Utrata pigmentu może być niepokojąca. Czasami ogranicza się do małych płatów skóry, ale może być bardziej ogólny. Zrozumienie natury utraty pigmentu jest kluczem do określenia najbardziej odpowiednich dalszych kroków. Typowe przyczyny utraty pigmentu obejmują stany skóry, takie jak bielactwo, stany zapalne, gojenie się ran z bliznowaceniem, zakażeniem i wieloma innymi stanami, w których dana osoba może się urodzić lub nabyć.
Bielactwo i Pityriasis Alba
Dwie z najczęstszych chorób skóry związanych z utratą pigmentu mają przyczyny, które nie są w pełni zrozumiałe. Bielactwo występuje zwykle w ciągu pierwszych 3 dekad życia i charakteryzuje się gładkimi, białymi plamami skóry. Pityriasis alba, który najczęściej obserwuje się u małych dzieci, może najpierw pojawić się jako czerwona łuszcząca się wysypka, zazwyczaj na twarzy i ramionach. Wysypka często ustępuje samoistnie, ale pozostawia suche, białe plamy, gdy leczy. Te plastry ostatecznie znikają, nie powodując trwałej utraty pigmentu.
Infekcje
Kilka rodzajów infekcji może powodować utratę pigmentu. Tinea versicolor, z powodu grzyba, charakteryzuje się suchymi, łuszczącymi się plamami, które mogą być jaśniejsze lub ciemniejsze niż otaczająca skóra i mogą swędzieć. Może pojawić się w dowolnym miejscu na ciele i może być tylko kilkoma miejscami lub szeroko rozpowszechnionymi. Utrata pigmentu może również wystąpić po pewnych infekcjach wirusowych, takich jak ospa wietrzna.
Zapalenie i blizny
Utrata pigmentu może wystąpić po zapaleniu skóry wywołanym przez zaburzenia takie jak łuszczyca, toczeń, łojotokowe zapalenie skóry i wyprysk. We wszystkich tych zaburzeniach utrata pigmentu pojawia się jako nieregularne plamki o słabo zaznaczonym wybielaniu, i może występować złuszczanie, jeśli zaburzenie podstawowe jest łuszczące. Utrata pigmentu może również wystąpić z bliznami. Może to powodować, że blizny są nie tylko bardziej zauważalne, ale również podatne na uszkodzenia spowodowane promieniowaniem ultrafioletowym, co prowadzi do oparzeń słonecznych i prawdopodobnie raka skóry.
Ekspozycja na chemikalia i leki miejscowe
Narażenie na niektóre chemikalia może powodować zmiany koloru skóry. Na przykład, przeciwutleniacz stosowany w produkcji gumy - eter monobenzylowy hydrochinonu - był jednym z pierwszych związków chemicznych, o których wiadomo, że są związane z utratą pigmentu związanymi z zawodem. Niektóre związki stosowane w przeciwutleniaczach lub bakteriobójcze środki dezynfekujące mogą również powodować utratę pigmentu. Podobnie, niektóre leki stosowane na skórę, takie jak kortykosteroidy i tretinoiny, mogą wytwarzać lżejsze obszary.
Wrodzone i genetyczne warunki
Nevus depigmentosus jest czymś w rodzaju piega lub pieprzu, który nie ma koloru. Uważa się, że jest to wrodzony stan, z którym osoba się rodzi, ale nie ma znanego wzoru dziedziczenia. Albinizm jest grupą schorzeń genetycznych związanych ze zmniejszonym pigmentem wpływającym na oczy i inne obszary, takie jak skóra i włosy. Piebaldizm, inny stan genetyczny, zwykle powoduje plamę białych włosów przy czole lub białą grzywę. Mogą również występować obszary bezbarwnej skóry na czole, tułowiu, ramionach i nogach.
Inne przyczyny i kontynuacja
Nieodpowiednie spożycie miedzi lub selenu może powodować uogólnione utratę pigmentu, zwykle zaczynając od twarzy, a czasem także na włosy. Może to wystąpić u osoby otrzymującej długotrwałe dożylne karmienie lub w przypadkach bardzo niedostatecznego spożycia składników odżywczych.
Jeśli zauważysz utratę pigmentu, skontaktuj się z lekarzem, aby zidentyfikować przyczynę i ustalić najbardziej odpowiednie dalsze kroki. Utrata pigmentu może być po prostu częścią normalnego procesu, takiego jak gojenie ran, ale może reprezentować coś bardziej złowrogiego, na przykład czerniaka zmieniającego się z ciemnobrązowego na kolor skóry.
