Zespół jelita drażliwego, choroba jelit powodująca dyskomfort w jamie brzusznej i nieprawidłowe ruchy jelit, dotyka 10-15% Amerykanów. Kobiety częściej mają IBS niż mężczyźni, a 80 procent osób z IBS ma od 18 do 55 lat. Niektóre osoby z IBS cierpią przede wszystkim na biegunkę, inne cierpią na zaparcia, a jeszcze inne na przemian. Ponieważ leczenie tych trzech modeli może się różnić, lekarze podzielili IBS na dominujące w przebiegu biegunki, dominujące w zaparciach i naprzemienne schematy.
Zmieniona aktywność jelitowa
Chociaż nie zidentyfikowano dokładnej przyczyny IBS, stare poglądy, że jest to zaburzenie psychiczne, zostały odrzucone. Genetyka wydaje się odgrywać rolę, ponieważ jedna trzecia pacjentów z IBS ma rodzinną historię tego zaburzenia. Według przeglądu przeprowadzonego w 2012 r. W "Gastroenterologii klinicznej i eksperymentalnej" uważa się, że IBS wynika z interakcji między zmienioną aktywnością jelitową, podwyższoną wrażliwością na bóle jelitowe i pewne stresory środowiskowe. U osób z IBS z dominującą biegunką lub IBS-D aktywność jelitowa wydaje się być przyspieszona.
Blokada serotoniny
Serotonina jest ważnym przekaźnikiem chemicznym w twoim układzie nerwowym i żołądkowo-jelitowym. Kiedy serotonina stymuluje receptory w ścianie jelit, ruch jelitowy wzrasta, a więcej płynów jest wydzielanych do wnętrza jelita. Działania te prowadzą do skurczów i częstszych wypróżnień, a nawet biegunki. Uważa się, że IBS-D wynika po części ze zwiększonej wrażliwości jelita na serotoninę, co doprowadziło do opracowania leków blokujących działanie serotoniny. Obecnie alosetron (Lotronex) jest jedynym blokerem serotoniny dopuszczonym do leczenia IBS-D w USA Ze względu na potencjalnie poważne działania niepożądane, takie jak zmniejszenie przepływu krwi w jelitach, alosetron jest dostępny tylko w ramach specjalnych programów przepisywania leków.
Leki przeciwdepresyjne
Ze względu na ich skłonność do spowolnienia pracy jelit, trójcykliczne leki przeciwdepresyjne znalazły miejsce w leczeniu IBS z przewagą biegunki. Spośród tych środków, w badaniach klinicznych testowano amitryptylinę (Elavil), imipraminę (Tofranil) i dezypraminę (Norpramin) i wykazano, że poprawiają one objawy u pacjentów z IBS-D. Dawki potrzebne do złagodzenia objawów IBS są często niższe niż dawki potrzebne do opanowania depresji, co może pomóc ograniczyć suchość w ustach, zawroty głowy i zmęczenie, które są czasami związane z tricyklicznymi lekami przeciwdepresyjnymi.
Bakterie jelitowe
Wiele badań wskazuje na związek między objawami IBS a zmianami w jelitach. Zabiegi zaprojektowane w celu normalizacji populacji bakterii w przewodzie żołądkowo-jelitowym mogą złagodzić niektóre wzdęcia, gaz i skurcze związane z IBS-D. Probiotyki, które są "przyjaznymi" drobnoustrojami, które można podawać doustnie, wiązały się ze zmniejszonymi objawami IBS - wzdęcia, skurcze i gaz - w niektórych badaniach. Według American College of Gastroenterology, preparaty probiotyczne zawierające Bifidobacteria lub kilka różnych szczepów organizmów wydają się przynosić ulgę niektórym pacjentom, podczas gdy te zawierające tylko Lactobacillus są nieskuteczne. Jeśli Twój IBS-D jest oporny na inne metody leczenia, lekarz może przepisać krótki cykl antybiotyków w celu normalizacji bakterii jelitowych.
Inne terapie
Modyfikacje diety są rutynowo zalecane dla osób z IBS, ale nie jest jasne, czy takie zmiany są powszechnie pomocne. Unikanie kofeiny, pszenicy, kukurydzy i produktów mlecznych może przynieść ulgę ludziom z IBS-D, ale ważniejsze jest zidentyfikowanie konkretnych produktów dietetycznych, które wyzwalają objawy i eliminują je z menu. Środki zaradcze dostępne bez recepty, takie jak olejek z mięty pieprzowej, suplementy z błonnikiem i loperamid (Imodium), nie dały przekonujących wyników w badaniach klinicznych, chociaż mogą pomóc niektórym osobom z IBS-D.
IBS jest złożonym zaburzeniem, a jego wyzwalacze, objawy i skuteczne środki zaradcze różnią się w zależności od osoby. Nawet wśród pacjentów w obrębie jednej kategorii IBS, takich jak IBS-D, żadne konkretne podejście nie jest konsekwentnie skuteczne. Twój lekarz pomoże ci opracować plan leczenia, aby kontrolować objawy.
