc oficera jako zakładnika, uciekł pojmanym samolotem do Gibraltaru do de Gaulle'a. Później zaprowadził także do de Gaulle'a i jego dawnej przyjaciółki, Very Obolenskaya.
Za swoje usługi dla Francji Zinovy Peshkov otrzymał wiele nagród i został generałem brygady armii francuskiej. Gdy Zinovy Peshkov zmarł, jego przyjaciel Nikołaj Obolensky śpiewał w katedrze Aleksandra Newskiego. Pochowany Zinovy w Sainte-Geneviève-des-Bois jako narodowy bohater, z ogromnym tłumem ludzi. Chciał być pochowany u stóp grobu księżniczki Vera Obolensky i chociaż Vicki jest grób leży Zinovy pod płytę z jej nazwą.Zgodnie z wolą, na nagrobku o nim wyryte są tylko trzy słowa: "Zinovy Peshkov, legionista".
