Czasami wszyscy czują się smutni, ale kiedy te uczucia są ciężkie i długotrwałe, możesz być w klinicznej depresji. Duża depresja jest stosunkowo powszechna i stanowi poważny problem zdrowotny na całym świecie. W 2002 r. Główna depresja była czwartą na świecie główną przyczyną niepełnosprawności na świecie. Stan ten wiąże się również z innymi poważnymi chorobami. Osoby z depresją kliniczną są bardziej narażone na choroby serca, udar i cukrzycę. Duża depresja może zwiększyć śmiertelność u osób, które przeszły atak serca lub mają cukrzycę lub raka.
Wiele czynników wpływa na ryzyko depresji, w tym zmiany chemiczne w mózgu, niektóre leki, genetyka, uraz wczesnego dzieciństwa, zmiany hormonalne lub stresory życiowe. Osoby o podwyższonym ryzyku często mają depresję w rodzinie, historię traumy, słabe wsparcie społeczne, niskie poczucie własnej wartości lub problemy z uzależnieniem od narkotyków.
Główną depresję definiuje się jako doświadczanie dwóch lub kilku kolejnych tygodni depresyjnego nastroju i / lub utratę zainteresowania normalnymi czynnościami. Ponadto muszą występować cztery lub więcej z następujących objawów: niska energia, słaba koncentracja, poczucie winy lub bezwartościowości, myśli śmierci lub samobójstwa, zmiany we wzorcach snu, zmiany apetytu lub masy ciała, spowolniona aktywność psychiczna i fizyczna lub drażliwość.
Nieleczone okresy depresji trwają zwykle od trzech do pięciu miesięcy. Rozpoznanie depresji zwykle wzrasta w latach 30., ale można je zdiagnozować w każdym wieku, począwszy od dzieciństwa. Osoby, u których zdiagnozowano młode, zwykle mają bardziej nasilone objawy i częściej mają nawracające napady depresji.
Chociaż możesz mieć pewne objawy depresji, możesz również cierpieć na stan zwany dystymią lub dystymią. To zaburzenie ma mniej ostre objawy niż główna depresja, ale jest bardziej chroniczne. Choroba dystymiczna definiowana jest jako depresyjny nastrój przez większość dni w tygodniu, utrzymująca się przez co najmniej dwa lata. Objawy mogą obejmować słabą koncentrację, niską energię, zmiany snu i apetytu oraz poczucie beznadziejności.
Jeśli uważasz, że jesteś w depresji, nie musisz cierpieć sam. Odwiedź lekarza w celu sprawdzenia i wyjaśnij, co myślisz i czujesz. Twój lekarz może poprosić Cię o wypełnienie jednego lub więcej kwestionariuszy depresji. Może również przejrzeć twoje leki, zapytać o używanie narkotyków i alkoholu, wykonać badanie i sprawdzić badania krwi, aby upewnić się, że nie ma problemu medycznego powodującego twoje objawy.
Początkowe leczenie depresji obejmuje poradnictwo lub psychoterapię. Podczas poradnictwa porozmawiasz z ekspertem ds. Zdrowia psychicznego, aby spróbować zrozumieć swoje uczucia. Doradca pomoże ci zbadać twoje negatywne myśli i zachowania, a także sposób, w jaki reagujesz na stresujące sytuacje. Poradnictwo może pomóc ci zobaczyć siebie bardziej pozytywnie i poprawić twoje spojrzenie na życie.
Oprócz psychoterapii lekarze stosują kilka klas leków na receptę w leczeniu depresji. Leki te działają poprzez wzmocnienie naturalnych substancji chemicznych w mózgu, które regulują twój nastrój. Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny lub SSRI działają w celu poprawy poziomu serotoniny w mózgu. Escitalopram, citalopram, fluoksetyna i paroksetyna to wszystkie rodzaje SSRI. Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i norepinefryny, lub SNRI, zwiększają poziom zarówno serotoniny, jak i norepinefryny. Często przepisywane SNRI obejmują duloksetynę, wenlafaksynę i deswenlafaksynę. Trzecia klasa leków przeciwdepresyjnych, w tym bupropion, poprawia poziom noradrenaliny i dopaminy.
Jeśli ty i twój lekarz zdecydujecie się na rozpoczęcie leczenia depresji, upłynie co najmniej cztery tygodnie, zanim lek zacznie poprawiać objawy. Skuteczność leku zwykle nie osiąga maksymalnego poziomu przez co najmniej sześć do ośmiu tygodni. W międzyczasie pomocne może okazać się doradztwo. Badania wykazały, że połączenie poradnictwa i leków działa lepiej niż sam protokół.
Cięższe rodzaje depresji mogą wymagać hospitalizacji. W skrajnych przypadkach, gdy ciężka depresja jest oporna na inne metody leczenia, można zastosować leczenie porażeniem prądem.
