Podręcznik diagnostyczno-statystyczny zaburzeń psychicznych, wydanie czwarte (DSM-IV) opublikowane przez American Psychiatric Association, definiuje szereg zaburzeń lękowych, w tym zespół ostrego stresu, zespół lęku napadowego, uogólnione zaburzenie lękowe (GAD), agorafobię, zespół lęku społecznego (Fobia społeczna), specyficzna fobia, zespół stresu pourazowego (PTSD) i zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD). Fizyczne i emocjonalne objawy tych zaburzeń, takie jak kołatanie serca, drżenie, hiperwentylacja, strach, obsesja i nieuwaga, mogą być skutecznie leczone za pomocą pigułek przeciwlękowych (czasami nazywanych anksjolitykami). Ponieważ niektóre leki są bardziej skuteczne w przypadku niektórych zaburzeń lękowych, ważne jest, aby współpracować z wykwalifikowanym, licencjonowanym specjalistą opieki zdrowotnej, aby znaleźć leki najbardziej ukierunkowane na objawy.
Leki przeciwdepresyjne
Selektywne inhibitory zwrotnego wychwytu serotoniny (SSRI) są zazwyczaj stosowane jako pierwsze leczenie w lęku, ponieważ można je bezpiecznie stosować długoterminowo i mają stosunkowo małe ryzyko wystąpienia poważnych działań niepożądanych. SSRI skuteczne w leczeniu OCD, zespołu lęku napadowego i fobii obejmują fluoksetynę (Prozac), sertralinę (Zoloft) - również dopuszczone do PTSD, paroksetyny (Paxil), citalopramu (Celexa) i escitalopramu (Lexapro). Do leczenia GAD często stosuje się wenlafaksynę (Effexor) inhibitora wychwytu zwrotnego noradrenaliny serotoniny (SNRI).
Tricyclics
Podobnie jak leki z grupy SSRI, leki trójpierścieniowe są lekami przeciwdepresyjnymi, ale rzadziej są przepisywane ze względu na ryzyko wystąpienia poważniejszych działań niepożądanych. Tricyclics skuteczne w przypadku paniki to nortryptylina (Aventyl lub Pamelor), amitryptylina (Elavil), dezypramina (Norpramin), doksepina (Sinequan lub Adapin), imipramina (Tofranil) i klomipramina (Anafranil). Imipramina wykazała również pewną skuteczność w leczeniu GAD, natomiast klomipramina i wenlafaksyna (Effexor) mogą skutecznie leczyć ZOK.
MAOIs
Podobnie jak leki trójpierścieniowe, inhibitory monoaminooksydazy (IMAO) są lekami przeciwdepresyjnymi, które - choć skuteczne - wiążą się z podwyższonym ryzykiem wystąpienia działań niepożądanych, takich jak arytmie serca, drżenia i rzadko drgawki. MAOI, które są szczególnie odpowiednie do leczenia zaburzeń paniki obejmują fenelzynę (Nardil), tranylcyprominę (Parnate) i izokarboksazyd (Marplan). Fenelzyna może być również skuteczna w leczeniu fobii społecznej.
Benzodiazepiny
Według National Institute of Mental Health, benzodiazepiny powodują szybszą poprawę objawów niż SSRI. Jednak długotrwałe stosowanie może spowodować zaburzenia myślenia, splątanie, osłabienie mięśni, tolerancję, uzależnienie i ryzyko odstawienia. Benzodiazepiny, które są powszechnie przepisywane w leczeniu paniki, uogólnionych stanów lękowych i fobii, obejmują diazepam (Valium), alprazolam (Xanax), klonazepam (Klonopin), lorazepam (Ativan), oksazepam (Serax) i chlordiazepoksyd (Librium).
Leki przeciwdrgawkowe
Po zastosowaniu głównie w celu kontrolowania napadów padaczkowych u pacjentów z padaczką, leki przeciwdrgawkowe wykazują również skuteczność w zmniejszaniu objawów lęku. Walproinian jest lekiem przeciwdrgawkowym powszechnie przepisywanym w leczeniu paniki.
Zgodnie z wynikami krytycznej recenzji opublikowanej w czerwcu 2007 r. W "Journal of Clinical Psychopharmacology" pregabalina (Lyrica) może być najbardziej skuteczna w przypadku fobii społecznej i objawów GAD, lamotrygina (Lamictal) najlepiej nadaje się do PTSD i gabapentyny (Neurontin) ) skutecznie leczy lęk społeczny. Badanie wykazało również, że gabapentyna (Neurontin) wykazała mieszaną skuteczność w leczeniu paniki.
Łagodne Tranquilisers
Buspiron (BuSpar) jest lekiem przeciwlękowym, który, jak się uważa, działa na poziom serotoniny i dopaminy w mózgu, zmieniając w ten sposób nastrój i lęk. Według National Alliance on Mental Illness, BuSpar wydaje się najbardziej skuteczny u pacjentów z łagodnymi do umiarkowanych ogólnoustrojowymi objawami lękowymi i może być mniej skuteczny u pacjentów z zespołem lęku napadowego, silnym lękiem lub OCD.
