Ryba jest wysokiej jakości białkiem bogatym w niezbędne składniki odżywcze, kwasy tłuszczowe omega-3 i niską zawartość tłuszczów nasyconych. Podczas gdy ryby stanowią ważną część zdrowej diety, prawie wszystkie ryby i skorupiaki zawierają śladowe ilości pierwiastkowej rtęci, twierdzi Agencja Ochrony Środowiska. EPA stwierdza, że spożycie rtęci nie powinno stanowić problemu dla zdrowia większości ludzi, ale ryby o wysokim stężeniu rtęci mogą zaszkodzić nienarodzonym dzieciom i rozwijającym się dzieciom. Jedzenie ryb o niskiej zawartości rtęci może być korzystne, szczególnie dla kobiet w ciąży, matek karmiących, kobiet, które mogą zajść w ciążę i dzieci.
Niebezpieczeństwa związane z rtęcią
Kiedy jesz ryby, jesteś wystawiony na działanie rtęci znanej jako metylortęć. Wpływ metylortęci na organizm zależy od wielu czynników, w tym od dawki, wieku, czasu ekspozycji i stanu zdrowia. Najbardziej znanym działaniem metylortęci na zdrowie człowieka jest upośledzenie neurologicznego rozwoju mózgu płodów, niemowląt i dzieci. EPA zauważa, że nie ma danych wskazujących, że ekspozycja na jakąkolwiek postać rtęci powoduje raka, chociaż obecne dane są ograniczone.
Ryby o najniższych poziomach rtęci
Rada Ochrony Zasobów Naturalnych ma listę ryb, które zawierają najniższy poziom rtęci. Należą do nich sardele, sumy, flądry, morszczuk, plamiak, śledź, łosoś, pstrąg, sieja, mintaja, makrela, sardynki i ryba maślana. Podczas gdy wszystkie te ryby mają niską zawartość rtęci, NRDC zauważa, że należy unikać łososia hodowlanego, ponieważ może on zawierać wysoki poziom innej substancji chemicznej o poważnych długofalowych skutkach dla zdrowia - PCB (polichlorowany bifenyl). NRDC zaleca również unikanie plamiaka i flądry, ponieważ te ryby są niskimi gatunkami z powodu ekstensywnych połowów.
Wspólna rtęć bezpieczna dla ryb i ryb, których należy unikać
Agencja ds. Żywności i Leków wymienia cztery ryby o najwyższym poziomie rtęci - rekin, miecznik, makrela królewska i żabnica. Aby uniknąć rtęci, FDA zaleca ograniczenie się do około 12 uncji ryb lub dwóch posiłków tygodniowo. Niektóre z najczęściej spożywanych ryb o niskiej zawartości rtęci obejmują lekki tuńczyk w puszkach, łosoś, mintaja, sum i krewetki. FDA zauważa również, że biały tuńczyk długopłetwy ma wyższą zawartość rtęci niż konserwowany tuńczyk. Ogranicz tuńczyka z tuńczyka białego do jednego posiłku lub 6 uncji tygodniowo.
Pomiar rtęci
Zgodnie z programem FDA, który monitorował poziomy rtęci w komercyjnych rybach i skorupiakach w latach 1990-2010, mierzono łososia w puszkach przy najniższym stężeniu rtęci wynoszącym 0,008 ppm (części na milion), a następnie sardynek na 0,013 ppm; tilapia, 0,013 ppm; anchois, 0,017 ppm; świeży lub mrożony łosoś, 0,022 ppm; ryba maślana, 0,058 ppm; pstrąg, 0,071 ppm; morszczuk, 0,079 ppm; śledź, 0,084 ppm; sieja 0,089 ppm; dorsz, 0,111 ppm i konserwowany tuńczyk lekki, 0,128 ppm. Ryby z najwyższymi poziomami rtęci były królem makreli zbliżając się do 0,730 ppm; rekin, 0,979 ppm; włócznik, 0,995 ppm i rybiton, 1,450 ppm.
