Duża depresja jest zaburzeniem psychiatrycznym, które zazwyczaj powoduje przewlekłe zaburzenia nastroju, takie jak smutek, drażliwy nastrój, niskie poczucie własnej wartości, utrata przyjemności życia, poczucie winy, utrata apetytu, utrata energii, trudności z koncentracją i myśli samobójcze. Objawy te utrzymują się zwykle dłużej niż dwa tygodnie, a epizody depresyjne pojawiają się więcej niż raz. Objawy mogą być ciężkie i powodować trudności w radzeniu sobie z codziennymi czynnościami zarówno w domu, jak iw pracy. Jeśli nie zdiagnozowana i nieleczona, duża depresja może mieć fatalne konsekwencje. Klinika w Cleveland zauważa, że każdego roku dotyka ona ponad 10 milionów osób w Stanach Zjednoczonych. Objawy dysocjacyjne mogą być również związane z dużą depresją. Objawy te zwykle wynikają z życia w skrajnie stresujących i nieprzewidywalnych środowiskach, z powodu traumy zagrażającej życiu lub przemocy w dzieciństwie w jakiejkolwiek formie: fizycznej, seksualnej lub emocjonalnej.
Dysocjacyjna amnezja
Osoby cierpiące na ciężkie stresujące wydarzenia w życiu, zazwyczaj w dzieciństwie lub z powodu intensywnej depresji, mogą nie być w stanie przypomnieć sobie tych wydarzeń lub osób z ich otoczenia w tym czasie i zablokować te wspomnienia. Dysocjacyjna amnezja lub utrata pamięci nie ma zidentyfikowanej przyczyny ani choroby mózgu i często jest długotrwała.
Fuzja dyssocjacyjna
Dysocjacyjna fuga jest formą globalnej amnezji, w której osoba całkowicie zapomina o swojej własnej tożsamości i przeszłości. Zgodnie z badaniem opublikowanym w Journal of Trauma and Dissociation, ta forma dysocjacji trwa zwykle od kilku godzin do kilku miesięcy i wiąże się z dużą depresją i dezorientacją, ponieważ osoba ta nie pamięta wszystkich zdarzeń, które miały miejsce podczas Kropka.
Tożsamość dysocjacyjna
Dysocjacyjne zaburzenie tożsamości występuje również w odpowiedzi na ciężką depresję lub traumatyczne wydarzenia, które zwykle miały miejsce podczas etapów rozwoju od dzieciństwa do dorosłości. Dziecko uczy się przyjmować jedną lub więcej różnych osobowości, aby poradzić sobie z ciężką traumą i dystresem. W wieku dorosłym osobowości mogą stać się tak silne, że jednostka może być sporadycznie kontrolowana przez różne cechy, imiona i tożsamości, które stworzył jako mechanizm ochronny. Jednostka może nie mieć żadnych wspomnień o wydarzeniach, które miały miejsce, gdy był innymi osobowościami.
