Dzieci mają ogromną wyobraźnię i często zaczynają mówić o byciu superbohaterem lub księżniczką. Czasami jednak dzieci zaczynają kłamać i myślą, że to to samo, co gra w udawanie. Poznanie różnicy między udawaniem a kłamstwem jest kluczowym elementem rozwoju moralnego twojego dziecka. Odpowiednie dla wieku zajęcia, które uczą i demonstrują kłamstwo i nieuczciwość, mogą pomóc dziecku zrozumieć, dlaczego kłamstwo jest złe i nie lękać się mówienia prawdy.
Książki o leżeniu
Czytaj książki z dzieckiem, które wykazują kłamstwo i jego konsekwencje. "The Berenstein Bears and the Truth" autorstwa Stana i Jana Berenstaina, od 3 lat wzwyż, dotyczy Brata i Siostrzanej Niedźwiedzia, którzy okłamywali ich matkę lampą, którą przewrócili. "Eli Lie-O-Meter" Sandry Levins, dla dzieci 4 i więcej, mówi o różnicy między udawaniem a kłamstwem. Kolejną książką, którą należy rozważyć, to od lat 6 i więcej, "Księżniczka K.I.M. i Lie That Grew" Maryann Cocca-Leffler, o dziewczynie, która opowiada o kłamstwie, które przeradza się w wielkie kłamstwo, z którego nie może się wydostać. Omów później książki z dzieckiem, pytając, czy konsekwencje były warte kłamstwa.
Odgrywanie ról
Rób scenki fabularne z dzieckiem, w którym może wybrać między kłamstwem a mówieniem prawdy. Zacznij od zademonstrowania właściwej rzeczy dla dziecka. Na przykład pozwól dziecku zobaczyć, jak udajesz, że piszesz na ścianie. Twój współmałżonek lub partner powinien wtedy wejść i zapytać, czy to zrobiłeś. Zademonstruj uczciwość swojemu dziecku, przyznając się do prawdy, mówiąc, dlaczego to zrobiłeś i przepraszając. Następnie możesz powtórzyć scenariusz kłamstwem i zademonstrować konsekwencje kłamstwa. Pozwól dziecku na działanie, dając jej nowy scenariusz, w którym udaje, że robi coś, czego nie powinna mieć, i zachęć ją do samodzielnego wyboru właściwej sytuacji w tej sytuacji.
Karty "Udawaj lub kłamstwo"
Czasami dzieci zacierają granicę między udawaniem a mówieniem kłamstwa. Pomóż dziecku zrozumieć różnicę, pisząc "P" dla "udawania" i "L" dla "kłamstwa" na dwóch kartach indeksowych. Usiądź naprzeciwko niej i daj jej określone zwroty lub scenariusze, które wyraźnie pokazują udawanie lub kłamstwo. Twoje dziecko musi następnie podnieść kartę, która wskazuje, czy grasz tylko udaje, czy kłamie. Możesz na przykład trzymać misia i mówić: "Jestem twoją mamusią, a ty jesteś moim dzieckiem", jako przykład czegoś, co nie jest prawdą, tylko udaje. Dla kłamliwego przykładu, niech twoje dziecko zapyta Cię, co jadłeś na lunch. Popatrz na nią i powiedz: "Mieliśmy spaghetti na lunch", podczas gdy w rzeczywistości mieliście kanapki. Powinna trzymać kartę "L", ponieważ to kłamstwo. Podkreśl, że gdy ktoś, szczególnie dorosły, zadaje ci coś, musisz odpowiedzieć zgodnie z prawdą, a nie robić tego, kłamać, a nie udawać.
Stos kłamstw
Wyjmij klocki dziecka i umieść najmniejszy klocek stojący na stole lub podłodze, aby przedstawiał kłamstwo. Powiedz dziecku, że kiedy powiesz jedno kłamstwo, nieważne jak małe, musisz powiedzieć większe kłamstwa, żeby to ukryć. Następnie stawiaj małe i duże klocki na szczycie mniejszego klocka, aby zobaczyć, ile "kłamstw" może ułożyć, aż wszystko się rozpadnie. Wyjaśnij dziecku, że im więcej kłamie, tym większa katastrofa, czyli konsekwencja, kiedy kłamią.
