Klaustrofobia jest zaburzeniem lękowym charakteryzującym się irracjonalnym lękiem przed zamkniętymi lub małymi przestrzeniami, czytamy w Diagnostycznym i Statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych. Cierpiący na klaustrofobię pacjent nie boi się przebywania w zamkniętych przestrzeniach, ale negatywne konsekwencje przebywania w tym miejscu. Niektóre z tych obaw mogą obejmować ograniczenie, uwięzienie i uduszenie. Cierpiący na klaustrofobię pacjent może mieć atak paniki, gdy zostanie zmuszony do przebywania w małej, zamkniętej przestrzeni.
Strach przed małymi miejscami
Większość zamkniętych pomieszczeń pociąga za sobą pewien stopień uwięzienia. Niektórzy klaustrofobiczni pacjenci obawiają się wszystkich ciasnych lub małych miejsc, podczas gdy inni boją się tylko jednego szczególnego rodzaju miejsca. Do najbardziej typowych należą samochody, pociągi, samoloty, windy, małe pokoje, piwnice, jaskinie, zatłoczone tereny i tunele. Pacjenci cierpiący na klaustrofobię często nie zgadzają się na takie badania obrazowe, jak MRI, które zmusza je do pozostawania w ciasnym miejscu przez stosunkowo długi czas. Obawa przed ograniczeniem może powodować, że niektóre klaustrofobiczne lękają się pewnych codziennych sytuacji, takich jak krzesła fryzjerskie lub czekają w kolejce, ponieważ postrzegają sytuację jako ograniczającą.
Strach przed ograniczonymi ruchami
Wiele klaustrofobików obawia się sytuacji, w których ich ruchy są ograniczone. Może to być prawdą nawet w sytuacji, gdy wokół osoby jest dużo miejsca. Cierpiący na klaustrofobię pacjent może bać się przejażdżek rollercoasterem, ponieważ nie może się poruszać na siedzeniu. W ten sam sposób klaustrofobia może obawiać się tłumów, ponieważ ludzie nie pozwalają mu szybko biegać ani się poruszać. Stan ten może być tak poważny, że pacjent odmawia noszenia gipsu po złamaniu kości.
Strach przed uduszeniem
Wiele osób, które boją się ograniczać do małych miejsc, również obawiają się uduszenia. Pacjenci ci mogą sądzić, że w pomieszczeniu, w którym są ograniczeni, nie ma wystarczającej ilości tlenu. Wiele klaustrofobików usuwa stroje podczas napadów paniki, ponieważ wierzą, że ułatwi im to oddychanie. Niektóre klaustrofobiczne osoby nie są w stanie nurkować, ponieważ boją się uduszenia i mogą zdjąć maski do nurkowania, nawet jeśli znajdują się pod wodą.
