Choroba Parkinsona to postępujące zaburzenie układu nerwowego, które wpływa na ruch i inne ważne funkcje, takie jak myślenie i sen. Według amerykańskiego lekarza rodzinnego z lutego 2013 r. Około 1 procent Amerykanów w wieku powyżej 60 lat i do 4 procent powyżej 80 lat ma chorobę Parkinsona. Klasyczne objawy ruchowe choroby Parkinsona obejmują drżenie lub drżenie; spowolniony ruch; sztywność lub sztywność mięśni; i niestabilności postawy lub złej równowagi. Chociaż objawy mogą reagować na leczenie lekami lub chirurgią, choroba pogarsza się z upływem czasu i obecnie nie jest dostępne żadne leczenie.
Zmiany w mózgu
Z powodów, które nie są zrozumiałe, ludzie z chorobą Parkinsona progresywnie tracą komórki w wielu określonych obszarach mózgu. Objawy ruchowe są związane z utratą komórek mózgowych w obszarze nazywanym substantia nigra, który powoduje, że chemiczny przekaźnik jest dopaminą. Utrata komórek mózgowych, które wytwarzają inne sygnały chemiczne, takie jak serotonina i norepinefryna, może prowadzić do innych, niezwiązanych z ruchami objawów choroby.
Objawy ruchowe
Objawy choroby Parkinsona mogą być różne u różnych osób. Często są gorsze po jednej stronie ciała. Drżenie lub drżenie może wpływać na kończyny lub twarz i występuje w spoczynku. Zwolniony ruch, znany jako bradykinezja, powoduje zmniejszenie wyrazu twarzy i ogólnie mniej spontanicznych ruchów. Bradykinesia utrudnia wykonywanie codziennych czynności, takich jak zapinanie ubrań i powolny, szurający spacer. Sztywność lub sztywność mięśni może powodować ból, ponieważ mięśnie szyi, tułowia i kończyn nie rozluźniają się normalnie, gdy nie są używane. Niestabilność postawy odnosi się do problemu z równowagą, który może spowodować, że osoba łatwo spadnie do tyłu. Inne objawy mogą obejmować "zamrożenie" lub zatrzymanie się, gdy ktoś ma zrobić krok naprzód, a dystonia - mimowolne (i często bolesne) skurcze mięśni.
Objawy niezwiązane z ruchem
Ludzie cierpiący na chorobę Parkinsona cierpią z powodu wielu problemów związanych z brakiem ruchu, które mają znaczny wpływ na jakość ich życia. Według amerykańskiego lekarza rodzinnego z lutego 2013 r. 60% osób z chorobą Parkinsona rozwija demencję - poważne zaburzenie pamięci, osobowości i myślenia - w ciągu 12 lat od rozpoznania. Inne objawy mogą obejmować halucynacje (widzenie rzeczy, których nie ma), zmęczenie, problemy z zasypianiem, ból, problemy z układem moczowym i seksualnym, niskie ciśnienie krwi podczas stania, problemy z przełykaniem i ślinotok. Niektóre objawy mogą pojawić się na wiele lat przed pojawieniem się objawów ruchowych - na przykład osłabienie węchu, zaparcie, depresja i zaburzenie zachowania snu REM, w którym dana osoba wykonuje żywe lub przerażające sny.
Leczenie
Jedną z charakterystycznych cech choroby Parkinsona jest poprawa objawów po zażyciu karbidopy-lewodopy (Sinemet, Parcopa). Carbidopa-lewodopa jest przekształcana do mózgu w dopaminę, co pomaga w zastąpieniu utraconej dopaminy. Zwolniony ruch, sztywność i drżenie mogą się poprawić w przypadku karbidopy-lewodopy, ale problemy z równowagą reagują gorzej. Leczenie rozpoczyna się zazwyczaj, gdy objawy zaburzają zdolność osoby do funkcjonowania. Dostępne są też inne rodzaje leków, które pomagają mózgowi i bardziej efektywnie reagują na dopaminę. Ale z biegiem czasu leki działają mniej, a ludzie doświadczają okresów "off" - nagły powrót objawów. Mogą również wystąpić dyskinezy - nieprawidłowe mimowolne ruchy - wywołane przez leki. Dla niektórych osób w tej sytuacji operacja polegająca na wszczepieniu "głębokich stymulatorów mózgu" może przynieść ulgę. Inne metody, takie jak terapia fizyczna i logopedyczna, mogą być pomocne. Ostatecznie objawy postępują u wszystkich osób z chorobą Parkinsona, co prowadzi do zwiększonego ryzyka zgonu.
