Wskaźnik masy ciała (BMI) jest powszechnie stosowanym wskaźnikiem stanu masy. Pomiary BMI od 18,5 do 24,9 wykazują prawidłową masę ciała, a BMI powyżej 25 oznacza nadwagę. Kiedy wartość BMI przekracza 30, twój stan masy ciała jest uważany za otyłego klinicznie. Wysokie pomiary BMI zostały skorelowane ze zmniejszoną aktywnością fizyczną, w tym obniżoną wartością VO2 max.
VO2 Max jako wskaźnik kondycji
VO2 max jest wskaźnikiem ogólnej sprawności fizycznej i uwzględnia aspekty dotyczące wydolności oddechowej, układu krążenia i sprawności mięśni. Spadek wydajności któregokolwiek z tych systemów spowoduje zmniejszenie pomiaru VO2 max. VO2 max to miara maksymalnej ilości tlenu, którą organizm może spożywać podczas maksymalnego obciążenia pracą. Zdolność układu oddechowego do przyjmowania dużych ilości powietrza oraz zdolność serca i naczyń krwionośnych do transportowania tlenu z płuc do mięśni, oba przyczyniają się do maksymalnego VO2.
BMI i VO2 Max
Według wielu badań opublikowanych w "Journal of Sports Medicine and Physical Fitness", wysokie pomiary BMI są powiązane z obniżonymi wartościami VO2 max. Rola BMI w zmniejszaniu VO2 max jest związana ze zmianami w wydolności oddechowej i wydolności sercowo-naczyniowej.
BMI i funkcja oddechowa
Badania opublikowane w czasopiśmie "Chest" wykazały związek między wzrostem pomiarów BMI a upośledzeniem czynności płuc. Gdy BMI osiągnie 30, minimalna klasyfikacja dla otyłości, funkcjonalna pojemność szczątkowa płuc jest zmniejszona o 25 procent, a rezerwa objętości wydechowej jest zmniejszona o ponad 50 procent. Podczas gdy te dwa pomiary funkcji płuc nie są mocno zaangażowane w normalne oddychanie, drastycznie ograniczają zdolność płuc do osiągnięcia maksymalnej pracy i skutkują obniżonymi wartościami VO2 max.
BMI i funkcja sercowo-naczyniowa
Zwiększone poziomy BMI są również związane ze spadkiem zdolności układu sercowo-naczyniowego. Pisząc w "Journal of Sports Science and Medicine" naukowcy powiązali wysokie pomiary BMI z kilkoma pomiarami funkcji sercowo-naczyniowych, które osłabiają wytrzymałość sercowo-oddechową. Ponownie, podczas gdy te spadki nie będą nadmiernie zakłócać normalnych działań, zmniejszą wydajność na maksymalnych poziomach, a zatem przyczynią się do obniżenia maksymalnej wartości VO2.
