Uporczywe zachowanie dziecka może być frustrujące dla rodziców ... Po pierwsze, opór może nadejść w momencie, gdy próbujesz zmusić dziecko do zrobienia czegoś w jego własnym interesie, na przykład pracy w szkole. Zachowanie uparte rodzi dodatkowe napięcie dla już zapracowanych i zestresowanych rodziców. Może również wystąpić w miejscach, które wywołują publiczne zakłopotanie i dyskomfort dla gapiów. Zastosuj kilka strategii radzenia sobie z upartym zachowaniem Twojego dziecka.
Zniechęcający
Pierwszym krokiem w uporaniu się z upartym zachowaniem jest upewnienie się, że to nie działa. Wielu rodziców nieumyślnie nagradza uparte zachowanie, a tym samym je wzmacnia. Dzieje się tak, gdy nie przestrzegasz gróźb dyscypliny lub kiedy poddajesz się, aby przynieść pokój lub wyjść z sytuacji. Na przykład, dziecku nakazuje się odkładać zabawki, ale odmawia i kontynuuje grę. Sfrustrowany, narzekasz werbalnie, ale po pewnym czasie podnosi je sam. Twoje dziecko nauczyło się, że uparte zachowanie działa. Psycholog Rebecca Blakeman radzi: "Rodzice nie powinni unikać zwracania się do tych zachowań, ponieważ uważają, że jest to" faza "lub że w końcu odejdą na swoje własne. Jeśli niewłaściwie potraktowane, zachowania te będą się tylko pogarszać w miarę upływu czasu.
Zidentyfikuj zasady
Rodzice muszą wyjaśnić oczekiwania wobec dziecka i jakie zachowania spowodują dyscyplinę. Blakeman zaleca: "Zapewnij spójne, uporządkowane środowisko z konsekwencjami, które naturalnie wynikają z właściwego i niewłaściwego zachowania. Ustaw zasady i trzymaj się ich." Zwięzły i prosty zestaw pisemnych, opublikowanych zasad przynosi korzyść dziecku. Chodzi o jasne określenie zasad i wartości.
Utwórz procedurę
Wielu rodziców niemowląt, małych dzieci i małych dzieci uczy się na własnej skórze, że rutyna jest niezbędna dla dzieci. Rutyna zapewnia poczucie kontekstu i gwarantuje, że dzieci wiedzą, czego się spodziewać. Możesz także upewnić się, że zachowana jest właściwa równowaga między obciążeniem pracą a umiejętnościami, jeśli wypiszesz harmonogram i dostosujesz go do temperamentów i potrzeb swojego dziecka. Możesz zauważyć, że do pewnego momentu dnia twoje dziecko staje się drażliwe i zaczyna się "rozpadać". Czas drzemki lub przerwy w codziennej rutynie może mu pomóc odmłodzić.
Zmierz zdolność
Uparte zachowanie dziecka może mniej dotyczyć pragnienia buntu, a więcej jego nieumiejętności lub przytłoczenia. Zrób krok w tył i uczciwie oceń zdolności i temperament dziecka. Upewnij się, że nie prosisz jej, aby występowała na poziomie wykraczającym poza jej możliwości lub poziom gotowości. Podczas gdy niektóre wyzwania są korzystne, konieczne jest upewnienie się, że twoje oczekiwania są rozsądne.
Wzmocnij dobre zachowanie
Dość często rodzice upierają się przy upartym zachowaniu za pomocą taktyk przymusu. To prawda, że musisz dyscyplinować złe zachowanie i że dzieci muszą się nauczyć, że istnieją konsekwencje dla działań. Jednak nawet dorośli częściej motywują się pochwałą i obietnicą nagrody niż tylko zagrożeniem. "Złap dziecko, które jest dobre", jak mówi stare przysłowie i chwal go za to, co robi dobrze. Stwórz wykres i umieść na nim gwiazdki, gdy dziecko ukończy zadanie i zapewnij mu nagrodę lub przywilej jako zachętę do wzmocnienia pożądanego zachowania.
Skup się na wynikach
Rodzice powinni starać się unikać przekształcania strategii dotyczących upartych zachowań w propozycję win-lose. To prawda, że rodzice muszą ustanowić autorytet. Jednak może być także produktywne skupienie się na pożądanych rezultatach; dyscyplinę lub nagrodę za pożądane zachowanie. Innymi słowy, spraw, aby dziecko było partnerem w przedsiębiorstwie. Umieść dziecko na fotelu kierowcy, aby zrozumiała, że może pozytywnie wpłynąć na wynik, pokazując współpracę.
Przeglądaj uczucia
Zachowanie uparte nie zawsze jest buntem. Może to być wynikiem wewnętrznej frustracji, złego obrazu siebie lub stresu w życiu dziecka. Może się okazać, że korzystne będzie korzystanie z odgrywania ról, czasu na zabawę lub sztuki w celu rozróżnienia uczuć dziecka. Uparte zachowanie może być wynikiem przesiedlonej frustracji nad rodzinnym napięciem, a nie buntem.
