Tablica ślizgowa weszła na arenę fitness w latach 90., ale nigdy nie zyskała popularności. Artykuł w "American Fitness" opisuje przyczyny niepowodzenia. Niektórzy z przesłuchiwanych instruktorów wyjaśniali, że jeśli uczestnicy nie byli szybkimi łyżwiarzami, boczne ruchy ślizgowe wydawały się nienaturalne. Nowi uczestnicy stali się sfrustrowani, gdy odkryli, że brakuje im wewnętrznej wytrzymałości na udo, aby napędzać ich ciała po całej planszy. Ten brak siły jest dokładnie tym, dlaczego boczny trening ślizgowy ma kluczowe znaczenie w zapobieganiu kontuzjom i wzmacnianiu atletyzmu.
Historia
Były zawodnik Miami Dolphins Jeff Markland zaprojektował pierwszą tablicę do slajdów. Markland szukał sposobu na rehabilitację zranionych stawów kolanowych. Eric Heiden, łyżwiarz z 1980 roku, który zdobył złoty medal olimpijski w 1980 roku, użył podobnego typu deski. Markland stworzył własny model i nazwał go Kneedspeed. Kilka lat później nawiązał współpracę z Kathy Stevens z Reebok i opracował planszę do slajdów Reebok.
cechy
Funkcjonować
Większość ruchów płyty ślizgowej rozpoczyna się po jednej stronie planszy, a kończy po drugiej. Te boczne ćwiczenia aktywują wewnętrzne i zewnętrzne mięśnie ud, podczas gdy ruchy ścięgna, mięsień czworogłowy, mięśnie pośladkowe i rdzeniowe wspomagają ruch. Przesuwanie obejmuje ciągły ruch, a zatem działa jak ćwiczenia wytrzymałościowe aerobowe i mięśniowe.
Korzyści
Expert Insight
Artykuł z Journal of Athletic Training z 2006 r. Opisuje aerobowe korzyści treningu poślizgowego bocznego. Główny autor, Iris Kimura, poinformował, że trening bocznej prowadnicy płytkowej zapewnia wystarczający wzrost częstości akcji serca i poboru tlenu, a zatem może być uważany za skuteczną formę ćwiczeń aerobowych. Podobne wyniki odnotowano w badaniu opublikowanym w lutowym wydaniu Journal of Strength & Conditioning Research z 1998 r. Zespół badawczy stwierdził, że boczny trening ślizgowy odpowiadał reakcjom na tętno, które występują podczas treningu postaci konkurencyjnych.
Zapobieganie
Boczne treningi ślizgowe wzmacniają mięśnie podtrzymujące więzadła kolana. Te mięśnie stabilizują kolano i zapobiegają obrażeniom. Niektórzy fizjoterapeuci, zgodnie z artykułem opublikowanym w październiku 2000 r. W Journal of Orthopedic Sports Physical Therapy, stosują trening ze ślizgawką do rehabilitacji po operacjach więzadła krzyżowego przedniego. Od czasu uszkodzenia przyśrodkowego więzadła czasami towarzyszy rozdarcie ACL, wzmocnienie wewnętrznego uda jest ważną częścią rehabilitacji.
